zaterdag 23 december 2017

De "bodemplaat" der DF

Dit zelfstandig naamwoord tussen aanhalingstekens kon ik van de zomer beluisteren uit de mond van een NVHPV-coryfee. Die toch al meerdere velomobielen reed, berijdt en heeft bezeten. Had hij het werkelijk over een monocoque velomobiel of zag hij zijn auto voor ogen? 
Ik heb de DFxl van Intercitybike goed kunnen bekijken toen ik Ymte trof bij het Velodrome in Sloten en op de Afsluitdijk  (i.v.m. de -race). Inplaats van sociopathische praatjes richtte ik me op bodemschade en kon die ook duidelijk vaststellen aan de 'voetenbakken' die geïntegreerd zijn in het vooronder.
Dit zegt natuurlijk al genoeg ver de veronderstelde "afstelmogelijkheden van de achterveer" om de fiets hoog genoeg op de wielen te krijgen en zo schade door verkeersdrempels te voorkomen. Dus ik wist wat me te wachten zou staan met het kiezen voor deze fiets...

Als je de 'bakken' hoger probeert te krijgen door het korter afstellen van de achterveer  zakt de achterkant. Gaat de zeer kwetsbare dragende "kokerbalk" (om maar even in het inleidende jargon te blijven) op dezelfde manier verloren. Minstens zo erg dus!
Die kokerbalk / kettinggoot raak ik al als ik de fiets op straat probeer te zetten op drie wielen. Dan moet ik de achterkant opgetild houden om de kettinggoot niet te raken met de drempel van de voordeur van mijn benedenwoning.




Wat nog wel eens wordt toegepast om de voorkant hoger te krijgen is het monteren van zo dun mogelijke voorbanden (28-23 mm), om vervolgens de voorveerophanging in de wielkast wat uit te vullen zodat het wiel wat verder naar onder uit gaat steken. Daar wordt de draaicirkel zelfs wat kleiner van.
Toch ben ik geen fan van deze methode omdat het je dwingt om op keihard opgepompte banden te rijden en dat bovendien de windvang in de wielkasten vergroot. Dat is niet waar ik de DF voor gekocht heb!
En het schoonhouden van de wielkasten wordt me veel te lastig als ik voor carrosserie-delen zou kiezen om de wielkasten af te sluiten. Daar heeft Frank me al voor gewaarschuwd.
Ik vind de bereikbaarheid van de wielkasten door het makkelijk afhalen van de wielen nu juist zo'n voordeel boven de Questen!
Daarom rijd ik dus Kojaks die ik gelukkig nog aardig op voorraad heb want ze blijken zelfs lichter te lopen dan de roemruchte 'Primo Comets' en zijn met hun 35 mm aardig comfortabel.
Alleen dat aanlopen aan de onderkant...
Amsterdam puilt uit van gemene bestrating om de snelheid van vervuilende auto's af te remmen. Ook ik kan die niet allemaal omzeilen en het effect is er dan ook naar. Links is er zelfs een scheur door ontstaan naast de eigenlijke raakplaats in de lengterichting. Als ik er een lamp onder leg komt het licht daardoor naar binnen schijnen!



Met stroken pakpapier die ik met water onder de fiets heb geplakt heb ik expres de drempel bij mij in de straat geschaafd:





Waar het papier wegscheurde heb ik met het ceramische slijpvoetje op de multitool de toch al verdwenen
onderkant verder afgeslepen tot in het carbon:


Met epoxy heb ik de wapening onder opnieuw afgelakt.
Daarna de zaklantaarn opnieuw onder de fiets gelegd waarmee ik door de afgeslepen plekken heen kon schijnen om de plaats te bepalen van nieuw weefsel aan de binnenkant. Met Paclanfolie druk ik de lucht uit de hars, overbodige hars weg en zorg ik voor een gladde afwerking.
Bovendien word je de damp van de hars in de woning zo wat minder gewaar (heb ook een ionisator \ luchtzuiveraar er bij  aangezet).













In het interieur heb ik met de 155 mm pedalen en schoenmaatje 42 namelijk ruimte genoeg. Ook al omdat ik het stoeltje eerder hoger hing (i.v.m. heupproblemen als ik te diep zit).

De verkeersheuvel huis-afwaarts kan ik nu probleemloos nemen! Bovendien voelt de onderkant al weer veel steviger aan door het lamineren dan na de al ontstane slijtage.

Als ik de straat na het werk terug in rijd kan ik de zelfde drempel nog wel licht raken. Evenals wat andere drempels dus ik zal deze actie nog wel eens moeten herhalen!

zondag 10 december 2017

Velomobielhistorie in een onderdeel

Na wel drie afspraken met het glaszetbedrijf waar Eigen Haard zaken mee doet is eindelijk het jammerlijk verbrijzelde raam bij mij in de hal vervangen. Alvorens dat mocht gebeuren moest er zelfs een asbest-verwijderingsbedrijf uit Bilthoven aan te pas komen. Dat schijnt standaard te gebeuren na glasbreuk bij woningen van een bepaalde leeftijd.
Maar dat er geen "asbesthoudende stopverf" gebruikt is bij het inzetten van het oorspronkelijke glas lijkt me dan ook nogal wiedes als je het kunt horen rammelen iedere keer dat je de deur open of dicht doet!
Het oorspronkelijke glas dat ik met de neerkomende Cheetah verbrijzeld heb schijnt niet meer gemaakt te worden. Maar het vervangende witte raam is een soort panzerfaust-glas(?!) volgens de zetter.
Het lijkt wel of de woningbouw mij verdenkt van glas-fetisjisme!



Toch heb ik  nog eens nagedacht of er geen eleganter en zo mogelijk betrouwbaarder methode is om het crankstel te blokkeren. Om verticaal wegzetten van een ligfiets mogelijk te maken achter de voordeur.
Ik kwam zo, net als de bledden-boy voor op mijn werk op het gebruik van een uitvalnaaf in plaats van zo'n destructieve griptang!





De naaf met extra sluitringen hang ik in de sleuf van een dikke en sterke aluminium plaat. Deze heeft ooit tot het bouwpakket behoord waaruit mijn eerste 2de hands Flevobike Alleweder was opgebouwd. Omdat ik daar zelf het kunststof kuipje van een bureaustoel in zette belandde dit bij mij in de ijzerbak (die ik waarschijnlijk "staalbak" noemen moet). Moet ooit iemand veel moeite voor gedaan hebben ;-)
Hij zit nu bevestigd aan de spanboutjes van de neuspijpversteller.



woensdag 29 november 2017

Middelburg comes to rescue

Ach laat ik gewoon bij het goede nieuws beginnen. Ik heb een goede voorband voor de DF gevonden en krijg van M5 in Middelburg twee nieuwe 20 x 1,35" Primo Comets. Deze zijn een stuk sneller dan de Kojaks maar toch ook nog vrij comfortabel. En in elk geval voor minder dan de Greenspeed Scorchers!


