vrijdag 29 maart 2013

‘Schoenenvakman’ bakt er niks van!

Hoewel ik mijzelf niet als erg sociaal bedreven zou omschrijven krijg ik van collega’s toch nogal eens cadeautjes. Waren dat anderdaags nog (RVS) laselectrodes, van Surinaamse “Junior” onlangs een trainingsjasje en van Bagrijnse Yamiel een stel fietsschoenen. Nooit gebruikt en precies in mijn maat (42)!
Zelfs de SPD-plaatjes zaten hier al onder en ze zitten lekker (“Mijn buurvrouw is schoenontwerpster voor Shimano”-volgens Y.). Het zijn alleen geen ATB-schoenen jammer genoeg dus om de plaatjes zit geen rubber om op te lopen. Bovendien beschadigen ze het interieur van de Limit op deze manier bij het instappen.
Omdat je het rubber voor het maken van zolen niet meer bij de HEMA kan kopen tegenwoordig (Opa vertelt…) en ik nog zat andere klussen heb besloot ik dan toch maar naar een schoenmakerij te gaan. Eigenlijk plak ik er liever zelf een zool onder maar de dichtst bij zijnde schoenenmaker, Hillie’s in de Javastraat raadde me sterk aan eerst maar eens langs te komen met de schoenen.
Dat heb ik dus gedaan gisteren, met de schoenen in een tasje en de schoenplaatjes gemonteerd. Hij zei dat hij er voor 20 euro wel 2mm dun rubber omheen kon plakken. Ik vertelde duidelijk dat dat te dun zou zijn en hoewel de man een getinte huidskleur heeft leek hij redelijk Nederlands te spreken. Toch zag ik tot mijn opluchting een dik stuk hakkenrubber op de toonbank liggen dat ik er maar even brutaalweg bij pakte.
Ik hield een van de schoenen op zijn kant om te laten zien dat dit de juiste dikte had (ongeveer 4/5 mm) om op de schoenen te kunnen lopen. Nu leek hij het te begrijpen en gaf aan dan alleen de voorkant van de schoen te zullen beslaan en vroeg me hoever hij ongeveer van het plaatje uit moest snijden. Dat markeerde ik globaal met een huisdeursleutel, zeggende dat ik dat anders eventueel zelf wel wat bij kon snijden…
Het zou al vandaag klaar zijn en omdat m’n Agu’s totaal versleten zijn en m’n Northwaves geen goede pasvorm blijken te hebben (veel voetproblemen door gehad) waren mijn verwachtingen vanmorgen hoog gespannen.
Maar helaas…Toch heeft de shoesalesman iets opgeplakt dat de dikte van een binnenband nauwelijks overtreft!
Er is dus nog steeds niet op te lopen nu en ik gaf hem gelijk mijn ontevredenheid aan. Ineens bleek hij zich van mijn ‘aanschouwend onderwijs ATB-schoenen demonstratie’ na een dag niets meer te kunnen herinneren en moest ik betalen om de schoenen nog terug te krijgen.
Ook later vandaag toen ik terug belde om nogmaals mijn beklag te doen luisterde hij niet eens af tot ik mijn voorstel zou doen er gewoon nog een tweede laagje van dit spul over heen te plakken…
Toen ik het had over “De koude douche…” die mij dit alles bezorgde verbrak Meneer de vakman de verbinding.
Ik heb dus een negatieve recensie geschreven en ben van plan de rubriek RADAR te vragen het voor mij op te nemen.
Het lijkt me dat ik juist op een medium als de TV goed kan laten zien waarom ik zo ontevreden ben over het geleverde. Overigens wil ik daarbij het onderwerp ‘Ligfietser’ vermijden. Omdat me dat veel te hoog gegrepen lijkt voor het grote publiek. Dat nog achter een foute paus en een koningshuis aan sjokt.
Om geen al te achterlijke indruk te maken probeer ik persoonlijk in die hoedanigheid wel spelfouten te vermijden op mijn blog. Met dit doel voor ogen kan men mij een licht didactische inslag eigenlijk ook niet euvel duiden vind ik.
Duidelijk is me nu wel waarom ze bij de ‘Meester-schoenmaker 's avonds de rolluiken neerlaten. Ontevreden klanten zouden anders wel eens het prutswerk terug de winkel in kunnen smijten.
Volgens Yamiel een grove belediging in de Arabische wereld.

