maandag 30 maart 2015

Zomertijd? Het leek wel herfst!

Ik heb de auto enige weken terug weg gedaan. Ik gebruikte hem toch nog maar sporadisch en kan prachtige verhalen afleggen over het milieu... Maar het was me eenvoudig te moeilijk en kostbaar om het ding de Algemene Periodieke Keuring nog langer door te krijgen.
Behalve de wat langere tochten vind ik het enige echt leuke aan velomobiel rijden het trotseren van slecht weer. Daar kwam de CAW met The Mask  dus in het vizier om zondag Monnickendam te bereiken.
Mijn neefje Niek had zijn vierde jaar bereikt bij autobedrijf van de Lingen daar. En de (echte Umbro) voetbal die ik na het werk in de tuin gevonden heb heb ik dus ingepakt in glitterpapier als een soort 'discobal' :-)
Des ochtends was het weer nog goed maar er was regen met heftige windstoten voorspeld. Als ochtendmens door mijn werk in Aalsmeer had ik de neiging veel te vroeg te  vertrekken dus heb ik eerst nog een hoofdlamp geknutseld op de hoofdband van een 'bepaald lasmasker'...Om -zonder de mask weliswaar- onverlichte fietspaden te kunnen bijlichten.
Het slechte weer zette inderdaad al snel in maar ik zat redelijk droog en comfortabel in de Limit. Te trappen hoefde ik haast niet door de stevige wind in de rug maar het leek te doen.
Wel was het opvallend rustig op het fietspad voor een dag in het weekend. De enkele fietser die me te gemoed kwam had daar duidelijk meer moeite mee! Hij kon het stuur nauwelijks recht houden en het scheelde weinig of ik kreeg hem over de 'motorkap' van de velomobiel heen!
Ik riep iets boos als "kijk uit" maar even later was er een bocht naar links om een brug over te rijden. Een windvlaag sloeg onder mijn fiets die me bijna deed kantelen. Op twee wielen rijdend besloot ik razendsnel het stuur om te gooien zodat de neus de richting met de wind mee hervond. Dat hielp maar ik kwam wel tot stilstand in het modderige weiland...
Bij Zuiderwoude zag ik een indrukwekkende proeve van kunnen van de windkracht . Dat sloeg het water metershoog de weg over. Het leek de pier van Scheveningen wel!
Ook bleek ik bij aankomst een wieldoekje verloren te zijn dus ik mag binnenkort weer aan de slag.. Maar eerst moest ik nog een heel moeilijke afweging maken. Het laatste stuk naar Monnickendam loopt over een stuk dijk rond het Ijsselmeer. De lage weg er naast is nadrukkelijk verboden voor fietsers en bromfietsers en daar wordt hard op gereden. Dat leek me zeker met deze windvlagen een gewisse dood te gemoed.
Ik ben dus maar braaf óver de dijk gegaan waarbij ik ook nog eens een bocht draaien moest. Met de vingers het deksel naar beneden trekkend omdat de elastieken de opwaartse krachten niet aankonden en het hart in de keel kon ik de fiets -zonder bijtrappen- niet dan met de grootste moeite uit het diepe water houden!
De behoorlijk in de lengte gegroeide fijne knul was maar wat blij met de bal (wat zeker een ruzie met zijn oudere broer kan schelen want er zijn nu 2 ballen). En ik kreeg nog een gratis auto aangeboden "wel wat groter dan je Fiat Panda". Die had ook recent nog de keuring doorstaan maar ik heb vriendelijk bedankt.
Terug ben ik via broek in Waterland gereden om het traject langs het IJsselmeer  te vermijden.
Dat hielp wat maar onderweg heb ik wel een extra elastiek aangebracht aan een carbonlus aan het deksel.
Dat elastiek haalde ik van een reserveband en spande ik naar het stuur :-)

zaterdag 21 maart 2015

Toch nog langs geweest bij Raptobike

Arnold Ligtvoet heeft, zoals de meeste ligfietsers wel weten, de voorwiel aangedreven ligfiets 'op de kaart gezet'. Maar door de omstandigheden had ik daar eigenlijk nog nooit een kijkje genomen. En door de verhuizing naar Elan was vandaag mijn laatste kans :-)
Eerder waren er wel zelfbouwers al bezig met dit type aandrijving en besturing.  Fast Forward maakte ze ook op bestelling op kleine schaal. Door het frame in Azië te laten bouwen kon Arnold echter "voor de prijs van een tweedehands ligfiets" een gelikte lowrijder ook goedkoop aanbieden  (rond €1000,-)! 
Dat was een knap stukje Nederlandse ondernemersgeest natuurlijk.
Toen ik mij het hoofd boog over de bouw van mijn Crys-bike was dat nog net in de tijd dat Raptobike een webwinkel aanbood vanuit Amstelhoek (dat tegen Uithoorn aan ligt).
Ik kon daar zó een brede voorvork bestellen. Met dezelfde maat balhoofd als Thys gebruikt. En ook de pedalen 165 mm die ik op de Crys toepas komen daar vandaan. Met recht een Rapto-, Thys-, Cruzbike-project werd het dus!