Ook heb ik na het moeten ontvangen van twee niet passende velgen van Holland Bikeshop (die ook nog op de miskoop toe niet hetgeen zond dat ze te koop aanbieden) nu drie goede 26 inchers ontvangen van Rose Bikes uit Duitsland.
Mooie 25 mm inwendige om de Furious Fred goed passende Rodi holkamer velgen voor toch maar €19;32 't stuk (662 gram).

Zelfs hun retourbeleid is beter dan van de zich achter een oranje kroon verbergende Holland Bikeshop die nog een portie moeilijk zaten te doen over het moeten inscannen van een barcode alvorens ik hun niet passende rommel terug kon sturen voor eigen rekening. Bij Rose Bikes is retourneren gratis en ik heb er dus ook gelijk een Almotion bij laten opsturen.
Wat is die band stug en zwaar voor een "vouwband" (680 gram)!
Het woord vouwbare band is hierop eigenlijk meer van toepassing. En de naam Marathon ook zeker waardig in die zin. Hij lijkt me een stuk duurzamer dan de F.F.(420 gram). Maar je moet het wel iedere keer op gang slingeren....!

En via dat 'in beweging slingeren' kom ik dan op de roeifiets waar ik genoemde banden zo graag achter op zou willen proberen. Ik hoopte eigenlijk het spaken om het wiel met de snek in 1 dag te kunnen doen...
Maar merkte dat het linker lager vast zat. Om daar bij te komen moet eerst de as er uit. En daarbij ook het rechter as-industrielager.
Maak als je dat doet dan niet de vergissing te denken dat niet ook eerst de snek verwijderd hoeft te worden zoals ik dus gepresteerd heb....


Gelukkig stuurde Derk me gelijk een nieuwe maar zo een stomme streek kost natuurlijk wel iets meer dan wat bandjes of velgen...
Waar is liggende mens zonder Walcheren?

zondag 12 november 2017

DF: kabelbreuk en nog iets...

Grote denkhoofden zouden aan warrigheid lijden hoor je vaak. Zeker dat laatste zelfstandig naamwoord is op mij van toepassing! (Dat is een woord waar je één van de lidwoorden de, het of een kunt voorzetten.)
Zo vergat ik dinsdag weer eens het bosje sleutels met barcodekaart van mijn werk mee te nemen. Dat bleef in de meterkast hangen waardoor ik de moedersleutel van alle kleedkamerkluisjes lenen moest om mijn werkschoenen en broek te pakken. En daarna direct teruggeven natuurlijk waardoor ik de beslissing nam de velomobieltas met o.a. gereedschap en reserve banden achter te laten.
Dat leek allemaal goed te gaan, verder niets meer over het hoofd gezien, behalve de wet van Murphy...
De achter-derailleurkabel brak na ruim 5000 km. De ketting kwam hierdoor automatisch op het kleinste buitenste kransje terecht en zonder gereedschap of Schlumpf Mountain Drive werd dat dus heel zwaar trappen vanuit Amstelveen. Zelfs maar om terug naar het 44 tands voorblad te schakelen!
Voordeel is dan weer dat ik toch al een vrije dag voor woensdag had aangevraagd.
De teflon gecoate binnenkabel blijkt te zijn gebroken OP de S-ram derailleur. Het is een soort gootje dat leidt naar het feitelijke m5 inbusboutje waar het restant versnellingskabel mee vastgeschroefd zat.
Dat inbusboutje is helaas onbereikbaar met een inbussleutel omdat het onder de rand van het inspectieluik valt (!) Zelfs een los bitje is te lang om er in te steken omdat de derailleur bij breuk van de kabel automatisch naar het koetswerk toe beweegt.
Het boutje zat goed vast want zelfs met een griptang kwam hij niet los. Er is maar één manier om het "montageluik" toch te kunnen gebruiken en dat is door met je linkerhand de achterveer in te drukken. Een ongemakkelijke en riskante actie want als de achterkant van de fiets me ontglipt zal de inbussleutel, die je er nooit op tijd kunt wegtrekken, de onderrand van de luikopening beschadigen...!
Terwijl dit zo gemakkelijk gebruiksvriendelijk te maken is.
Ik heb de m5 inbusbout met het opgekrompen ringetje dan ook vervangen door een centimeter lang boutje met ordinaire zeskant (en een ringetje). Nu kan je ten minste moeiteloos met een steek- of ringsleuteltje m8 van boven af het vastzetpunt van de remkabel bereiken!
De derailleur is van S-ram en ze hebben hetzelfde principe van versnellingskabel-inleg toegepast als ik de derailleur in de Limit had aangepast. Met de buiten-kabelstop op een vast punt op de derailleur en naar voren wijzend. Zodat de buitenkabel niet langer dan 2 meter hoeft te zijn en niet in een bewegende lus naar beneden hangt.
Bovendien zijn de ketting geleidewieltjes netjes gelagerd met industrielagers (zoals op een Thys roeifiets). Geheel vrij van MUD dus.
De breuk is echter wel ontstaan op de plaats waar de teflon gecoate binnenader via een gootje naar de besproken bout wordt geleid.
Ook dat heb ik proberen te verbeteren door de nieuwe Decathlon kabel, eveneens gecoat, in dat gootje te leggen in een nylon slangetje dat ik uit een afknipsel versnellings-buitenkabel trok (iets dikkers staat het gootje ook niet toe).
Ik hoop verder Murphy te ontwijken door het vastzetten van dat nylon met een tightwrap. Misschien zou je dat ook met zo'n ultravioletpen lijmen kunnen. Maar daar heb ik geen ervaring mee en een eigenschap van nylon die het overeenkomstig heeft met teflon is dat er nu net erg weinig aan hecht  ;-)


Ik heb dus een versnellingskabel vervangen zonder vieze handen te krijgen en zonder naar Dronten te zijn gereden met de auto dames...
Omdat het toepassen van een smeermiddel als olie hierbij eerder weer vuil gaat vasthouden en overbodig is..
Wel kocht ik bij de Action een leesbrilletje met in de pootjes ieder een ledlampje om het miniatuur inbusboutje onder het handvat van de gripshift goed te kunnen zien en toch mijn handen vrij te houden (erg handig!). Maar die zal voor andere reparatie werkzaamhden ook wel weer eens van pas komen.
Nu maar hopen dat de volgende kabel langer mee gaat (dankzij het nylon) dan 5000 kilometer!. 