donderdag 28 maart 2013

Eenvoudig kettingspannertje

Waarschijnlijk bespoedigd door het regelmatig nemen van de trekkerhellingen op mijn werk zijn de secundaire ketting en het 30-tands aandrijfwiel van de Limit in rap tempo versleten. Ook begon de ketting er steeds vaker af te lopen en beschadigden de tanden daarmee nog erger. Ik heb het tandwiel en de ketting dan ook vervangen maar moest hiervoor ‘n 28 tands-tandwiel gebruiken: Daar heb ik er tenminste wel 2 van liggen!
Hoewel er een erg grote kracht op de ketting en tanden wordt uitgeoefend op zo’n in verhouding klein tandwiel (en dus ook op de ketting natuurlijk) besloot ik toch dat die verkleining, met 2 tanden, mogelijk zou moeten zijn. Ik meen dat een Mango er zelfs maar 26 heeft...
Evenwel bleek de ketting met de oude opstelling van het kettingspanwiel door te gaan slaan. Een geleidewiel vlak achter het aandrijfwiel zorgt voor de inzet van meer tanden en dus verdeling van de krachten over meer schakels: minder slijtage.
Daartoe heb ik een andere, veel kortere spanarm gemaakt vanaf de M8 achtervorkophanging. De arm wijst nu naar het aandrijfwiel toe in plaats van er af…
Dat gaf gelijk een beter klimvermogen!
Helaas is op een gegeven moment wel de ketting naast het spanwiel geraakt en heeft er een rand uit gebroken.
Omdat ik verder geen geleidewielen heb smal genoeg om in de kettinglijn te plaatsen in de nieuwe positie heb ik een ultra-smalle eigenbouw constructie gemaakt van een eenvoudig derailleurwieltje en aluminium-hor profiel. Het boogje van geperforeerde ijzerband zorgt ervoor dat de ketting er niet af loopt en het ‘lange’ stuk dat het niet verdraaien kan. Ik heb het wat laten uitsteken om de hoek te kunnen aanpassen. Met een stukje koord om de kracht van het spanelastiek binnen de ketting(en) door te geleiden (er is daar geen ruimte voor het vrij dikke elastiek) blijft de ketting nu keurig op spanning. Hoe lang zo’n geleidewieltje mee gaat (normaal zitten er 2 in een derailleurspanhuis) weet ik natuurlijk niet. Maar tegen die tijd hebben we wel weer een CycleVision waarschijnlijk. Waarbij ik het inkopen van een (smal) geleidewiel hopelijk combineren kan met kamperen: Onder warmere omstandigheden dan dit Paasweekend mogelijk zal zijn.
Ik hoop dat degenen die gaan veel plezier hebben maar ik ben niet voor Piet Snot met voorzetramen en steenwol onder de vloer in de weer geweest…

vrijdag 22 maart 2013

Gratis laselectrodes

De hoek die de ronde buis op de neus der boegspriet maakt heb ik hetzelfde gekozen als die van de 222’s. Maar rond aan rechthoekige buis vraagt om een net even andere inslijptechniek dan ovale- aan ronde buis. Daarom voorzag ik de ronde RVS-buis ook van een schuine (insteek)kant. Dat ging allemaal redelijk vlot met mijn Eigenfiets.nl verstekslijp-inrichting. Hoewel ik voor in de 50x30mm eigenlijk een grotere slijpschijf nodig zou hebben (21cm ware ideaal).
Een ronding aan de onderkant vd rechthoekige heb ik gedeeltelijk met de losse haakse slijper gemaakt. Maar deels zelfs ook uit de hand met een rattenstaart-vijl!
Ondanks alle moeite bleek de passing helaas nog niet goed genoeg om een (hard)soldeerverbinding te maken. Het messing liep gewoon tussen de twee delen door, waterdun…
Ik legde het probleem voor aan een oude vakman die bij ons op de plantenafdeling wordt ingezet als collega via een uitzendbureau. Zo’n grote vent met een hangsnor,u weet wel. De beste stuurlui staan in de monarchie immers aan wal. Of worden onder hun niveau te werk gesteld…Ed!
Van hem heb ik drie-en-een-half pak laselectrodes gratis gekregen gisterochtend! Die hij al ruim 30 jaar thuis bewaarde. “Mijn vrouw is blij met de ruimte die het oplevert en ik heb zelf toch geen lastrafo”. Als dank, hij wilde er geen geld voor, heb ik hem vanochtend een 6-pack Belgische biertjes geschonken (nou ja gegeven, id kleedkamer).
Met de Nichroma-types (met nikkel en chroom dus) heb ik me vanmiddag na het werk op het bakwerk gegooid. Helaas is dat niet bepaald mooi geworden, mede door de te dikke RVS-electrodes (2,5mm dik). Die zijn dus erg moeilijk op te starten met een lage stroom. En met een hoge(re) stroom ga ik zéker door de 1 en 1,5mm dunne wanddikte…Dat gebeurde ergens ook al.
Maar ik denk niet dat dat verder een probleem wordt omdat aan het ronde buisje alleen het geleidewiel voor het retourelastiek komt te hangen…
Daartoe wil ik een ronde M8 verlengmoer in een boring in de ronde buis solderen. Terwijl ik een zeskant op de rechthoekige hoop te verbinden met dezelfde techniek. Voor het armslag-koord.

