maandag 30 april 2012

Nylon te lijf

In de opgaande sporen van de trekkerhellingen op mijn werk zitten een soort weerhaken van nylon. Deze dienen om te voorkomen dat als er een haak van een kar zou los komen die met donderend geraas en veel schade ongeremd de baan kan afdenderen.Die blokken worden nog wel n’s kapotgereden (wat in principe niet kan…) en dan ontferm ik me er soms over, daar ze toch niet langer bruikbaar zijn. Met de gatenzaag heb ik er 2 cilinders uit geboord en in het midden m8 draad getapt. Waar zou dit voor moeten dienen?
Een belangrijke reden om over te gaan op een composiet-velomobiel bij aankoop van de Limit was het uit een stuk gemaakte koetswerk. De FAW had een nogal loszittende neuskegel die daarom geen betrouwbaar richtpunt bood voor het midden van de fiets. Toen ik de spelingvrije E2 lagers in de achtervork had gezet hoopte ik dan ook dat het met de 2 meter 40 lange hardhouten lat nog slechts een kwestie van uitlijnen zou zijn. Met het koplampje als richtpunt.Maar wat ik ook trok aan de vork, de (rechte) lat bleef wel 8-9cm naar rechts wijzen! Had dan de achterwielophanging ooit wel eens gedeugd? –drong de vraag zich op.Dat denk ik wel maar ik heb ook de versteviging van carbon met epoxy wel eens afgebeeld. Dit moet later gebeurd zijn n.a.v. een te zwakke vork. Helaas was het al te laat want er was al torsie opgetreden: Het wiel helt dus wat over naar links!Dat zou betekenen dat ik de tweezijdige bevestiging id koets niet langer horizontaal zou kunnen houden. Wat vervolgens bij inveren een steeds andere hoeken van het achterwiel zou gaan veroorzaken: Dat is mijn eer te na, daarvoor heb ik geen C-Alleweder gekocht!Omdat de schuin verlaste omwonden vork bovendien nog slechts ruimte biedt voor een smalle 32mm achterband heb ik Tempelman gecontacteerd.Gerrit is zo vriendelijk geweest uit de opslag van zijn vader een alu vork uit een schadefiets en een ijzeren exemplaar op te sturen voor 25euro incl. porto.Helaas komt noch de lengte noch de ophanging overeen met de vork die ik heb: Al 3 verschillende vorken terwijl er maar 30 Limits zijn gebouwd!
Wij (de kat & ik) hebben gekozen voor de aluminium hoewel die wat langer is waardoor de ophanging best iets naar voren gemaakt moet worden. Ook zal ik die zeker eerst versterken met carbon alvorens te gaan gebruiken!Ten slotte zal ik zelf een oplossing moeten (laten) maken voor de inbouw. Ik hoop dat mijn broer de groene cilinders kan afdraaien tot ze in de witte nylon bussen vd vork passen. Dan zal ik ze horizontaal verbinden met (alu) tapeind. Zodat ik vanuit de fiets weer m8 bouten in kan draaien in het resterende (donkergroene) gat. De groene kernen zouden daardoor stil moeten blijven staan terwijl de vork met de bussen er om heen kan draaien.

zaterdag 21 april 2012

SKF E2 achterwiellagers

Bij het demonteren van de Limit vond ik speling op het achterwiel tov de kast. Een beetje speling in de lagers waar de as in draait en wat in de achtervorkophanging. Samen toch genoeg voor irritant veel! Aan de hand van Velomobielonderdelen.nl kwam ik op de hoogrendementslagers (E2) lagers van SKF. Maar Quest, Strada en Mango gebruiken een andere maat. Dus kocht ik ze bij een bedrijf aan de Hemweg.
Ik kon de oude lagers vrij gemakkelijk verwijderen met een rond stukje ijzer en een hamer (tegen de buitenring van de lagers). Ze hebben zo’n kwetsbare rubberen afdichtingsring en ze draaien zoals ik op dat moment beoordeelde als “nog goed”. “Hoe kun je er nu ook voor kiezen om een wiel op te hangen aan groeflagers die maar 2,5cm uit elkaar zitten?!” -vroeg ik me nogal sceptisch af (van wie zou ik dat toch hebben :-).
“Zeker weten dat als ze aan weerszijden van het wiel zaten ze nog jaren hadden meegekund!” Nu ik de nieuwe lagers, van hetzelfde type die Wim verkoopt, gemonteerd heb is die scepsis toch wel wat geluwd: Werkelijk ALLE speling is weg! En wat lopen ze voelbaar veel lichter!
Nu resteert natuurlijk nog de speling van de vork zelf door het ovaal uitgesleten zijn in de carrosserie. Daarvoor ga ik gebruik maken van 'n ijzeren stoelhoek uit de bouwmarkt. Als ik die in tweeën zaag hoef ik daar namelijk alleen nog maar een M8 gat in te boren. Aan de hand van het nu spelingloze wiel kan ik dat met een lat vanaf nu eenvoudig uitlijnen. Terugkomend op zekere
scepsis over de Limit: Met een speelgoed-speriscoopje van de Action zag ik dat er toch wel degelijk ruimte moet zijn in de centrale tunnel voor een groter grootste voortandwiel in de C-Alleweder. Waarschijnlijk geen 65 tands maar toch zeker wel een 52. Waarom er dus gekozen is door ‘iemand’ voor 28 als kleinste ad pedalen? Bezwaar van de eenzijdige ophanging blijft natuurlijk de dikke kont aan een velomobiel die het veroorzaakt… Of de langere lengte natuurlijk zoals bij de Quest. Bij de mijne niet zo extreem breed als bij de Mango of Strada maar toch…Zie foto.