zaterdag 4 november 2017

Richting aan uw leven

Een stichtelijk woord van ondergetekende wellicht dat misschien een contradictio in terminus lijkt van een agnost. Maar met het verbeteren van je positie ten opzichte van de natuur om je heen is niets mis lijkt me.
Zo zou ik graag gebruik maken van de inzichten van iemand die al iets bereikt heeft op dat gebied als Wim Schermer en kocht een Furious Fred twee duims vouwband om ultra lage rolweerstand met de Thys 222 Revolver te bekomen. Een band die, van horen zeggen, niet meer te plaatsen is op de Thys 209. Het wiel zou te dicht op het stoeltje komen.
Misschien ook even het vermelden waard dat MIJN 222 ook niet meer "rammelt". Omdat ook ome Mick dat een splinter in het gehoor was heb ik er namelijk een rvs boegspriet op gebouwd die praktisch niet slijt en geen speling op de lagers van de voetenslede heeft.
De niewe F.F. band legt natuurlijk heerlijk om en liijkt qua materiaal meer op een bananenschil dan op een rubberen fietsband! Ook makkelijk om bij je te steken natuurlijk zo'n vouwband.
Maar mijn enthousiasme werd al snel getemperd toen ik merkte dat de band werkelijk alle kanten op bobbelde op de 25 mm inwendige velg! Terwijl zo'n bredere velg juist de laagste rolweerstand zou bieden volgens Wim.
Mijn eerste gedachte was "Aha, dus dáárom gingen deze velgen dus via de achterdeur bij Velomobiel.nl in de verkoop.." Ik heb het achterwiel namelijk zelf gespaakt.
Maar voor je zo'n uitspraak doet moet je natuurlijk wel even kijken of dat wel klopt. Via mijn 2dehands velgen leverancier (werklaats Smerig) heb ik namelijk zelfs een ruim 30 mm inwendige velg liggen (van een bakfiets of zo). En daar bubbelt de band er net zo lustig op los als op mijn achterwiel.
Vergelijk onderstaande foto's op de losse velg maar eens!















Logische tweede conclusie zou zijn, de band is niet goed (meer). Maar op de smallere (19 mm inw.) oude CVT-velg bobbelt hij niet.Wel zie ik dat het profiel steeds wat verdraait bij rotering van het wiel Maar ik denk niet dat dat kwaad kan voor de rolweerstand (?).
Om de band niet bobbelend te beoordelen zal ik dus het oude wiel met het krakende sperlager weer moeten gaan gebruiken...
Om  toch een impuls te geven aan een zinvoller bestaan wil ik wijzen op de bestaande aanwijzingen dat vloeibaar wasmiddel minder slijtage aan kleding veroorzaakt dan waspoeder. Wat daarmee ook de lozing van microplastic deeltjes in de oceanen vermindert.
Maar wat als u net nog een pak waspoeder gekocht zou hebben (voltooid verleden tijd aanvoegende wijs), zomaar weggooien?
Nee, u kunt dat oplossen in water. In een leeg gekomen handwasmiddel flesje (zo'n ding met een pompje er op) stoppen. Dit kun je dan zonder schade aan de voedselketen gebruiken voor zowel het wassen van je handen als het doen van de vaat..
Uiteraard is dit laatste door uw auteur wetenschappelijk getest en klinisch bewezen! 





maandag 30 oktober 2017

Drie keer recht is Afsluitdijk

Eigenlijk was ik helemaal niet zo'n raceliefhebber. Ik bepaalde me liever tot de utilitaire zaken met de ligfietsen meestal.
Maar toen Olaf Glasmacher en ik eigenlijk gelijktijdig met de voorwielaangedreven MBB's bezig waren wilde ik hem toch wel eens ontmoeten met die mysterieuze charitatieve racefietsersclub 'Livebuild' die ieder jaar de Afsluitrace eind oktober organiseert. 
Voor de race van gisteren was de MBB beslist geen aanrader! Gelukkig rijd je zowel de heen- als de terugweg grotendeels achter de Noordelijke dijk. Op de bruggen moest ik soms echt wel in de remmen om de DF onder controle te houden. Maar dit keer kon ik zonder wachten op de brug van Kornwerderzand doorrijden naar de eindoverwinning!

foto Matthijs Leegwater

Daarbij heeft Ymte Sijbrandij ook een belangrijke rol gespeeld natuurlijk. Hij liet me zien hoe snel hij dat doet met zijn door Daniel Fenn speciaal vergrote DFxl vorig jaar.
En door in te gaan op mijn aanbod de Limit over te nemen tegen een korting op het oorspronkelijke DF model.
Leuk was dat ik ook André voor- en Mathijs na de race nog even gezien en gesproken heb.
Sympathiek vond ik dat de jongelui van de Afsluitrace mijn 'prestatie' om als eerste binnen te komen toch nog met een chocoladeletter beloonden. De eerste van het Alfabet natuurlijk :-)

André Dronkers & ik
Matthijs



De heren en dames van deze enthousiaste groep wisten weer razendsnel uit te pakken met warme soepen en vers gebakken brood, koffie, thee en bier van een kleine brouwerij.Voor het drinkwatwerprojekt in Kameroen is € 10.242,29 toegezegd.
Daartoe werd dit jaar wel toevlucht tegen regen en wind gezocht in een overdekte fietsenstalling. Hoe toepasselijk!

zondag 22 oktober 2017

traprichter voor velg DF

Door lichamelijke ongemakken rond een tennisarm en toch veel klussen te klaren komt het bloggen er de laatste tijd niet van. Rob Nieuwegein toont me net aan dat je ook best bloggen kunt zonder een overdaad aan fotomateriaal. En laat daarbij net zo makkelijk het woord Amsterdam vallen. Dus kom aan!
fotograaf: Kenneth 

Ik heb een gereedschapje gemaakt om de bledden van de stapelwagens van mijn werk (Flora-Holland) nog te kunnen verhangen. Zonder daarmee mijn pijnlijke linker pols te belasten. Herkenbaar zijn een stoelpoot van de bouwmarkt, het spanmechanisme van een uitvalnaaf en een ingeslepen stuk alu kokerprofiel.













Ik heb een slinger in de rechtervelg gereden die ik niet meer richten kon. Mogelijk doordat het een holkamervelg betreft.
Ik heb de velg verwijderd en vervangen door een eenvoudig (maar recht en) plat 19 mm velgje.
Complicatie daarbij lijkt dus het opgelijmde carbon wieldeksel. Voor de zekerheid heb ik daarvan eerst een plug van glasvezel en polyester gemaakt. Maar daarover later misschien meer.
Het originele liet zich echter probleemloos van de velg snijden met een gekromd Stanley mes.
Op de naaf heb ik het vast laten zitten maar ruimte tot de velg bereikt door het als een weerbarstige paraplu waar de wind onder geslagen is binnenste buiten te keren.
Daardoor werd het geheel wel te breed voor de voorvork die ik meestal op een boorstandaard zet b.w.v. richtbok.


Daarom heb ik het spaken gedaan door de naaf aan een draadeind m12 te hangen (met moeren natuurlijk) en op een trapje te leggen. Een snelbinder fixeert de staaf, naast de zwaartekracht, op zijn plaats.
Tot mijn verrassing blijk ik gewoon dezelfde spaken gewoon weer kruis over 2 te kunnen gebruiken. Ondanks de grotere binnenomtrek van de enkelwandige velg!
Wel blijft op de spaken een beetje draad zichtbaar.


