Aduaderzijl (2/2)

Voorheen stopte ik in de Alleweder allerhande kookgereedschap als ik kamperen ging. En zelfs een antieke Italiaanse percolator om koffie in te zetten :-) Maar dat maakte de velomobiel loodzwaar.
Daarom tegenwoordig alleen wat vitamine- en energiedrank (cafeïne) bruis-pillen van de Action voor in het bidon. Een chinees restaurant voorziet me dan wel ergens van een avondmaaltijd en als de bakker al gesloten is neem ik dan een extra pizza mee de tent in. Om de volgende dag te laten dienen als ontbijt.
Zo niet in gezelschap van Cor en Ingmar.

Het werd routine dat we onze wensen bespraken t.a.v. de levensmiddelen zij de inkopen deden en ik de opgetuigde fietsen  bewaakte. Vooral de 209 van I. Sondervan vertegenwoordigt toch een flinke waarde...
De kosten deelden we na afloop in drieën. Zo hebben we nasi maar zelfs groenten (rauwkost) gegeten!
Wel verdween op camping het Kaatsgat het pakje stroopwafels (?!).



Het was in Oldenhove waarbij ik aanvankelijk niets beters wist te doen dan de mij toevertrouwde fietsen fotograferen:

Tot ik in de gaten had dat de kerels na het shoppen stonden te praten met de eigenaar van deze oldtimer. De sympathieke man vertelde honderduit over de zelfgebouwde kaarthouder (van een schemerlampstandaard), voordrager en stok om het stuur te geleiden. Om de fiets lopend een helling op te duwen als het hem te gortig wordt.









Ten slotte de bijzondere koren-/ pelmolen Aeolus met zijn luxaflex / Alleweder- wiekenkruis.










Maar niet alles was koek en ei en ik ontkom er niet aan daarvoor eens bij mezelf te rade te gaan. Het tempo raakte er bij mij de tweede dag uit en ik bleek met een leeglopende achterband te maken te hebben. Om gewicht te besparen en op advies van Cor had ik geen grote voetpomp meegenomen maar een (flink lange) handpomp.
Het leek me handig na het vastzetten van het elastiek en het uitnemen van het wiel om het oppompen van de reserve-binnenband tegen een muurtje te doen. Zo heb ik dat immers Derk ooit op een instructievideo van ThysID zien demonstreren. Er kwam echter meermalen een landbouwtrekker rakelings langsrijden met een vervaarlijke nóg bredere machine er achter.
Daar kan ik terugdenkend om lachen verwijzend naar mijn vorige post "Vandaar mijn voorliefde voor paarden in de landbouw". Maar op dat moment kwam het mijn humeur echt niet ten goede.
En dat verslechterde nog meer toen bleek dat de 'nieuwe' (eerder geplakte) band even later óók begon leeg te lopen )-: Ondanks dat ik de band geïnspecteerd had op glas, spijkers of splinters...
Zelfs op de camping in Aduarderzijl is het me niet gelukt een lek in een der binnenbanden te vinden. En ook de derde binnenband bleek op een lange rit leeg te gaan lopen.
Sterker nog, hij staat volledig plat op moment van schrijven. Maar ja, ome Mick moet zo nodig bloggen...

De organisatie van de camping en de fietstochten was prima geregeld door Miriam en Wilbert. Hun kinderen  schoten te hulp bij het pannenkoeken bakken buiten en in de keuken binnen. Miriam toonde zich een voortreffelijke naturel spreekster in het openbaar (22 mannen en vrouwen). Nog nooit heb ik bij een treffen de keuze gehad uit vegetarisch, biologisch of / én een gewone schotel (-:

Er waren niet minder dan vier gezellige tochten uitgezet die onderbroken werden door een interessant kerkbezoek (namelijk mét lezing maar zonder mis), dat aan een eeuwenoude herberg en éen die op de oversteek met een veerpont kon bogen.
Behalve roeifietsers en de bouwer van de roeifiets Derk Thijs waren ook Theo.en Elly per Quest gekomen, respectievelijk met- en zonder partner. Toch erg leuk en ten minste op eigen kracht naar Groningen afgereisd!




Op de zondagochtend van vertrek kwam ik als eerste de (kleinste) tent uit, dus natuurlijk niet Bartel al wakker gemaakt!







Na in m'n eentje koffie en ontbijt te hebben genoten in het kantinegebouwtje heb ik een toenaderingspoging tot een der grote lama's gedaan. Die bleek daar echter geen enkele behoefte aan te vertonen!
Behield zeker een afstand van 3 meter en draaide me de rug toe. Zo kon hij het speeksel in de bek houden natuurlijk (-:
Voor de zonnepanelen op het dak trouwens wel prettiger i.v.m. de stroomopbrengst...    


Mijn bewondering is groot voor  hoe de bij Schiphol als vliegtuigmotor-monteur werkende Bartel Lamers mij zijn zelf uitgezette route voor reed. Haast zonder zich een enkele keer te vergissen over een traject van ruim tweehonderd kilometer!
Wat snelheid betreft merkte ik dat zowel Ingmar als Bartel op de Thys 209's wat sneller waren. Maar dit was vaak ook wel terug te leiden op mijn ultra smalle IRC-voorbandje.
Deze zijn eigenlijk te dun en hard om de schokken goed te incasseren die de route van vooral Bartel in de Noordelijke provincies vaak kenmerkte. Daardoor sloeg het stuur soms bijna uit mijn handen. Op vlak asfalt moest ik de opgelopen afstand dan weer inhalen.
Ik was dan ook niet "voor Sesamstraat thuis" zoals ik de lachers aan tafel die ochtend mee deelde hoopte te zullen zijn. Maar toch ruimschoots voor het donker! Bartel reed vanaf Muiden door richting Hoofddorp.

Hoewel de nadruk zeker op het roetsen lag hebben Bartel en ik toch nog heel persoonlijke informatie uitgewisseld. Ik zie een zekere symmetrie in ons verleden maar ga daar nu natuurlijk niet te veel op in.

Ik denk i.e.g. niet dat er veel beenlengte verschil tussen ons is  (-: