vrijdag 23 mei 2014

Het dynamische uitlijnlatten duo

De website van Velomobiel.nl bevat een nogal moeilijk te begrijpen pagina voor mensen die alleen maar hard willen rijden door hun voeten in het rond te slingeren ;-)
De MacPherson wielophanging is dan ook redelijk complex maar nu eenmaal nodig om een velomobiel af te veren en prettiger te laten sturen. Zelfs bij auto's is het nog altijd maar een benadering van de ideale situatie. Waarbij de spoorbreedte bij het inveren altijd wat verandert. Neem van mij aan dat op de site staat "Door de axiale draadeinden even lang te kiezen hoef je niet in onze velomobielen te gaan zitten om de wielsporing af te stellen". Maar plaatjes A en D laten zien dat er ook dan nog het een en ander 'gebeurt' met de wielpositie tijdens het inveren :-)
Ook wordt door hen een richtbok ("richtmeter") verkocht. Waarmee je er echter nog lang niet bent!
Als je kijkt hoe de stand van de wielen is (de zgn. Ackermann-hoek) van  ideaal  sturende voorwielen moet je concluderen dat er al direct na het verlaten van de rechtuitstand van de wielen uitspoor optreedt.
En alleen bij die rechtuitstand zouden de wielen dus parallel moeten lopen. Beslist niet eerder want dat zou betekenen dat je in de werkelijke rechtuistand toespoor creëert!
Het achterwiel moet in één lijn liggen met het balhoofd en dit zal (makkelijker te zien) ook de plaats zijn van de centrale koplamp. De parallelstand van de voorwielen moet dus tevens evenwijdig lopen met het achterwiel. En ook dit hoort met de lengte van de draadeinden (de stand van de kogelkoppen) bij de voorwielen in zijn te stellen.
Daarbij heb je zo-wie-zo dus al minstens 2 latten tegen (velgen van) de wielen nodig die je op evenwijdigheid controleren moet!
Omdat bij de Limit helaas ook de sporing zoals bij de FAW nog behoorlijk afhankelijk is van mijn lichaamsgewicht pleegde ik er eerst 70 kg aan steekgewichten in te leggen alvorens de afstand tussen de latten tegen de wielen op te gaan meten.

Door dat gewicht in de fiets komt er zoveel spanning op de spoorstangen dat ik daarna eerst een autokrik moest plaatsen onder het koetswerk om de kogel(s) uit te lichten.
Het zou me wat waard zijn als ik makkelijker te werk kon gaan. Met mijn eigen gewicht als ballast, door het stuur te verdraaien de evenwijdige 'rechtuitstand' te ontdekken. Door over mijn schouder naar de stand van een wijzertje te kijken.
Ik kan dan eenvoudigweg uitstappen om een kogelkop te verdraaien en weer instappen om het effect met ingeveerde wielen te beoordelen.
Zo'n machine heb ik nu uitgedacht en schematisch getekend in Paint.

De latten (geel) die ik aan de onderkant tegen de velgen klem kunnen onder de vm door bewegen. Ik lees de uitkomst  vanuit de fiets (toe- of uitspoor) af bij de rode pijl met een (scheer)spiegel die op de vloer staat.
Eenmaal geijkt hoef ik niets meer te meten. De rode pijl zit vast aan een touwtje (zwart lijntje) dat via geleidewieltjes in de uiteinden van de latten naar een oprolmechanisme loopt.

Dat oprolmechanisme staat onder een linksdraaiende veerdruk en heeft 2 gelijke oprolgeulen. Waardoor het touw vanaf beide zijden symmetrisch opgerold wordt.




De machine trekt zich dus niets aan van veranderingen in de spoorbreedte bij wisselende belastingen op de voorveren. Alleen de evenwijdigheid wordt inzichtelijk. Op een eenvoudige wijze eigenlijk!

Ter ontspanning na het gevraagde voorstellingsvermogen een stukje 'pop-art':


zaterdag 17 mei 2014

retro spiegeltje

Citaat- Steampunkers zijn dan ook mensen die dwepen met de vaste waarden en normen van een eenvoudigere maatschappij toen regels nog regels waren, beleefdheid en respect troef waren, en avontuur op iedere hoek lag te lonken. Opvallend is ook dat de beweging een parfum is van ongekende mogelijkheden, vrijgevochten karaktervolle vrouwen en mannen die leefden in plaats van geleefd te worden. Thalmaray  -Kom daar nog maar eens om in een tijd dat je met je tentje zelfs op een "ligfietscamping" door opgeparkeerde auto's klem wordt gereden!