Ik heb ondertussen het deksel weer verlijmd aan de nieuwe velg en alles met 3 lijmklemmen en Spectrum 'lijm en kit' onder een andere velg te drogen gelegd. Dit merk wordt door de Action gevoerd dus is erg betaalbaar maar wordt ook door autoschadebedrijven gebruikt. En gemaakt door Akzo Nobel.
Ik hoop natuurlijk aankomende zondag de Afsluitrace te winnen met dit wiel ;-) 

maandag 2 oktober 2017

Meewind Koers 2017



Het is erg hip onder ligfietsers om zich op hun leeftijd op te winden over wedstrijden of tourtochten waar zij niet aan mee mogen doen. En inderdaad heb ik al twee keer dit jaar wat dat betreft geen antwoord mogen ontvangen of ik daar met de velomobiel welkom zou zijn...
Toch heeft het Olaf (met zijn Afsluitrace) en ik (de Meewind Koers) niet echt veel moeite gekost om die te vinden.
Des te vreemder dat ik ook dit jaar weer geen ligfietser of velonaut aantrof zondag! Of  zouden de referenties van het beleggingsfonds de verenigingsleden te veel herinneren aan hun eigen vermijdbaar auto- en vliegtuiggebruik?
Ik volsta dan ook met de weergave van deze email:


Hoi Pim en Linda,


Ja erg geslaagd dit keer!
Ik ben in de eerste groep vertrokken, was ook al voor 8:30u. ter plekke. Goed dat ik de gehoorbescherming bij had. Want er was zo'n spreker met microfoon. Hij noemde mijn naam want die was natuurlijk ook duidelijk leesbaar met het elastiek (-:
De navigatie was weer erg moeilijk voor me met de oude Vista dus ik leerde wat af de groepjes steeds in te halen. Draaien is geen sinecure!
Er was een snelste bukker die ook goed navigeerde (met een machientje op het stuur wees hij aan). Het leek me raadzaam om hem ten minste in mijn spiegel te houden en samen haalden we velen in "Gute morge, grüne Politzei!".
Helaas was hij op 1 plaats echt in het voordeel,. een extreme klim op de Utrechtse heuvelrug. Daar raakte ik hem kwijt.
Bij de doorsteek van de 155 km naar de 120 besloot ik daar gebruik van te maken want ik zag op dat moment eigenlijk niemand achter of voor me meer...
Om 11_00 was ik ongeveer als eerste bij de finish door dit vals spelen. Daar waren ze de mobiele eetkraampjes aan het opbouwen. Vooral de Surinaamse dames daarvan hadden mijn aandacht...


Nog voor drieën thuis om de cavia's en kat eten te geven en geen malheur met de fiets(schoenen) meer gehad!


Hartelijk bedankt voor jullie support zonder welke het allemaal een stuk minder ontspannen had gemoeten!




Mvg Mick





dinsdag 26 september 2017

Kameraden ik kom er aan!



Mede-participanten zo kan ik de bukfietsende andere deelnemers aan de Meewind Koers het beste noemen.
Ze investeren hun spaarcentjes namelijk in dezelfde duurzame fondsen als ik. Ruim 8000 personen. En dat is eigenlijk belangrijker dan op (of in) welk soort fiets je rijdt.
Ik word op de hoogte gehouden van de stijging van de waarde van mijn aandelen middels e-mails en grafieken die ik daarna weer wis zodat er niets op een surfer-provider blijft staan. Zodat de communicatie een minimum aan schaarse (groene) stroom kost. Beter dan de publicatie van dit blogbericht dus.
En zeker beter ook dan de manier waarop je als NVHPV-lid verwacht wordt je verenigingsblad over de post te ontvangen! 
Uitzondering is dan weer de ontvangst van mijn deelnemersbescheiden voor aan een van de tochten aanstaande zondag. Maar het evenement Meewind Koers in en rond Amersfoort vind dan ook maar één keer per jaar plaats.
De mogelijkheid dat ik voorover gebogen mensen van goede wil kan laten zien dat het ook sneller en comfortabeler kan met mijn groene velomobiel DF!


woensdag 13 september 2017

DF rijders opgelet!

wang gescheurd
 Het was een van de laatste zomerdagen dit jaar dat ik wat verf en dingetjes (cavia voer) van de nieuwe Action in Zeeburg nodig had. Na het afrekenen van de artikelen sprak me een eerlijk uitziend meisje aan "meneer ik hoorde een knal en het alarm in uw fiets ging af!" Er stond niemand in de buurt verder volgens haar.
Dat bleek me een aannemelijk verhaal want mijn linkerwiel vertoonde een volledig lege (klap) band. De zijde die in de zon gestaan had.
Het was me al eerder opgevallen dat dat wiel iets bubbelde tijdens het rijden dat ik niet echt verklaren kon uit het wegdek. Na nog geen 4000 kilometer met de Kojak een kapot zijprofiel, maar goed, van kwade opzet was dus waarschijnlijk geen sprake...
De ellende moest echter pas goed beginnen want ik kreeg met geen mogelijkheid de draadband los van de velg! Zelfs een bandenlichter kreeg ik niet tussen de velgrand en de band...
Hoewel de 35 mm band op de 22 mm inwendige velg dus een zee van ruimte had was hij toch met geen mogelijkheid naar binnen te knijpen!
Ook kon ik de band niet oppompen met het bijgeleverde Zefál pompje, daarvoor was het gat in de zijwand kennelijk te groot. Ik besloot tot aankoop van zo'n flut-oplossing. Een spuitbusje schuim voor op het ventiel.
Met bijna geen druk in de band (je kunt eerder spreken van een verdikking) kroop ik de Nesciobrug terug over naar mijn eigen buurt. Die gelukkig niet heel ver ligt.

Ondertussen is duidelijk dat de velg "geschikt is voor gebruik van tubeless banden" -volgens Ymte.







uitgescheurde hieldraad
Da's fijn voor de racemaniakken dan maar ik heb er helemaal niets aan!
Bij het afhalen van de Kojak aan de andere kant moest er thuis eveneens met HAMER EN HOUTBEITEL  gewerkt worden wat resulteerde in een uitscheurende hieldraad.
En zo kwam ik al op 2 kapotte Kojaks...





Long story short, het achterwiel heeft gelukkig wél een normale velg (even leeg laten lopen en probleemloos naar binnen kunnen drukken).
De voorwielen heb ik er beide afgehaald en vervangen door een spaakwiel 406 van de Jan Eggens trike links.

En een licht (niet van gewicht helaas) slingerend/eierend Alligt composiet wiel rechts.
Over die laatste blijk je makkelijk een (ex)Halfords wieldoekje te kunnen spannen.





