vrijdag 26 oktober 2012

Sterk als in de bankschroef!

Aangemoedigd door het goede resultaat van de Mr. Boat epoxy op de spanband- rugleuning van mijn trike heb ik de hoge (10+) temperaturen van de afgelopen dagen maar eens gebruikt voor het verstevigen van de Limit.
In de centrale kettingkast van de velomobiel zijn naderhand uitsparingen aangebracht om ruimte te bieden aan de ribben van het (originele) stoeltje. Deze afvlakkingen heb ik via de bodem onzichtbaar versterkt door in de kettingkast koolstof reparatieband te plakken. Om geen last van keel of neus te krijgen heb ik de C-AW daartoe op zacht materiaal met de wielen boven gedraaid onder de balkons van de buren. Dus buiten maar toch droog. Mijn antieke brievenweger leende zich weer prima voor het afwegen van de prettig schenkende ‘Mr. Boat’ flesjes.
Door aan het achterwiel te trekken merkte ik dat er ook fors speling zat in de (dubbelzijdige) bevestiging van de schokbreker. Waar verder overal bij belangrijke ophangpunten van deze Limit aluminiumplaat tegen uitlubbering tegen het carbon was aangebracht was dat uitgerekend voor de schokbreker na gelaten! Ik zou zo wel door kunnen rijden maar ik meen op Peter’s site eens van een totale uitbraak van de ophanging gelezen te hebben bij een Limit. Sterker nog dan aluminium lijkt me ijzer daarvoor. Ordinaire carrosserie-ringen zijn zo dun dat ze zich prima door koolstofweefsel laten inplakken. Ik gebruikte de roestigste 3cm grote ringen die ik kon vinden en schuurde die op voor de beste hechting.
Door kruislings 2,5cm smal unidirectionaal koolstofband te gebruiken om rond het gat te plakken (in deze vorm #) voor het insluiten van de ringen wist ik een zeer sterke verbinding te krijgen. De ringen hield ik op z’n plaats door door de gaten een stuk m6 draadeind te te steken met daarop nylon S6 wandplugjes. Moeren zou ik anders niet meer los hebben kunnen krijgen. Al de volgende dag bleek de sterkte genoeg om vanuit de cabine de gebruikte 6mm gaten elektrisch op te boren naar 8mm: Een handeling waar ik normaliter een sluitring voor in de bankschroef moet klemmen! Door dit vroegtijdig bewijs voor verkregen verbindingskracht op deze wijze heb ik aan de buitenzijde van de wielkast gewoon m8x30 ringen gebruikt. Maar weer op z’n plaats gehouden met muurpluggen (S8).
Alleen de haakse boorkop van de Lidle blijkt veel minder goed bestand tegen het boren in staal. Hij is dan ook niet gelagerd blijkt me als ik hem opendraai. Twee metalen glijbussen die kennelijk al behoorlijk versleten zijn bwv ‘lagering’… De gebruikte koolstofband komt wel weer van Polyservice vandaan trouwens. Net als de goedkope ‘gomkwastjes’. Maar hun onhandige blikken mag men voor het goede doel gratis & belangeloos bij mij komen afhalen. Voor de onverschrokken epoxateur die zelfs het kliederen met injektiespuitjes kennelijk niet afschrikt…

vrijdag 12 oktober 2012

Backpackers-stoeltje

Ik ben -opnieuw- teruggekomen op het gebruik van een smal hard houten 'Zephyr' stoeltje voor de Jan Eggens trike. In tegenstelling tot een tweewieler moet je je op een trike toch wel behoorlijk af kunnen zetten met je schouders naar het binnen van de bocht om niet los van de weg te komen.
Van mijn zoektocht naar een stoeltje voor de Limit weet ik dat een Ice-stoeltje een prijzig alternatief is (zo’n 200euri meen ik). Maar met een dergelijke spanzitting en het lichaamscontact over de hele breedte van zo'n stoeltje zou ik wel het gebrek aan vering in de voorwielophanging aardig compenseren was mijn gedachte. Ik heb daarom een goedkoop lichtgewicht alternatief gebouwd van het frame van een backpackers-buizenraampje. Deze worden gebruikt om de rug van de wandelaar/reiziger te ontzien van de directe druk van zijn meegezeulde bagage.
Om op de juiste lengte te komen en de axiale krommingen met ophangpunten aan de trike te laten corresponderen moest ik met de pijpensnijder 2 stukjes van 10 cm er tussen uit halen. Aangezien de wanddikte van het aluminium maar 1mm is vond ik dat te dun om te (laten) lassen. Daarom heb ik er met carbonweefsel en epoxy van Dr boat weer een eenheid van gemaakt. Om de buisjes precies in elkaars verlengde te krijgen tijdens het lamineren klemde ik er stukjes PVC hoeklijn in. Dat zo’n rekje geen zitschaal heeft aan de onderkant is in het geval van de JE-trike juist een voordeel. Want anders gaat daar het onderstuur tegen aan komen, en zo de draaicirkel verkleinen. De zitschaal heb ik dus uit het eerder gebruikte D. Siepman stoeltje gezaagd (en iets anders gemonteerd). Het sterk verbeterde comfort, de liggender houding en de hogere bochtensnelheid maken me erg tevreden over het resultaat. Bovendien kon ik de spanbanden (met draadspanners) recyclen van het bij Dorcas voor 5 euro gekochte basismateriaal…