maandag 30 oktober 2017

Drie keer recht is Afsluitdijk

Eigenlijk was ik helemaal niet zo'n raceliefhebber. Ik bepaalde me liever tot de utilitaire zaken met de ligfietsen meestal.
Maar toen Olaf Glasmacher en ik eigenlijk gelijktijdig met de voorwielaangedreven MBB's bezig waren wilde ik hem toch wel eens ontmoeten met die mysterieuze charitatieve racefietsersclub 'Livebuild' die ieder jaar de Afsluitrace eind oktober organiseert. 
Voor de race van gisteren was de MBB beslist geen aanrader! Gelukkig rijd je zowel de heen- als de terugweg grotendeels achter de Noordelijke dijk. Op de bruggen moest ik soms echt wel in de remmen om de DF onder controle te houden. Maar dit keer kon ik zonder wachten op de brug van Kornwerderzand doorrijden naar de eindoverwinning!

foto Matthijs Leegwater

Daarbij heeft Ymte Sijbrandij ook een belangrijke rol gespeeld natuurlijk. Hij liet me zien hoe snel hij dat doet met zijn door Daniel Fenn speciaal vergrote DFxl vorig jaar.
En door in te gaan op mijn aanbod de Limit over te nemen tegen een korting op het oorspronkelijke DF model.
Leuk was dat ik ook André voor- en Mathijs na de race nog even gezien en gesproken heb.
Sympathiek vond ik dat de jongelui van de Afsluitrace mijn 'prestatie' om als eerste binnen te komen toch nog met een chocoladeletter beloonden. De eerste van het Alfabet natuurlijk :-)

André Dronkers & ik
Matthijs



De heren en dames van deze enthousiaste groep wisten weer razendsnel uit te pakken met warme soepen en vers gebakken brood, koffie, thee en bier van een kleine brouwerij.Voor het drinkwatwerprojekt in Kameroen is € 10.242,29 toegezegd.
Daartoe werd dit jaar wel toevlucht tegen regen en wind gezocht in een overdekte fietsenstalling. Hoe toepasselijk!

zondag 22 oktober 2017

traprichter voor velg DF

Door lichamelijke ongemakken rond een tennisarm en toch veel klussen te klaren komt het bloggen er de laatste tijd niet van. Rob Nieuwegein toont me net aan dat je ook best bloggen kunt zonder een overdaad aan fotomateriaal. En laat daarbij net zo makkelijk het woord Amsterdam vallen. Dus kom aan!
fotograaf: Kenneth 

Ik heb een gereedschapje gemaakt om de bledden van de stapelwagens van mijn werk (Flora-Holland) nog te kunnen verhangen. Zonder daarmee mijn pijnlijke linker pols te belasten. Herkenbaar zijn een stoelpoot van de bouwmarkt, het spanmechanisme van een uitvalnaaf en een ingeslepen stuk alu kokerprofiel.













Ik heb een slinger in de rechtervelg gereden die ik niet meer richten kon. Mogelijk doordat het een holkamervelg betreft.
Ik heb de velg verwijderd en vervangen door een eenvoudig (maar recht en) plat 19 mm velgje.
Complicatie daarbij lijkt dus het opgelijmde carbon wieldeksel. Voor de zekerheid heb ik daarvan eerst een plug van glasvezel en polyester gemaakt. Maar daarover later misschien meer.
Het originele liet zich echter probleemloos van de velg snijden met een gekromd Stanley mes.
Op de naaf heb ik het vast laten zitten maar ruimte tot de velg bereikt door het als een weerbarstige paraplu waar de wind onder geslagen is binnenste buiten te keren.
Daardoor werd het geheel wel te breed voor de voorvork die ik meestal op een boorstandaard zet b.w.v. richtbok.


Daarom heb ik het spaken gedaan door de naaf aan een draadeind m12 te hangen (met moeren natuurlijk) en op een trapje te leggen. Een snelbinder fixeert de staaf, naast de zwaartekracht, op zijn plaats.
Tot mijn verrassing blijk ik gewoon dezelfde spaken gewoon weer kruis over 2 te kunnen gebruiken. Ondanks de grotere binnenomtrek van de enkelwandige velg!
Wel blijft op de spaken een beetje draad zichtbaar.


Ik heb ondertussen het deksel weer verlijmd aan de nieuwe velg en alles met 3 lijmklemmen en Spectrum 'lijm en kit' onder een andere velg te drogen gelegd. Dit merk wordt door de Action gevoerd dus is erg betaalbaar maar wordt ook door autoschadebedrijven gebruikt. En gemaakt door Akzo Nobel.
Ik hoop natuurlijk aankomende zondag de Afsluitrace te winnen met dit wiel ;-) 

maandag 2 oktober 2017

Meewind Koers 2017



Het is erg hip onder ligfietsers om zich op hun leeftijd op te winden over wedstrijden of tourtochten waar zij niet aan mee mogen doen. En inderdaad heb ik al twee keer dit jaar wat dat betreft geen antwoord mogen ontvangen of ik daar met de velomobiel welkom zou zijn...
Toch heeft het Olaf (met zijn Afsluitrace) en ik (de Meewind Koers) niet echt veel moeite gekost om die te vinden.
Des te vreemder dat ik ook dit jaar weer geen ligfietser of velonaut aantrof zondag! Of  zouden de referenties van het beleggingsfonds de verenigingsleden te veel herinneren aan hun eigen vermijdbaar auto- en vliegtuiggebruik?
Ik volsta dan ook met de weergave van deze email:


Hoi Pim en Linda,


Ja erg geslaagd dit keer!
Ik ben in de eerste groep vertrokken, was ook al voor 8:30u. ter plekke. Goed dat ik de gehoorbescherming bij had. Want er was zo'n spreker met microfoon. Hij noemde mijn naam want die was natuurlijk ook duidelijk leesbaar met het elastiek (-:
De navigatie was weer erg moeilijk voor me met de oude Vista dus ik leerde wat af de groepjes steeds in te halen. Draaien is geen sinecure!
Er was een snelste bukker die ook goed navigeerde (met een machientje op het stuur wees hij aan). Het leek me raadzaam om hem ten minste in mijn spiegel te houden en samen haalden we velen in "Gute morge, grüne Politzei!".
Helaas was hij op 1 plaats echt in het voordeel,. een extreme klim op de Utrechtse heuvelrug. Daar raakte ik hem kwijt.
Bij de doorsteek van de 155 km naar de 120 besloot ik daar gebruik van te maken want ik zag op dat moment eigenlijk niemand achter of voor me meer...
Om 11_00 was ik ongeveer als eerste bij de finish door dit vals spelen. Daar waren ze de mobiele eetkraampjes aan het opbouwen. Vooral de Surinaamse dames daarvan hadden mijn aandacht...


Nog voor drieën thuis om de cavia's en kat eten te geven en geen malheur met de fiets(schoenen) meer gehad!


Hartelijk bedankt voor jullie support zonder welke het allemaal een stuk minder ontspannen had gemoeten!




Mvg Mick