Omdat de rekstof erg poreus is heb ik er eerst breed paclanfolie onder over de velg aangebracht.









Jammer genoeg lijdt mijn snelheid door deze wielen er behoorlijk onder. Ze steken namelijk uit tot buiten de carrosserie van de DF. Omdat de SA-naaf niet is afgedraaid zoals degene van IC-bike.
Helaas heb ik weinig keuze dan tot deze hopelijk tijdelijke configuratie over te gaan.U bent dus gewaarschuwd als u nog geen lekke band gehad heeft. Beter ff checken wat voor velgen u heeft!


dinsdag 5 september 2017

poep in je schoen

Omdat ik al geruime tijd geen auto meer heb kost het me geen moeite om aan genoeg ligfiets-kilometers te geraken. Leuk vind ik het om daarbij dan ook nog spullen van andere mensen op te halen die ik zelf nu net nodig heb. Net bij het nemen van een foto voor het bloggen erover kan ook ik dan toch nog een misstap maken...
Zo heb ik cavia's in de tuin die graag gras eten. Dat komt leuk uit want ik weet eigenlijk toch niet goed wat ik met dat oerwoud achter de benedenwoning aan moet vatten.

Een verticuteermachine houdt naar verluidt een gazon goed belucht zonder mos daarin (waar ik nogal last van had).
Zaterdag heb ik voor nog geen twee tientjes daarom een Hendrik Jan.de tuinmachine van kringloopwinkel de Boemerang in Bovenkerk (Amstelveen) opgehaald achter de Cheetah.













Ik stapte bij het nemen van de foto helaas in de hondenpoep dat ik dan ook nog pas ontdekte toen het klikpedaal al onder zat. Echt een walgelijke geur!



Eerst heb ik de smurrie met een tuinslang en de sproeikop daarvan proberen te reinigen maar dat lukte niet erg. Vooral onder het SPD schoenplaatje bleef onwelriekende bruine viezigheid achter. Die schoen wou ik zo echt niet terug in huis hebben.


Geruime tijd heb ik met groot succes een waterflosser van het originele (uitvinders van deze techniek) Waterpik in huis. Een uitkomst om je mond werkelijk schoon te krijgen!
De pulserende straal van dit compressortje nu heb ik op de schoenzool gericht. En met groot succes!

Het schrijven hierover doet mij aan het vieze gezicht denken dat een NVHPV-coryfee trok toen ik haar vertelde dat ik soja-eiwit placht op te lossen in koffiemelk en dat verdund met water drink  :-)

Niet iedereen kan het vaste stramien van consumentenprodukten en het geloof  in de onwrikbare functionele toepassingen daarvan nu eenmaal zo makkelijk opzijzetten. Voor het ontdekken van nieuwe toepassingen.

Natuurlijk is het met een waterstraal van 90 PSI praktisch uitgesloten dat er iets op het interdentale spuitmechaniekje achterblijft ;-)


En over 'geloof' gesproken:




  




zaterdag 2 september 2017

Tientjeslid- principieel of flegmatisch?

Zoals u wellicht is opgevallen kunnen de stapels Ligfiets& al of niet gelezen tegenwoordig gratis bij NVPHV leden opgehaald worden middels advertenties op Ligfiets.net. Ik hoop dat dat dan met een fietskar zal gebeuren.
Gewoon de informatie per mail verspreiden zou milieutechnisch een veel betere, simpeler en goedkoper oplossing zijn.
.Via een insider in de vereniging (Mysterion, noem ik hem maar even omdat ik hem geen toestemming heb gevraagd voor publicatie van zijn schrijven) heb ik inmiddels vernomen dat dat toch ingewikkelder ligt dan hij dacht maar dat ik wel tientjeslid kan worden. Zodat ik "ook welkom op wedstrijden en andere evenementen ben".
Dus dat overweeg ik nu.
Mijn raggende mening? De vereniging staat stil:





dinsdag 25 juli 2017

De laminaat truc(s)

De uiterlijke schade aan mijn velomobiel moge u een doorn in het oog zijn, ik heb wel belangrijker zaken aan het getergde hoofd.
Zo was daar de verzwakking ontstaan door de confrontatie met de stoeprand tegen de onderkant van de wielkast rechts. Een elementaire plek lijkt me want dat is ook dicht bij de aanhechtingsplek van de M8 Mac Pherson laterale ophangingsstang. Deze brengt de remkrachten over op het chassis!

Versterkt en wel
Het is ook een specifiek deel van de DF wielkastafsluiting die de stroomlijn verbetert i.v.t. hoger op hun wielen staande oudere velomobielen. Zoals die gevoerd door VM.nl, Flevobike en Alligt. Een enigszins lastige plaats om te lamineren. Maar gelukkig heb ik wel het bovenluik!


Ook meer naar voren zat nog een verzwakking wat ik met het repareren middels lamineren aan dezelfde stroken verbonden heb.
De dunste plaats is één laag, de dikste vier weefsels dik. Door overlappingen heb ik ook een soort versterkingsribben gemaakt. Lucht eruit gedrukt met paclanfolie (b.w.v. peel skin).






So good so far. Ik had de afgelopen maanden echter nogal last van mijn linker heup, mijn eigen, waar ik (nog) geen prothese in heb.
Dat leek te zijn gekomen nadat ik intensief met de 155 mm cranks in de DF begon te rijden. Ik vermoedde echter dat dat toeval zou zijn omdat ik deze cranklengte eerder gebruikt heb in o.a. de FAW.
Toen had ik zeker nog geen last van steken in de heup hoewel ik die FAW bijvoorbeeld niet zo vaak als de DF (dagelijks) gebruikte. Maar ik heb juist zoveel plannen gemaakt m.b.t. deze kleinere draaicirkel voor de schoenen!

Na de schuiver twee weken geleden heb ik de DF even verruild voor de aloude Cheetah. En wat schetst de verbazing. De als irreversibel veronderstelde 'heupslijtage' verdween.
Met de dag had ik minder last van het niet pijnloos kunnen liggen op links of pijnscheuten bij verdraaiingen van mijn lichaam of opstaan!
Een positief gegeven en grote opluchting  maar kennelijk moest ik dus de oorzaak toch echt in de DF zoeken...
Long story short, ik mag van IntercityBike (Ymte) gratis mijn 'oude' cranklengte 165 mm weer terugkrijgen, (leve de service van IC-Bike dus!) maar kreeg, nog beter, een hele goede suggestie..."Probeer het stoeltje eens wat hoger te zetten om te kijken of dat helpt".
Eigenlijk wil ik ook niet echt van de korte cranks af dus vol verwachting ben ik aan de slag gegaan.
Om het effect maximaal te kunnen erleben heb ik met stukjes laminaat zelfs lagere draaipunten gecreëerd nog net onder het stoeltje zelf.