Men kan aan de enorme 'Mickey Mouse' spiegels die op uw cash&carry velomobiel staan natuurlijk nog een stroomlijn toevoegen idvv een omgekeerde koplamp. Maar omdat er aan de Limit nog helemaal geen voorziening zat hiervoor heb ik voor een wat bescheidener oplossing gekozen. Die ook weinig wind vangt.
Hier op de gevoelige plaat vastgelegd tijdens het Paastreffen door Wilco. Waar ik de kale plekskes uit geknipt heb ;-)


Ik maakte het van een in Amstelveen gekocht telescoopspiegeltje (€ 3,90). Met een diameter van maar 3 centimeter! Maar omdat het zo dicht bij m'n hoofd staat zie ik er ruimschoots voldoende in.  Het heeft het meest basale kogelgewrichtje. Uit de tijd van het stoomschip. Daarom kun je het ook net zo goed om de kop van een klein (m3) boutje klemmen. Aanvankelijk om de kijkhoek te vergroten van mijn zelf geknutselde regenkap.
Maar omdat het weer opknapte (en ik nog maar 1 exemplaar had) tijdens het treffen kwam 'ie dankzij een punttangetje dat ik van Dave van Belle leende op deze plek te staan :-)




Hier toegepast aan het (langer gekozen) stelboutje van mijn Magura rem op de Cheetah:


Dat het telescoopsteeltje nu net zo goed weggegooid kan worden is gelukkig niet waar.
Twee er van naast elkaar kunnen dienst doen als DVB 'digitenne' buitenantenne.
Zelf heb ik er een koppelbuisje van gemaakt voor de glasvezelstok in een wieldoekje die gebroken was. En een dikker gedeelte om 2 V-brake bochtjes aan elkaar te zetten. tbv De remkabel van mijn linker trommelrem.

zondag 11 mei 2014

grotere remtrommel

Zoals ik bij het Paastreffen schreef was ik niet helemaal gerust op het remvermogen van de 70 mm remtrommels. Omdat ik al voor de FAW bij VM.nl 90 mm naven gekocht had heb ik 1 daarvan nu links aan de Limit gebruikt.
De Flevobike Alleweder liet een dergelijke transplantatie niet toe omdat ik de conische Flevobike assen niet verwijderen kon. Wegens 'te vast'. Bij één van die van de C-Alleweder lukt dat wel.
Je moet met je goede bedoelingen natuurlijk altijd beducht zijn dat je niet meer vernielt dan verbetert (-:
Gerrit van de Ligfietsshop kon me verhalen dat deze conische assen helemaal niet origineel Sturmey Archer zijn zoals de rest van de naaf.


Ze zijn zo gemaakt voor extra sterkte door Flevobike destijds. Net zoals de assen van je pedalen zo'n oplopende dikte hebben naar binnen toe. Die uiteraard ook eenzijdig zijn opgehangen.



Het voordeel is bovendien dat je de wielen meestal makkelijker kunt afnemen. Dan het afschuiven van de standaard 12 mm cilindrische as over de volle lengte!
Nadeel is het extra gewicht en dat de verdikking het afnemen van de ankerplaat verhindert. Nodig om een grotere beter remmende 90 mm trommel te monteren.


Het uittikken van het te kleine (12 mm) binnenste lager lukt me nu zonder het lager te beschadigen. Door het tussenbuisje eerst uit het midden te drukken.
En daar dan pas op te slaan met iets van een drevel. Zodat dat tussenbuisje tegen de buitenrand van het lager komt te staan.



donderdag 1 mei 2014

Paastreffen ergernis en ontspanning

Voor het eerst ben ik probleemloos, ik kan eigenlijk wel zeggen met groot succes, wezen kamperen met de C-alleweder. Ik vertrok alleen uit Amsterdam dus kon heerlijk mijn eigen tempo aanhouden.
Het meeste oponthoud veroorzaakte eigenlijk mijn kleine, niet meer zo jonge Garmin Legend. Langzaam reageren, verbinding verliezen onder bomen, een track die opgaat in de lijntjes van de City Navigator kaart op de achtergrond, dat soort dingen.
De snelheden lagen dan ook ontzettend uiteen. Met als hoogtepunt 57 km per uur vanaf de Utrechtse heuvelrug...kicken! Maar het was een pak van m'n hart dat ik de Limit nog voor het naderende kruispunt met de haaientanden beneden tot stilstand wist te brengen.
De eerste nacht was nog rustig en ik had mijn kwaliteits-koepeltentje helemaal achterin het veld neergezet. Het reflecterende isomatje op een 30(?) jaar oude rubberen luchtbed hield me prima warm.