Mijn idee was om de bestelde spullen gelijk na mijn werk in Aalsmeer af te halen. Ook daar ligt 'Amstelhoek' vlakbij namelijk (even voor de Amsterdammers).
Maar op dat moment waren de vermelde openingstijden al niet meer courant legde Arnold mij telefonisch uit. Omdat hij ondertussen bij een bedrijf in vaste dienst was gekomen en alleen op de Zaterdagen de zaak nog geopend had.
Om die dus uiteindelijk bij Elan onder te brengen. Omdat hij bovendien op het punt stond om op vakantie te gaan stuurde hij me de spullen op.

Vandaag heb ik de nette winkel met ongedwongen sfeer dan alsnog bezocht, Arnold succes gewenst met alles wat hem verder bezig houdt. En van hem -bijna gratis- een gebruikte Raptobike vork meegekregen. Om in de toekomst nog eens een 50/50 Rapto/Cryz-bike mee te bouwen (met groot voorwiel dus :-)

zondag 15 maart 2015

"Dan gaat meneer wel op een benzinetank zitten!"


Tijdens 'Alf's eco tour' heb ik geleerd geen langzaam voortschrijdende demonstraties meer bij te willen wonen met een tweewieler. Dus heb ik de Jan Eggens trike weer eens uit de schuur gehaald om tegen de fors gestegen huren te protesteren. Waartoe opgeroepen was door huurdersgroeperingen.
Malversaties zoals bij Vestia worden afgewend op de huurders. Bonussen aan voormannen van deze coöperaties die helemaal geen winstoogmerk dienen te hebben tonen het tegendeel aan. Hoe Eigen haard omgaat met ideeën om groene stroom op te wekken heb ik al eerder beschreven.
De huur bedraagt in mijn geval ongeveer de helft van mijn inkomen (zonder de energiekosten nog). En is de afgelopen jaren veel sneller gestegen dan de inflatie.



Om de Limit in de centrale hal te laten staan (ik zou niet graag zien dat er door de massa daarvan leds in gedrukt worden) heb ik het scharnierende kozijn van de woonkamer gebruikt om naar buiten te geraken :-)
Daarvoor zette ik, uitgaande van het geopende raam, de driewieler eerst met de voorwielen op de vensterbank en het achterwiel op een opklaptafeltje en verbindingsplank :-)





Ik ontmoette op het Daniël Meyerplein nog twee andere trike-bezitsters ook!
De ene een rechtop model waar ze bovendien een Spartamet benzinemotortje in had laten bouwen (tja...) maar die wel een punkjas droeg.
Een politieagent 'met de platte pet' die meende jolig te kunnen zijn en wel "achterop haar bagedrager mee te kunnen" kreeg van mij dan ook de sarcastische waarschuwing mee "Dat meneer dan wel op een benzinetank gaat zitten...!".
Dezelfde agent, die deed of 'ie me niet gehoord had, zou me even later dreigend te weten geven dat ik "me snel moest aansluiten bij de rest "anders zouden er moeilijkheden komen" . Ik begreep de grap niet en toen ik bij het Rokin een versnapering uit de gele fietstassen ging pakken maar de stoet zich weer in beweging zette liet ik me gewoon door de paarden cavalerie voorbij lopen. Om daarna weer aan te sluiten waarbij de ruiters me netjes ruimte boden en de paarden rustig bleven.



De ander een licht lichamelijk gehandicapte dame met een vouwbare rode Scorpion trike. Met elektrische ondersteuning!
Die hoop ik nog eens te ontmoeten.






Bij mijn voorbereidingen zat helaas niet het meenemen van een camera begrepen. Maar ik heb mezelf en de rode Scorpion met Ortlieb tassen nog wel gespot op een filmpje van AT5. Dat portretteert de aankomst met de slotmanifestatie op de Dam. Op het bewegende beeld waar ik het screenshot van heb kun je zien dat ik het koud heb...
Maar ik vond mijn aanwezigheid daar toch belangrijker dan bijvoorbeeld het doorgeven van een estafette 'ding'...

maandag 2 maart 2015

Voor de lol naar Zutphen

Er zijn bloggers die zo goed schrijven dat ze je beïnvloeden waar je heen wilt fietsen. Zo iets presteerde Paul van Roekel (Mooi Geel). Bovendien zou ik daar Wim 'De roetsende' eens kunnen ontmoeten, de eveneens erg goede auteur van zijn blog en voorvechter van 'het vrije woord'.
Dat ben ik namelijk ook, al mag ik de burgerij graag wat provoceren met verwijzingen naar het derde rijk...
Zo kwam ik op camping 'de Adelaar' in Voorst uit. NIET vanwege het Duitse nationaal symbool maar gewoon omdat ik daar het dichtste bij het startpunt in een schuur overnachten kon.