Bijna 5 centimeter er onder waar ik op kwam na proefzitten met een balk onder het carbon (zoals op de foto).
Die heb ik daarvoor tijdelijk door het ontwateringsgaatje met een parker en een vulring vastgeschroefd. (zit er dus nu niet meer onder).

De binnenste 'houtjes' vallen tegen de rechte kanten van het stoeltje om wegdraaien te voorkomen. De buitenste vervangen eigenlijk de nylon ringen die moeten kunnen scharnieren t.o.v. de wielkast (zou ik daarom zo makkelijk met mijn sokken over een laminaatvloer glijden? -Precies!).

In de onderste gaten heb ik in die buitenste deeltjes bovendien M6 draad getapt zodat de deeltjes als klemmen tegen de stoelrand werken maar geen druk ontstaat tussen de fiets en het stoeltje dat het scharnieren zou beletten.
Gelukkig werkt het goed. De heupproblemen zijn na 80 kilometer nog helemaal weg. En verruild voor een gevoel van kracht in mijn bovenbenen en de knieën waar ik dan wel weer pap van lust ;-) !


dinsdag 18 juli 2017

Fortenroute afgebroken


Nu ik net op het NOS-journaal zie dat de afgelopen dagen een aantal  racefietsers dodelijk verongelukt is valt mijn blogbericht eigenlijk best mee maar toch heb ik me anderhalve week moeten vermannen. Om over een vervelend voorval tijdens de Fortenroute en een eenzijdige valpartij nog geen drie dagen erna te berichten. Waarbij zich gelukkig GEEN persoonlijke ongelukken hebben voorgedaan.
 Ik heb vorig jaar de Fortenroute van Mark-Jan overgeslagen maar had toen ook de Limit nog niet. Ik zal het te druk gehad hebben. Dat heb ik het feitelijk ook nu wel met de bouw van een hek in de tuin.
Maar ik waardeer het initiatief voor deze jaarlijkse toertocht van 190 k.m. erg dus wilde er ondanks de late aankondiging op Ligfiets.net dit keer toch erg graag bij zijn 2 Juli.
Bijvoorbeeld voor de tocht in Almere met de roeifietsen zag je dat wel het merendeel van de deelnemers zich niet zichtbaar had aangemeld en er zijn meer ligfietsgerelateerde fora die ik niet lees dan wel dus ik verwachtte meer deelnemers dan ik en Mark-J. Maar die waren er niet ;-)
Ook ik zag de aankondiging te laat om bijvoorbeeld een vrije maandag af te kunnen spreken op het werk. En dat was voor menigeen waarschijnlijk ook de reden om niet te verschijnen. Maar het was een mooie dag en ik heb nooit een snellere ligfiets bezeten dan de DF dus vertrokken we eenvoudig met alleen z'n tweeën vanaf de pontjes van het Centraal Station...
Ik ken Mark-Jan als een ligfietser die er behoorlijk de gang in kan zetten en dat gecombineerd met het prachtige weer die zondag leek toch een zo fijne afwisseling van het zware timmerwerk in de tuin dat ik de tocht niet voorbij wou laten gaan!

Dit keer kostte het me geen enkele moeite zijn tempo bij te houden, alleen de verkeersdrempels moest ik hier en daar beslist zig-zaggend nemen. We pauzeerden op het terras waar ook veel racefietsers gebruik van maakten en ik nog ken van jaren terug.
Toen we onze weg vervolgden en ik weer kort achter mijn reisleider hing met het doel hem daarmee mogelijk wat aerodynamisch voordeel te geven twijfelde ik af en toe wat of zijn roodbruine Challenge nu achtervering had of niet? Volgens mij niet maar het achterwiel leek af en toe toch wel wat te deinen...
We kwamen nu in het laatste deel van de Stelling van Amsterdam waar zich het domme ongeluk voort deed.


Mark nam een bocht naar rechts en door rood-witte latten aan de kant verdween hij vanuit mijn lage positie even uit het zicht. Als automatisch hield ik de rechter remhendel met een hand vast om met het meest gunstige wiel (dat in de binnenbocht) wat bij te remmen.
Maar Mark-Jan bleek vol in de remmen te zijn gegaan voor zowel rechts als links aanrijdende fietsers!
Dat zag ik te laat om nog naar de tweede rempook te grijpen en ik had nu te weinig remvermogen om een frontale botsing tegen Marks achterwiel te vermijden.
Dat had behalve een geschrokken duo ook een ontzet wiel tot gevolg dat nu tegen de remblokjes aan liep.
Ik kon dat met een spakenspannertje dat M.-Jan bij zich had wat rechten tot het wiel weer los kwam. Maar fijn rijden deed het nu bepaald niet meer voor hem. Zeker niet toen bleek dat door de klap ook zijn balhoofdslagercup onder gebroken was waardoor het stuur speling kreeg.
De luchtinlaat van de DF die de band raakte was slechts wat lak kwijt. Maar dat is door de witte laag eronder nauwelijks zichtbaar.
Ter hoogte ongeveer van Hoofddorp zijn we terug richting Amsterdam gereden en hebben de tocht naar ongeveer 150 km afgelast.
Ik heb nog wel geprobeerd zijn achterwiel te rechten thuis. De velg is echter zwaar versleten door het invreten van de velgremblokjes door de jaren heen. Hij zou dan ook achter een nieuwe velg aan gaan want een maat groter dan de standaard 559 heb ik niet liggen. Een nieuwe lagercup voor zijn balhoofd kon ik hem wel mee geven (hij kwam met alleen het wiel)...
Twee dagen na de tocht zou ik op de terugweg van werk crashen met de velomobiel DF. Door aangeplakte regen onvoldoende zicht en in de binnenbocht een stoep geraakt en omgeslagen. Met een flinke snelheid want ik voelde me opgejaagd door een bestelbusje achter me. 
Waarvan de bestuurder trouwens netjes stopte en uitstapte om te vragen of ik niets mankeerde. IK niet nee...




Wat Marks fiets betreft heb ik gelukkig een aansprakelijkheidsverzekering  (met eigen risico van €100,-).
Maar the money is no good, just get a grip on yourself !



vrijdag 14 juli 2017

10 liter RUIM voldoende!

Ligfietsers zijn veelal dermatologen van lik-me-vestje. Een toertocht is nog niet uitgereden of er schijnt hen kennelijk niets wetenswaardigers aan te kondigen dat "zij nu weldra zullen gaan douchen!".
Saai en voorspelbaar natuurlijk maar ook helemaal niet verstandig dat gelijk na het fietsen te doen. Juist vlak na het fietsen transpireert je lichaam nog even na. En juist dringend in de rij om allemaal de eerste te zijn wordt dat zo opgehokt staande nasaal waarneembaar ;-)
Slimmer is het even te wachten.
Lang douchen met een zeepproduct ontvet de huid te veel dat juist tot jeuk en irritatie leidt (bron),
Schoon drinkwater en fossiele brandstoffen worden verspild aan een ritueel meestal alleen maar met het werkelijke doel om wat op te warmen.
Dat veel beter met een elektrische deken op duurzaam opgewekte stroom zou kunnen gebeuren (of een wintertrui).
Ook het risico op een schimmelinfectie wordt groter als de huid van je voeten sterk ontvet is (waardoor beschermende vetzuren op de huid worden verwijderd -bron).. Dit 'zwemmerseczeem' kan zich daarna verspreiden naar de liezen (bron).