Zaterdag had ik me eigenlijk als rustdag voorgenomen maar ik ben eerst naar het dorpje Woudenberg gereden om brood, beleg en een paar biertjes te kopen. En dat dan heerlijk bij de tent verorberen met het gezelschap van een charmant roofdier: de kat van het 'Boerenerf'. Die blijkt echter een gewiekst rover van het kaas van mijn brood ;-)


In de bijkeuken van de camping ging ik toch op een uitnodiging in om nog 'even het dorp in te gaan'. Tenminste dat nam ik aan. Het bleek helaas nogal een lange en trage tocht te worden met veel oponthoud. Die uiteindelijk letterlijk verzandde in een onverharde weg. Waar ik, zonder GPS bij me niet anders kon dan lijdzaam volgen.


De velomobiel tientallen meters door het zand duwend op mijn fietsschoenen werd mijn humeur er niet beter op. Tot in mijn sokken zat het en ik meende het zelfs tussen de tandwielen en de ketting te kunnen horen.
Maar goed, een goede les voor de toekomst: NOOIT onvoorwaardelijk achter iemand aan hobbelen!
De nacht daarop kreeg ik gelijk alle kans ergens een eigen standpunt over te ontwikkelen.
Toen ik zaterdagmiddag, weinig voor de pastamaaltijd terug het veld op fietste stond er strak naast mijn tentje een bestelwagen geparkeerd.
Des nachts bleek dat ding er niet alleen nog steeds te staan maar ook nog als 'nachtkastje' te moeten fungeren. Wat een naar geluid geeft naast je hoofd. Waarvan de bezitter bovendien de kinderschommel, een gemeenschapelijke voorziening lijkt me, er waren meerdere kinderen, bezette met een hangmat-tentje. En dan ook nog een aanhangwagen met haar Quest erop.
Een obstakel op het kampeerveld waar ik zelf al niet graag tegenaan zou lopen in het donker zoekend naar mijn tentje. Laat staan een kind!


Vreemde plek voor een auto dacht ik nog maar ik herinner me ook dat ik zelf wel eens met de Panda naar de Harskamperdennen gereden ben met 2 fietsen er in en de kampeeruitrusting bij me.
Toen ik al op 1 oor lag om het aandeel ontspanning van de vakantie toch nog wat uit te breiden werden er vlak naast mijn hoofd autoportieren geopend en dichtgeslagen alsof er bouwvakkers bezig waren.
Niet echt bevorderlijk voor mijn ontspanning want dan had ik net zo goed in de voorkamer van mijn benedenwoning in Amsterdam kunnen blijven slapen met de ramen open. Gegarandeerd dezelfde geluiden!
Om mijn ergernis te uitten riep ik maar eens door het tentdoek of  "het gekutklooi buiten niet eens afgelopen kon zijn".


De juistheid van mijn woorden kon ik op dat moment nog niet bevroeden want de eigenaar van de auto was geen bouwvakker maar bleek de bekende Questrijdster Marjon vd K. te zijn.
Nadat ik tegen verschillende mensen mijn beklag hierover gedaan had kwam zij gelukkig wel naar mij toe wat me uiteindelijk enigszins begripvoller stemde.
Desalniettemin vind ik dat de organisatoren zich hier te liberaal en laconiek opstellen.



De tocht op zondag verliep prima hoewel het tempo voor de Limit wat laag lag. Maar ik wilde dan ook liever niet te veel kilometers maken terwijl de meeste velomobielen voor de lange afstand gekozen hadden.

Omdat het inmiddels al zondag was kon ik de resterende tijd mooi besteden aan een prachtige wandeltocht over het meertje met strand. Het was zo warm en zonnig dat ik daarbij in mijn korte broek door het water kon lopen :-)
Daarna nog via twee loopbruggen het eilandje op- en af-. Dat ontspannen wandelen leverde voor mij eigenlijk nog wel de mooiste momenten van de kampeervakantie op.