Epoxywerkjes in de tuin: Wie wat repareert…

Die heeft wat.
Het mooie weer leent zich behalve voor fietsen naar het werk ook prima voor het verwerken van epoxy.
Het stoeltje van de Cheetah zat namelijk niet helemaal ‘optima’, zal ik maar zeggen. Het voelde gewoon, als eerste stoeltje van zijn soort, te klein aan.

Tijdens de Fortenroute moet het herschikken van ’n kussentje dat ik als hoofdsteun probeer te gebruiken welhaast als een zenuwentik geleken hebben. Omdat de rugleuning niet ver genoeg door loopt om m’n nek steun te bieden.

Bovendien vind ik de lumbaal-steun onvoldoende. Als ik op het werk planten overgezet had en ermee door een kuil reed konden m’n onderste niet ondersteunde wervels uitstraling naar m’n rechterbeen (knie en voet) opleveren. Een resultaat nog van een arbeidsongeval (val van 6 meter hoogte met een ladder op m’n stuitje) waarbij ik o.a. de L1 wervel brak.

De suggestie dat dat iets met mijn bankdrukfiets te maken heeft moet ik dus naar het Rijk der Fabelen verwijzen (je hoort de gekste dingen!).

Het ‘stoeltje der stoelen’ voor mij verkreeg ik via Marktplaats en is afkomstig van een trike (weet ik alleen). Toen ik het ontving was het al licht beschadigd maar gebruik er van (zonder reparatie van de zwakke delen) een tijdje op de Hafa veroorzaakte zelfs een breuk in het zitgedeelte…

Ik was al begonnen met een reparatie daarvan tegen de onderkant met glasvezel (uit de tijd dat carbon me nog veel te duur was om aan te schaffen voor mij).

Met koolstof-reparatieband heb ik afgelopen week op de bovenkant 2 stukjes in de lengte en een verbindend stuk in de breedte gelamineerd.

Hierdoor ben ik er zeker van dat het stoeltje me weer dragen kan. Maar bovendien steunt de voorkant op de framebuis (die ik met klittenband -dat ook rem- en derailleurkabel op z’n plaats houdt- bescherm tegen mogelijke krassen hierdoor).

De grote gaten (ter breedte van de ribben) stopte ik eerst vol met watten. Dat geeft niet zo’n super strak resultaat als pur maar ik ben dan (toch ook) geen Prins op de erwt.

Aan de bovenkant van het  stoeltje moest ik helaas ook 2 nieuwe gaten boren precies boven de oude uitgebroken gaten (!). Dus ook daar ben ik aan weerzijden aan het verstevigen geweest. Door het gebruik van unidirectionaal  band (dat minder doorbuigt) was het niet eens nodig eerst de gaten met plamuur te vullen evenwel.

Die laatste gaten voor de ophanging met slotbouten kon ik Zondagavond boren in laminaat dat ik dezelfde ochtend nog pas aangebracht had!

Het Optima stoeltje is wat lichter dan ‘de mijne’ 1025 gram tegen 1300 maar is ook smaller en kleiner dus. En als ik het zware Optima-dekje er bij leg op de weegschaal (waar zeker nog geen ventisit-vulling in zit) lig ik al bijna al op 2 kilo (1850 gram).

Terwijl de pasvorm van het gerepareerde gestoelte zo goed is dat ik vooralsnog geen behoefte voel aan verzachtend materiaal!