Vannacht heb ik mij nog even snel gedoucht met water uit mijn Eigenhandig geïnstalleerde 'close-in' boilertje op groene stroom in de keuken. Met toch werkelijk een inhoud van niet groter dan 10 liter!













Shampo aanbrengen doe je het best zonder het water door te laten stromen. Daarbij is ook prettig om snel de ingestelde temperatuur terug te krijgen. Ik bereikte dit door eenvoudigweg een half duims kogelkraan onder de mengkraan aan te brengen.

 Daardoor  hoeft geen dure thermostatische mengkraan aangeschaft te worden maar kan de (oude) mengkraan gewoon op zijn plaats blijven zitten.
Aanbrengen van de balofix kan zonder het water af te sluiten. Door het handvat van de kogelkraan te halen en die zonder problemen voor de tegels rond op de mengkraan te schroeven.
Met teflontape of hennep wordt een lekvrije verbinding verkregen.
Wil men toch graag minder handvatten dan is ook een eengreeps mengkraan een optie.
Zo kan men op eenvoudige en goedkope wijze de ecologische voetafdruk verkleinen zonder eczeem!


maandag 3 juli 2017

Roeifietsfeest in Almere


Na aanschaf van de velomobiel DF is een behoorlijke bres geslagen in het gebruik van mijn overige tweewielige ligfietsen. Met uitzondering van de Revolver met RVS-Eigenbouw spriet.
Alle reden dus om het treffen in Almere der Thys roetsers bij te wonen, georganiseerd door Theo en Annemiek Holman.
 En dat was dan ook erg geslaagd. Theo heeft kennelijk contacten met de plaatselijke roeifietsvereniging. En de sporten lijken fysiologisch gezien natuurlijk erg op elkaar. Een prachtige locatie zo vlak aan het water!

koffiepauze toertochten


Ook de douches, sanitaire voorzieningen en de kantine boven met de bar van het verenigingsgebouwtje met balkon boden een aangename ambiance voor het nu ik meen derde jaarlijkse treffen na de WK's op Neeltje Jans bij Middelburg.



Qua toertochten waren er twee afstanden waaruit je kiezen kon, de 50 of honderd kilometer. Maar tijdens de koffiebreak kon je nog wisselen van groep. Dat was erg goed getimed, de koffie gratis en van beide heb ik gebruik gemaakt.
Het tempo in de laatste en grootste ploeg (totaal ongeveer zestig deelnemers) lag ook beduidend hoger.
Precies mijn bedoeling en zo heb ik 10 kilometer extra kunnen roetsen (totaal die zaterdag dus ongeveer 95 kilometer, waarvan ruim 30 met kampeeruitrusting) om goed te kunnen slapen in mijn bescheiden trekkerstentje.
Op een paar valpartijen na op sommige wat moeilijke stukken fietspad na (wildroosters, modder van de regenbuien kort daarvoor, ontbrekende fietstegels of betonelementen) een goedlopende machine die toertochten Waarbij in de laatst vertrekkende ploeg de twee tandems meereden als kop en staartrijders. Derk met zijn ega als reparatiedeskundige, Bep zijn zus met een opvallende zelfbeklede geelovertrokken toptas die mijn aandacht trok.



Maar ook was daar de zelfbouw roeifiets van Theo van G. uit den beginne (met kunststof geleidewielen maar helaas een behoorlijk gebutste spriet). "De mensen hebben geen gevoel voor historie meer" bromde hij ;-)
Hij kwam natuurlijk met Marloes die dapper strijdt om de gevolgen van een ernstige aanrijding van achteren tegen haar roets door een oudere automobilist  te overkomen...


Lopend buffet die avond waarbij ook de vegetarisch etende roetsers zich bedienen konden en Bartel en Reinier Theo en Annemiek bijsprongen achter de barbecue..
Een zijstandaard (met verlengde poot) zoals weer een andere deelnemer gemonteerd had wil ik toch ook eens gaan beproeven, i.v.m. mijn frame zonder balhoofdrubber...

Cor bleek de lange tocht verreden te hebben met een gebroken schakelringkabel aan zijn in Santiago de Compostella toch al zo zwaar beproefde 222. Zelfs Derk leek even niet goed te weten aan welk versleten deel hij beginnen moest...
Uiteindelijk schakelde alles weer maar het verloren v-brake overgangsbuisje was vervangen door een stukje ductape bij gebrek aan beter. Ook het stuurrubber lag er af en werd er weer op gezet om een of andere reden...Bartel assisteerde.
Ook wel grappig vond ik om te zien hoe iemand tijdens de appeltaartpauze zijn spannerkabel terug aanbracht. Met het elastiek zowel aan de ring als aan de snek.richting geleidewiel boeg trekkend
En ik maar proberen te voorkomen dat de fiets naar voren zou wegrijden! ;-)

Het was allemaal heel gezellig en vrolijk maar het socialiseren houd ik nooit lang vol en de alcohol maakte me moe al vroeg in de avond. Ik ging dus al ver voor donker het tentje in en had zelfs geen zin meer om er nog uit te komen om het luchtbed elektrisch op te pompen. Dat werd dus ook nog een zelf opgelegde blaastest. Maar eenmaal in de slaapzak had ik het aanvankelijk koud.
Het reflecterende folie waar ik Ingmar mee bezig zag zondag ochtend was ik dan ook vergeten mee te nemen. En het bier / rode wijn hadden me kennelijk de haarvaten nogal verwijd...Want later in de nacht toen mijn lever met het uithalen daarvan uit m'n bloed klaar was kreeg ik het zelfs warm met mijn (extra) regenjas aan!

Een groep grazende spierwitte ganzen (zoals hier de stoelen) deden me beseffen dat mijn eigen cavia's een gazon toch veel zachtzinniger snoeien met hun gebitselementen dan er maar een beetje aan staan te trekken met veel geweld...










Maar als volgende stoppunt van mijn roetsweekend stond eerst nog Bilthoven (bij Utrecht) op het programma voor de verjaardag van mijn neefje (9). Dus met een laatste glas melk van T. Holman groette ik de groets-groet met losse gebaren zondagochtend en toog af naar het Zuiden.



