dinsdag 26 april 2016

ontoegankelijke werkvloer

Ik schreef eerder hoe bij ons de situatie veranderd is onder Flora Holland, voormalig VBA (Verenigde Bloemenveilingen Aalsmeer). Het werk moeten ik en de andere verdelers nu met korte verdeeltrekkers doen. Ook elektrische trekkertjes in feite, maar heel kort van bouw. Waarop je staat in plaats van zit.
Allemaal niet echt heel doeltreffend mijns inziens want nu wordt bij ons op de tweede etage de koopwaar voor iedere afzonderlijke klant al (te vroeg) uit de 'deelkarren' genomen voor iedere bokshouder op de lager gelegen etages.
Ruimte voor zoveel subcategorieën is er haast niet zodat er veel oponthoud ontstaat, je staat vaak op elkaar te wachten. Het leidt ook tot een veel groter dan noodzakelijke karrenstroom (met nauwelijks gevulde stapelwagens). Wat door de afleverservice naar de lager gelegen afdelingen vervoerd moet worden. Een veel te groot intern transport.
Nog slechter is de situatie echter geworden voor werknemers die met een (lig)fiets, velomobiel of scooter de fietsenstalling proberen te bereiken. Dat is al jaren een hachelijke onderneming .
Op de plaats waar je voorheen nog veilig de opvoerbanen van stapelwagens kon vermijden is namelijk pontificaal een met hekwerken afgebakend verzamelpunt van de verdeeltrekkers gebouwd. Uiteraard zonder noppes niks geen medezeggenschap van de werknemers hierover.
Vanmorgen ben ik weer eens met de Limit naar het werk gegaan vanwege het slechte weer en dan is DIT de manier om tussen de karren door te komen.): Die in principe nog ieder moment in beweging gezet kunnen worden door een kettingbaan die in de vloer zit ook!



Ik vind dat dit geen lintje verdient als je jezelf uitgeeft voor Koninklijke Flora Holland...

zaterdag 23 april 2016

de blingbling voorbij

Slank zijn bespaart niet alleen veel geld uit in de gezondheidszorg. Je hoeft daardoor ook minder te investeren in ultra lichte fietsonderdelen. En daar doe ik dan ook genoegzaam mijn voordeel mee ;-)
Schijfremmen zijn welleswaar een stuk goedkoper geworden, de remblokjes worden en masse aangeboden op het internet. Maar het maakt ook het gebruik van een speciale vork ervoor noodzakelijk en ik heb 'gevoelsmatig' altijd weerstand gevoeld bij dat blingbling-systeem.
Het vrijdagbericht van 15 april duidt dit gevoel concreet: het is gevaarlijk! Maken van een fiets een soort potentiële gehaktmolen.



Met het verbod op schijfremmen na deze afschuwelijke verminkingen in de wedstrijdreglementen ligt het UCI  op veiligheidsgebied  mijlenver voor op de NVHPV bij de races!

Het maakt ook het zelf spaken van een 26" (559) wiel met een 'verouderde' trommelrem weer hyper-actueel. Tenzij je natuurlijk je velgen graag opoffert voor het remmen. Rollerbrakes zijn namelijk nóg weer zwaarder dan een 70 mm Sunrace (SA) naaf.
Omdat ik -evenals Jan- nogal eens wieltjes spaak heb ik me eveneens afgevraagd of ik mezelf niet een universele Tacx wielrichter cadeau zou doen. Inkoop van de gebruikte Elite naaf bij Fietswerkplaats Smerig bespaarde me namelijk al zo'n negen-tiende van de nieuwwaarde...
Maar op fora op het internet las ik negatieve meningen over de degelijkheid van dit gereedschap. Ook niet zo vreemd misschien. De meeste fietsvrienden spaken hun eigen wielen niet dus een richter wordt beduidend minder verkocht dan andere fietsgerelateerde zaken. Winst op de verkoop ervan wordt dan verkregen door besparing op de productie.
Tevens beschik ik als gereedschapsfetishist over wel drie boorstandaarden van het oude stempel die degelijk neergezet kunnen worden.  Zelfs zonder ingeklemd te zijn op hun eigen gewicht. Handig die zwaartekracht.
Voor het richten van het achterwiel monteerde ik daar de degelijke Raptobike 26" (559) vork op die ik bij Arnold kocht. Met snel verplaatsbare griptangen en een buisje 22 mm met een T-stukje 15-22-15 er op richtte ik de slagen en de hoogteslag er uit.
Ik gebruikte de Sapim spaaklengte-berekenaar en zocht daar met de uitkomsten van de verschillende spaakpatronen spaken bij uit mijn verzameling. Zo werd het zelfs 'kruis-over-4' aan de tandwielzijde (!)

Omdat de velgen van Theo uitstulpingen naar binnen hebben had ik eigenlijk de velgdikte op 0 mm moeten instellen denk ik achteraf. Het gebruik van kleine 4 mm ringetjes om de iets te lange spaken bij de nippels op te vullen werkt ook prima. en is waarschijnlijk steviger zelfs.

Wel maakte ik uit voorzorg tegen lekke banden hierdoor een zelf gesneden velglint. Van 2 mm zacht-PVC.
Bij de verbranding van PVC komt chloor vrij dus ik denk dat het alleen maar positief is dat ik eerder een rol van dit spul bij het grof vuil redde (:

Het schroefpignon heb ik wel nieuw gekocht en heeft een kransje meer dan het oude (8 i.p.v. 7) maar duur was het niet.
Zo'n verchroomd stalen (maar demontabel!) pignon, dat je op "pion" moet zoeken (-:, weegt wel wat.
Maar hoe begon ik ook al weer in de aanhef? Juist...