vrijdag 8 maart 2013

Mooi-, functioneel- en mislukt laswerk

Klopt, “mislukt” is hier voltooid deelwoord omdat je er een vorm van de werkwoorden ‘hebben’ of ‘zijn’ kunt bijdenken: Het is mislukt. En eindigt het op een –t omdat de ‘k’ in het KOFSCHIP zit. Geef gewoon toe dat het met name dít woord was dat u tot lezen aanzette. Dan mag u doorgaan! :)
De bovenste las (1) is van het AluminiumCentrum. Die is met het TIG-systeem gemaakt met een wolfraam electrode en argon als mantelgas. Zulk lasgereedschap heb ik helaas niet… De las eronder (2) is wel van mij en heb ik met een eenvoudige wisselstroom-lastrafo gefabriceerd. Niet zo fijn als de las van ThysID maar na een breuk hiervan goed genoeg om het de verdere levensduur van de spriet vol te houden! Ga je zo’n ‘universeel-electrode’ echter op een 1mm wanddikte RVS-buisje proberen krijg je gaten zoals op de foto (3)!
Lassen van RVS moet ook eigenlijk met speciale RVS-electrodes maar die kosten 30euro per doos bij de firma Steenkist (ex 21% BTW). Terwijl het door de wanddikte, of eigenlijk het gebrek hier aan, waarschijnlijk toch zal mislukken…
Voor de, naar het zich laat aanzien, uitstekende las van het AC betaalde ik (samen met ’n halve meter vd afgebeelde ronde buis) wél E35,17. Aangezien ik praktisch zeker een tweede spriet ga bouwen voor de Revolver op RVS-basis dien ik wel met een (betaalbare) oplossing voor de punt te komen.
Als ik heel precies inslijp met de verstek-cirkelzaag zou ik het in principe kunnen hardsolderen met messing. Ik heb wel n's eerder RVS gesoldeerd. En messing roest ook niet:)
Er staat nog wat zuurstof&propaan in de schuur…
Iemand die nooit geroetst heeft zal überhaupt niet begrijpen wat mij drijft! :)

maandag 4 maart 2013

Doorslijpen in verstek

Een blogbericht voor de zelfknutselende roetser. Bestaan die dan? Op Neeltje Jans heb ik er zelfs een gesproken! Die orakelen alleen doorgaans minder op het internet dan ik :)
Al in de tijd dat ik nog mijn eigen Jan Eggens achtige ligfietsen bouwde (van vierkant ijzeren profiel) heb ik een elektrische verstekzaag willen hebben om de kokerbuizen af te korten in de juiste hoek. Maar die machines zijn peperduur.
Ik heb ook eens een afkort-standaard gekocht voor een klein model haakse slijper. Maar dat ding was niet alleen gammel en onnauwkeurig maar door de kleine slijpbladen ging de vlieger ook niet op door dikkere buizen.
Onlangs kreeg ik van enkele senior Dordrechtenaren een tip om mijn van hun gekochte voorzetramen op maat te zagen: Zet een (door)slijpblad van een haakse slijper in je cirkelzaagmachine!
Zoals de oude vogels zongen piepen de (iets) jonge(re): Dat bleek idd prima te werken (maar ik heb geen tijd/zin om over álles te bloggen wat uit mijn handen komt). Bovendien blijk ik met die lichte Skil machine (550 Watt) zelfs ijzer te kunnen doorslijpen!
Omdat een aantal van de met polymerenkit opgeplakte RVS-banen weer zijn logekomen van de bankdrukfiets ben ik dat gefrunnik een beetje zat. Dat gaat nooit af komen. Ook de passing ervan met de lagers was maar middelmatig. En vermoedelijk zou het erg arbeidsintensieve idee voor een aluminium boegspriet hetzelfde lot beschoren zijn… Zelfs al verlijm ik dat met epoxy.
Mij is gebleken dat een verchroomde ijzeren boegspriet bijzonder snel beschadigd raakt als 1 van de 9 M6 boutjes los trilt. En dat is niet denkbeeldig omdat de voetenslede van zachter aluminium is gefabriceerd. Het bijbehorende excenter verdraait dan waardoor de chroomlaag vermorzeld wordt. Wat onherstelbaar is.
Mijn eerste roets, de 220 had hier geen last van. Hoewel de passing van de lagers misschien iets minder was en het gewicht vd slede zeker hoger. Om te beginnen had die geen excenters. En maar bovendien RVS-banen (zoals ook de 209 weer heeft) die schier onverslijtbaar leken!
Om het verhaal niet nóg langer te maken, ik ga van 30x50x1,5mm RVS kokerprofiel een boegspriet (laten) maken. Omdat RVS moeilijk te zagen is heb ik het in verstek doorgeslepen in een 1400 Watt hout-verstekcirkelzaag . Die kocht ik voor 50euri bij de Gamma. Daar zette ik een 18cm grote doorslijpschijf in. Mijn broer Marc was behulpzaam bij het geschikt maken van de machine daar voor.
Het dunne RVS kokerprofiel kocht ik bij de Metaalwinkel (wel bijna 30 euro!). De moeilijkste las, die met de 5mm dikke niet-RVS montageplaat heb ik uitbesteed aan het Aluminiumcentrum (“Geen probleem!”). Die gaat volgens opgave tussen 15-20 euro kosten.
Dat de spriet zo rechthoekig gaat worden ipv ovaal deert me niet. Ik hoop eindelijk weer n’s iets te beroetsen met dezelfde duurzaamheid als m’n eerste 220!