zondag 15 april 2012

Aluminium Naaf besparen

Zoals ik eerder schreef heb ik tijdig besloten niet met de Limit naar de Harskamperdennen te rijden voor het Paastreffen. Reden had ik eigenlijk meerdere want de kettingen moesten nog aangebracht worden zelfs op de Woensdag ervoor. En alles nog uitgetest terwijl het werk in Aalsmeer t/m Vrijdag me nogal opslokte…
Maar bovendien besloot ik de FAW te verkopen op de voorwielen met de hoge velgen van de Limit. Omdat deze mooi zijn maar toch maar 19mm breed.
Het rechter wiel (dat ik al eerder verwisseld had) kampte echter met veel te losse en ‘lange’ spaken. Om daar nu zwaar beladen mee van huis te gaan leek me geen aanrader…

Nadere beschouwing van de 70mm tromremnaaf toont aan dat het niet de spaaklente is. Maar dat de stalen spaken geulen in de buitenkant van de flenzen hebben gekerfd. Dat, plus dat de gaten ovaal zijn uitgesleten: Remmen vanuit de naaf verslijt dus meer dan alleen banden/remsegmenten !



Omdat er 4 manieren zijn om de spaken in de spaakgaten aan te brengen heb ik uiteindelijk toch besloten de naaf opnieuw te gebruiken.
Maar bij de sleuven heb ik de spaken nu van buiten naar binnen gestoken.
En ten slotte, maar niet als minste, die spaken de andere kant op gericht.
Zo heb ik het wiel weer kunnen fatsoeneren en ook deze velg door een brede 25mm versie vervangen. Wat minder rolweerstand op schijnt te leveren (volgens W. Schermer’s testen).

Evengoed nog heb ik 3 doorstekende spaken moeten wegslijpen helaas. Maar de spanning is nu veel beter en het wiel is recht & rond geworden. Omdat ik geen M12 bout kon vinden gebruikte ik een 15mm CV-buisje waar het grootste lager goed klem op zat. Dat buisje klemde ik in de workmate.


Deze besparingstechniek van de naaf lijkt wel wat op de manier om je dynema-kabel op de roets langer te laten meegaan: Door hem om te draaien!

donderdag 12 april 2012

Batman’s hulpje


Kortgeleden is de onderkant van het carbonstoeltje op de Hafa gescheurd. Ik heb de reparatie daarvan met epoxy uitgesteld door het opnieuw monteren van het multiplex stoeltje dat op de ligger zat bij aankoop.
Ik heb daar niet over geblogd want kan me voorstellen dat het u aan de derrière zal oxideren…
Lastig was wel vanmorgen om de Thys-toptas aan het lager uitgevallen hoofdeind van het zadel te houden. Ik moest hem al van straat op halen en zou hem en de inhoud niet graag definitief verliezen!
Omdat ik specifiek op de terugweg van werk vaak prefereer een zonnebril op te zetten die ik ‘smorgens meestal vergeet heb ik de 2 hiaten verenigd tot 1 oplossing. Mijn Badman brillenkoker!

De bevestiging deed ik met 3 kopspijkertjes en polymerenkit.
Wat ik best id toekomst weer “polymaxeren” zou kunnen gaan noemen(!).