En van daar uit bleek ik  de volgende ochtend al halverwege Zutphen achter een Strada en Wim op de Thys 209 himself aan naar het 'Volkshuis' op het Marktplein te kunnen fietsen in de rode Limit.
Daar zaten we dus al gauw met zijn negenen aan de koffie!
Hoewel een enkeling daar met zijn ligfiets 'zwaar model met kleine wielen' pas voor het eerst aan mee deed was deze grote opkomst toch kennelijk geen uitzondering in Gelderland. Paul van Roekel met zijn wervende teksten was er namelijk nog niet eens bij. Geveld door griep naar ik vernam.
Wim was jonger dan de voorstelling die ik me van hem gemaakt had door zijn wijze woorden. En een goede prater, wat me dan weer minder verbaasde :-) Maar ook herkende ik wel iemand van voorgaande evenementen. En Marc van zijn foto. Alleen niet zo handig mijnerzijds om als iemand zich voorstelt tijdens het horen van zijn naam nog zelf de zin af te maken. Omdat ik minder snel formuleer.
Neem daarbij mijn hardhorendheid en veel details ontgaan me (zonder gehoorapparaat dan toch). Het gerammel op de Durano 28 mm achter vlak daarvoor had hier ook niet echt een gunstige invloed op.
Toch kon ik de 'rode draad' van het verhaal wel oppakken. De laatste ontwikkelingen van de Velotilt werden besproken en de route bepaald. Die "met name voor de drie ligfietsers" -legde Wim uit, "zo gepland werd dat er met wind tegen wordt begonnen en met wind mee geëindigd..".
Met mijn 'Amsterdamse fietspraktijken'  had ik best bewondering voor de discipline van deze vrij grote groep. Met niet minder dan zes velomobielen. Netjes werd gewacht voor het rode stoplicht ook al betekende dat het even uiteenvallen van de ploeg.
Toen ik dan ook aanstalten maakte om nog door het oranje licht te rijden (als Republikein) werd dit met een vrijzinnig "Hé doen jullie dat in Amsterdam allemaal zó?!" onthaald (-:
Gelukkig heb ik de twee verschillende trommelremmen (70 mm links & 90 mm rechts) nog in die Heimat vrij strak weten af te stellen. En ging alsnog in de ankers.
We vertrokken om tien uur maar sommigen wilden na het eten van de heerlijke appeltaart (met nootjes) het niet te laat meer maken. Dus was ik om even na éen uur al weer op het Landgoed de Adelaar.
Onderweg vlak na vertrek uit Zutphen hadden we nog wat kortdurende regen maar al spoedig klaarde het helemaal op. Veel beter dan de weersvoorspellingen voor die zondag!
Dat bracht me er toe toch gelijk dezelfde dag nog mijn overnachtingsspullen op te rollen en luchtledig te drukken, Alles werd weer terug de Limit in gestouwd, inclusief de ongebruikte tent.
Terwijl ik wist dat ik dan in het donker pas zou aankomen....
Ik at voor de tweede maal in de snackbar in Garderen omdat de route van de Fietsersbond me daar mooi doorheen loodste, Het "Gardameer" zul je daar echter tevergeefs zoeken (sorry, dit was even voor de Amsterdammers).
Bij het uitrijden van de provincie Gelderland langs het water van het zuiden van Flevoland (bij Almere-Haven) vielen me twee dingen op. De ineens grote snelheid met de toch voornamelijk zijdelings invallende harde wind vanaf het open water. Dat genot viel me ook al op de heenrit ten deel. Met volle bepakking racefietsers er uit rijden -en achter me laten- laat me onderschrijven dat het 'zeil-effect' van velomobielen werkelijk bestaat.
Iets anders was dat de duisternis in begon te vallen. Zichtbaar was ik wel maar de huidige ledverlichting waar ik mee rij is te zwak om de weg voor me uit te verlichten. Dat zou me ook weinig, wel wat, geholpen hebben in de gevallen van wegversperringen en opengebroken asfalt langs de route her en der. Die zich zelden recht voor de velomobiel bevonden en waardoor een koplamp hooguit op de rood / witte afzettingshekjes reflecteert.

Gelukig had ik me daags tevoren nog net op tijd van een gave nieuwe aanwinst voorzien. De aanbieding van
een powerled compleet met accubatterij en lader
plus fietsstuur-bevestiging. Door verdraaiing van de lens kun je de bundel precies op maat stellen op wat je zien wilt. Zonder op verkeersborden of tegenliggers te mikken.
Omdat ik er nog geen goede bevestiging voor heb (op de vm) klemde ik hem over het achteruitkijkspiegeltje

En kwam zo zonder lekke banden of aanrijdingen weer veilig thuis :-)