  

zaterdag 9 april 2016

Theo's Velgen B.V.

Op moderne rechtopfietsen worden vaak belachelijk smalle velgen gebruikt in verhouding tot de bandenmaat. Maar kennelijk verkoopt dat. Of ze hangen wat slingers van kunstbloemen over het stuur. "Bent u jarig mevrouw?" :-)
Maar ik ben ook niet zo te spreken over de neiging tot montage van de smalste velgen op ligfietsen. De 26" wielmaat die er meestal op gevoerd wordt als achterwiel (559 mm) is feitelijk een maat die uitgevonden is voor mountainbikes. Maar de vaak nog smaller dan 19 mm inwendige maat laat (voor de minste rolweerstand) eigenlijk alleen toepassing van peperdure slicks toe. Door de hoge druk die deze smalle bandjes vereisen bieden ze weinig comfort en zijn al snel hun luchtdruk kwijt. 
Een veel grotere keuze aan banden heb je met wat bredere velgen, zo'n 25 mm inwendig. Veel breder is meestal niet zinvol waar Wim Schermer een interessant bericht over schreef.
Hoewel dat erg op gebruik voor de Quest is toegeschreven verklaart het voor mij achteraf toch ook nog wat.
Mogelijk waarom ik veel last kreeg van snake-bites in de 28 mm Durano's op het voorwiel met de trommelrem dat ik spaakte voor de Cheetah. Dat is namelijk 5 mm breder dan het voorwiel van de roets waarop ik de smalle IRC-bandjes gebruik.
Om ook de dure remblokjes van Magura te kunnen elimineren als achterrem uit de witte ligfiets heb ik een 'Elite' SA-naafje voor freewiel op de kop getikt met eveneens trommelrem. Een 70 mm dat waarschijnlijk geen gigantische remkracht zal opleveren maar naar eigen inschatting wel genoeg voor een achterwiel. Dat immers liever niet blokkeren moet (en anders kan ik er altijd nog vioolhars insmeren ;-)
Maar ook de 222 zou ik graag van een bredere velg voorzien achter. Dat geeft een groter verzet als ik een brug af dender. En is genoegzamer zonder vering rijden uiteraard (& ik hoef ook nog minder vaak bij te pompen dan).
Men gaat zoeken op het net en vindt prijzen voor een 25-559 van wel €16,00 en hoger. Op Marktplaats vind ik de advertentie van 'Theo' uit Almere. Ik spreek af op zaterdagochtend, vanochtend en haal met de Cheetah drie exemplaren op voor slechts €8,00 p.s. Nog niet wetende dat dit Theo is van Velomobiel.nl :-)

Maar de grote verschijning (lengte Ymte) en het slanke postuur komen me bekend voor!
Ik schud hem de hand en we praten kort. Ik ben zeer redelijk op de afgesproken tijd maar hoor kinderen op de achtergrond. Hij komt de velgen tot buiten brengen en bevestigt dat de auto met het laadsnoer er aan van hem is. Merk? Een hybride in elk geval!






Iets verderop staat een mooie rode eend geparkeerd, zo'n antieke Citroën,. Ook erg mooi en zolang je er niet mee rijdt...Maar of die ook van Theo is heb ik hem niet meer kunnen vragen. En ik probeer de 'fietssnelweg van Jorritsma' weer terug te vinden naar Amsterdam op deze prachtige dag.
Ik vertrok om half negen en ben weer terug om 13:45 u. met de 3 prachtige velgen.



vrijdag 1 april 2016

Nieuwe driewieler



Mijn moeder is door een destijds als kind nog niet goed te corrigeren heupdysplasie slecht ter been. Eén kant heeft daarom een 'nieuwe heup' gekregen maar ze durft daardoor niet meer te fietsen uit angst om te vallen. Toch wil ze de auto wat vaker laten staan en het met een driewieler proberen.
Ik heb daarom op Marktplaats een driewieler voor haar gevonden die mijn broer is gaan ophalen uit Dokkum-Friesland met zijn aanhanger. 
Eerste Paasdag wordt de verjaardag van mijn jongste neefje (4) gevierd in Monnickendam bij het autoschadebedrijf van mijn zwager. Ik had dus wel degelijk een alternatief voor het Paastreffen.
Mijn moeder ging daar vanuit Purmerland met de auto heen. Daar was ik ook om haar trike te 'bekijken' maar dacht daar zelf wat anders over...
Ik ben even later vertrokken, niet met de Cryzbike waarmee ik gekomen was maar gelijk de 10 kilometer naar Monnickendam met 'haar' driewieler (zonder haar medeweten).gaan proefrijden  "Amsterdammers lenen toch wel vaker een fiets mam? :-)"
Op de foto zij en mijn ome Harry genomen met de smartphone door mijn jongste broer, broer en zus dus.
Die oom was vroeger mijn zowel rebelse als muzikale voorbeeld. Trotseerde zelfs mijn stoere oma altijd door haar in de maling te nemen. Wist haar in Amsterdam cholerisch te maken door een motorketting in een blik vet uit te koken op háár gasfornuis ;-)
Jammer genoeg ging hij destijds (al) niet meer mee in mijn punk aspiraties. Hij vond Meat Love beter dan de Sex Pistols! . Had natuurlijk ook nooit van de Tubes gehoord, die leverden genoeg  Amerikaans theater!.  Gelukkig is hij wel weer gezond op gewicht (mijn oom).



De trike past door de fusee opgehangen wielen schuin te plaatsen als een parallellogram door de deur van de schuur in de ouderlijke woning. Hij staat dan overdekt in het klompenhok, vlak voor de CV-ketel. Terwijl je er toch nog langs lopen kan.