De kleurige tas op de bagagedrager vouw ik altijd pas uit als er boodschappen in mee gaan…




dinsdag 10 april 2012

Paastreffen verfrissend

Campinggasten van de Harskamperdennen hebben het gezien, anderen waarschijnlijk geraden, ik ben niet met de C-Alleweder de heide op geweest voor het Paastreffen.
Anders dan bij mijn abrupte afblazen van dit idee richting Biddinghuizen, waarbij de FAW gelukkig nog soelaas bood, ging daar dit keer een gericht besluit aan vooraf. Waarover later stellig meer…

Hoewel ik de huur van een Bobyak nog even overwogen heb voor achter een tweewieler dacht ik als alternatief misschien geen gekke keuze te maken met het gebruik van enorme krantentassen aan de bagagedrager van de JE-trike.

Zo zou ik tenminste geen fietskaretje hoeven te gebruiken. Zoals naar het Herfsttreffen id buurt van Blaricum. En zo wellicht iets lichter trappen?
De theorie dat bij lagere snelheid de rol van de luchtweerstand ondergeschikt is speelde een flinke rol in mijn afweging daarbij. Dat ging voor de heenweg ook wel enigszins op, hoewel m’n snelheid nauwelijks boven de 23 km/u uit kwam.
Op de terugweg met behoorlijke wind tegen was ik het laatste stuk jammer genoeg nauwelijks meer vooruit te branden. Ik ben van verveling maar vast waypoints van de puzzeltocht gaan wissen!

Bovendien was de spanning van mijn achterband op die terugweg ook nog eens beneden peil. Omdat de 451 Vredestein ‘Paragon’ er met een beschadigde hieldraad anders van af zou lopen...
Evengoed waren de Zaterdag en Zondag heel redelijke dagen voor de verzamelde Paasgangers. Waaronder ondergetekende.
Met daarbij vehoudingsgewijs een groot aandeel specifiek roodharige vrouwen. Of toch ten minste met sproetjes…
Het was genoeglijk om door 2 van hen (dus niet “hun”, want dat is bezittelijk voornaamwoord) direkt en onafhankelijk van elkaar bij m’n voornaam aangesproken te worden: Dán heb je pas wat bereikt zou ik zeggen :)!

Het was pikkedonker en ik liep te zoeken naar mijn tent toen ik, afgeleid door het kampvuur, tegen een vrouwenlichaam aan botste. Dat ik daarna herkende : Welnu een man kan het slechter treffen!
Maar de woordelijke weergave van de consternatie gaat jullie niet aan vind ik. We kunnen nog steeds door één tentingang, laat ik het daar op houden!
De nacht van Zaterdag op Zondag was ook koud genoeg voor een toespeling daar op.
Om geen misverstanden te krijgen (of zeg maar gewoon “een blauwtje te lopen”) heb ik mijn benzine-handwarmer gebruikt als kruik. In een wollen sok voor de zekerheid.
Met zo’n ding krijg je ook geen onenigheid of verwijten achteraf natuurlijk.
De puzzeltocht was gezellig en het was de hele middag droog. Hoewel hij begon met een klapband in de Paragon. Daarbij was de hulp van mijn groepsgenoten onmisbaar want Henkie (ik) was zowel z’n plakspullen als z’n fietspomp vergeten mee te nemen! Krijg je er van…
Natuurlijk heb ik ook genoegzaam de nodige informatie en communicatie uitgewisseld met mensen als Pjotr en Ymte Sybandy.
Het moet die laatste daarbij wreed veel moeite gekost hebben zijn enthousiasme te onderdrukken over mijn “Het nieuwe schakelen”- systeem dat ik met de JE-trike demonstreren kon.
Dat systeem is namelijk ook toepasbaar in de VM.nl voertuigen. Om die te kunnen laten schakelen vanuit stilstand. Goed dat ik er niet bij verteld heb dat er geen octrooi op staat! ;)

De tweede nacht was het helemaal niet koud meer maar begonnen de regenbuien. Dat klonk als kiezelstenen op het dubbele Nomad-zeildoek van de tent. Maar na me eindelijk vermand te hebben de buitenlucht op te zoeken viel dat reuze mee.
En er was ook gelegenheid de tent op te vouwen zónder regen op dat moment gelukkig.

Mijn favoriete Sony Cybershot camera is al op de heenweg (vanaf Naarden) in het ongerede geraakt helaas. In de Vestingstad verzocht ik een dagjes-papa mij en de trike met de (te) brede krantentassen vast te leggen op de gevoelige plaat. “Doe maar een artistieke impressie”. Hierna alleen nog maar streepjes op het display...
Omdat ik geen reserve-camera bij me had is het daar dus ook bij gebleven helaas …