Net toen ik op het punt stond van 'bijna een brug te ver' bij het Gooimeer (ik hoefde nu immers NIET naar Gelderland ;-) stond (b)aardige Hans naast me met een duidelijk duidelijker af te lezen GPS (smartphone geloof ik). Om mijn gerede twijfel te onderschrijven zo gezegd :-)
Ik heb dus de bovenstaande driehoek afgelegd waarmee ik op ongeveer 180 geroetste kilometers kom afgelopen weekend. Waarvan ruim honderd met bepakking. Erg geslaagd!

woensdag 28 juni 2017

energie zuiniger velomobiel-alarm


Ik heb nu sinds enige weken een goedkoop Chinees fietsalarm met afstandbediening in gebruik.
Het toestelletje werkt niet onverdienstelijk maar het negen volts blokbatterijtje houdt het nog geen twee weken vol!
Nu had ik me al voor aanschaf wat ingelezen over de materie en wist dus af bij dit soort systeempjes van het gebruik van de blokbatterijtjes. Toen ik bij de Lidl een oplaadbare zag liggen van dit type schafte ik deze op voorhand aan.
Het verhoudingsgewijs hoge voltage gaat bij deze types jammer genoeg ten koste van de stroom die ze leveren, maar 0,8 ampère voor de oplaadbare versie. Maar zelfs een weggooi batterij is bij gebruik geen lang leven toe beschoren.
Terwijl de veel kleinere afstandbedienings-batterij die nog veel kleiner is en wel twaalf volt levert, toch veel langer mee gaat (nog niet leeg geweest is). Hoe kan dat?
Het sleutelhanger zendertje spreekt de voeding alleen aan als er op een knopje wordt gedrukt. Terwijl het grote bewakingsdeel met de bewegingssensor en het luidsprekertje continu als een radio-ontvanger aan blijft staan, dag en nacht!
Maar dat is in mijn geval althans volkomen overbodig want alleen in de fietsenstalling op het werk of voor een winkel gebruik ik hem bedacht ik me.

Als je het stickertje met het blauwe symbooltje voor draadloze ontvangst wegtrekt komt daar een heel bruikbare uitsparing onder te voorschijn.
Die heb ik benut om een schakelaartje in te bouwen dat in serie staat met de batterij aansluiting.
Na gebruik kan ik de stroom dus nu volledig uitschakelen (na het 'slotje open knopje' op de a.b. geactiveerd te hebben natuurlijk).
En hoef daardoor geen ongewenste kunstgrepen uit te voeren zoals de claxon / verlichtingsbatterij van de velomobiel DF voor dat doel te misbruiken.


Die laatste zijn namelijk wel wat belangrijker dan die van het lang geen 120 decibel producerende sirenetje dat bovendien met iedere andere afstandbediening van dit type fietsalarm te bedienen is. Dus waarbij ik altijd de fiets ook nog op slot moet zetten... 




donderdag 22 juni 2017

De Hoop heeft vleugels

Toen ik tevreden met mijn nieuwe tweedehands boiler op de bagagedrager van de 222 terug naar Amsterdam Oost liep had ik toch ook mijn zorgen. Een gebroken flensplaat, hoe moest ik dit nu weer oplossen? En dat met twee weken van de jaarlijkse roeifietstocht (dit keer in Almere) in zicht...
De plaat dikker kiezen dan zelfs Thys ID zelf fabriceert? Van roestvrij staal fabriceren net als mijn boegspriet zodat de materialen dezelfde eigenschappen zouden gaan krijgen? Voor mijn gevoel is dat beter, maar iets als elektrisch potentiaalverschil (zoals tussen koper en zink bijvoorbeeld) bestaat er niet tussen de staalsoorten bij mijn weten.
Komt bij dat het boren in RVS nog moeilijker is dan in 'gewoon' staal het al is. Terwijl bijvoorbeeld messen van Inox minder hard zijn dan die van messenstaal. Dus wie zegt dat roestvast staal als flensplaat sterker zal wezen?
Het is algemeen bekend dat door de ingebrachte hitte bij het lassen in een metaal een verstoring in het molecuulrooster ontstaat wat tot zwakke plekken leidt. Dat zorgt bijvoorbeeld voor het breken van de  aluminium 'kapstok' gelaste stoelophangingen en andere buisverbindingen in de velomobielen van met name Velomobiel.nl.

Daarom was ik na het afnemen van wat er nog vast zat aan boegspriet van mijn roeifiets dan ook (blij) verrast dat het niet de bovenlas was geweest. Maar met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid éen van de 22 mm Thys boringen in de flensplaat die ik -om tijd te besparen- van een versleten boegspriet af geslepen had en te dicht op de las terecht was gekomen.
Waarschijnlijk is dat het er een geweest afkomstig van een ovalen buis met een hoogte van 60 i.p.v. mijn 50x30x2 mm gebruikte RVS profiel.
Of de plaats is door firma de Hoop niet helemaal 'lekker' gekozen.
Maar door de kwaliteit van hun lassen of verzwakking van de verbindingsplaat daardoor was het in elk geval niet gekomen bleek zondag. Reden tot gematigd optimisme.

Maar er moest nog een hoop gebeuren.
Omdat de RVS spriet ook na bijna 10.000 kilometer roetsen nog geen merkbare speling vertoont heb ik de gebroken plaat met een kleine handslijper op de lassen losgesneden (foto) en de spriet voor hergebruik gereed gemaakt.
Evenals een gebruikte flensplaat uit materiaal van een werkplaatsopruiming (voor versleten ovalen staal heb ook ik geen betere bestemming meer). In deze zaten bij uitzondering geen centrale uitsparingsgaten.


Uit angst voor een herhaling van een breuk om dezelfde reden heb ik die 15 mm proberen te boren i.p.v. 22. Maar dit bleek nog te ambitieus voor mijn handboormachine en de boor. Dus zijn het drie gaten van 12 geworden. Die ik met een decoupeerzaag, handijzerzaag en zelfs de haakse slijper op hun beurt weer te lijf ben gegaan tot een onooglijke sleuf.
Zoals te zien ziet het er NIET uit :-)

Maar belangrijker is dat het een eind van de laskanten is af gebleven omdat het straks toch volledig aan het zicht onttrokken zal zijn.


Ten slotte en anders dan de andere keer heb ik zelf de plaat kunnen hechten aan de boeg op iedere hoek van de rechthoekige buis. Met de Nichroma elektroden van oud-metaalwerker / collega Ed.
Die zijn aan de dikke kant voor wat ik kan lassen met mijn lichte inverter maar over de boeg spetteren deed het niet. Wat met de lastrafo zeker gebeurd zou zijn en de lagers bepaald niet prettig zouden vinden!
Het hechten deed ik op woensdag, mijn vrije dag, waarna ik bij firma de Hoop kon wachten op het aflassen met TIG-apparatuur.
Wat er weer gelikt uitziet zoals ik dat van hen gewend ben en door mijn voorbereiding met zwei- en winkelhaak binnen een kwartier uitgevoerd kon worden. Voor €12,10 geweldig!
De roeifiets is weer pico bello!