dinsdag 31 januari 2012

Dubbelwandig vizier


De waaierventilator in de winterkap heeft me toch behoorlijk teleurgesteld vanmorgen. Zelfs met een reststukje Lexan voor mijn neus & mond, bwv deflector, die ik in m’n kraag had gestoken voor de gelegenheid, besloeg het raampje op een gegeven moment.
Het enige waar de motor toen nog goed voor was was om, met een handschoen ertussen, het vizier omhoog te houden.
Ik vermoed dat ik ondanks mijn weldadig gevoel voor humor toch wat te heetgebakerd ben. En de warmvochtige damp van mijn hoofd door de fan juist tegen het ruitje wordt gekwakt.
Daar had ik met de eerdere opstelling van de electrische luchtbedpomp, onder het dekje, nog geen last van. Mijn eerste gedachte was dan ook om terug te gaan naar díe opstelling.
Tot ik de temperatuur voorspelling zag voor morgenochtend: -11 graden!


Dan kan ik mijn accu-batterijenpak beter voor iets anders gebruiken namelijk. idvv Een elektrisch schoenzooltje (uit een motorwinkel). Aangestuurd met een inregelbaar blokgolf-generatortje, om de temperatuur traploos bij te regelen.
Helaas heb ik er nog maar 1 van. m’n Linkervoet zal het dus met een neopreen overschoen moeten doen. En natuurlijk heb ik een matje over de bodem liggen. Dat ik er hopelijk niet per ongeluk uit trap!

Maar terug naar het onderwerp. Gisteren heb ik geëxperimenteerd met tracing idvv aluminium plakfolie (vd Action). Daar had ik dan de thyristor-schakeling aan willen hangen.
Helaas kreeg ik keer op keer de 15 cm lange horizontale strookjes niet verbonden. Door de isolerende lijmlaag van de plakrol vermoed ik.


Ik gooi het morgenochtend dan ook over een heel andere boeg. Ik heb een tweede vizier geknipt en dat met klittenband over het eerste geplakt. Eerst wil ik kijken of dit al genoeg is om bewaseming te voorkomen, maar dat verwacht ik eigenlijk niet…
Dan heb ik nóg een konijn onder de hoed en ga ik over tot chemische middelen.


Ik zal een handenwarmer (het rode ding op de foto) activeren. Die heb ik al tussen de 2 polycarbonaat platen in liggen. De hoop is dat de warmte daarvan opkruipt en zo voorkomt dat zich beslaan voordoet!

zondag 29 januari 2012

Remmen Revolver



Wat ben ik je nog schuldig? Juist, een verslag over mijn ervaring met de trommelrem in het 438 voorwiel van de Revolver.
Reden dat ik hier nog even mee gewacht heb is dat ik niet tevreden was over de remkracht. Maar dacht dat het misschien aan mijn montage van de kabel(s) lag. Ik heb namelijk een verlengstukje middels een dubbele insteek aan de V-brake kabel gefröbeld, met de oude binnenkabel er in.

Met de korte slag bar-end remgreep (zoals M.M. Zeeman zeer terecht opmerkte) kun je een bijzonder grote kracht op de remkabel uitoefenen. De kabel ‘zwiepte’ daar aanvankelijk zelfs van!
En dat zou misschien de tegenvallende resulteerende remkracht kunnen verklaren. Maar omdat de kabel op verschillende plaatsen door het stuur wordt geleid kan ik beslist geen Jagwire hiervoor gebruiken! De mantel daarvan is daar veel te kwetsbaar voor.

Als verlengstukje ipv gewone kabel heb ik nu een stukje Jagwire dat over was gebruikt en de kabel zwiept nu een stuk minder. Dat stukje lijkt trouwens een merkwaardige soort chemische reactie te hebben ondergaan vanaf de breuk (daar is de buitenlaag vergeeld & verhard)...
Maar de remkracht is helaas niet noemenswaardig toegenomen en het wiel kunnen laten blokkeren is er weer niet bij.

Hoewel het prettig is zeker te weten dat je voorwiel niet aanloopt voelt dit toch beslist niet veilig aan. Terwijl de grip van de Vredestein San Marino juist zo goed is!

Ook de achterrem (V) kan dit beslist niet goedmaken. Omdat ik –graag- met een dikke 50mm+ band rijd (Metro 26X2 made for 26X1,50) kan ik daar ook geen ‘mini-V’ kwijt. Maar wel bedankt voor de tip Maas. Op het Internet is namelijk te vinden dat die maar geschikt zijn voor banden tot een dikte van 35mm…
Wat kan ik doen ter verbetering? De remkracht achter kan ik verbeteren lijkt me met een andere, ‘gewone’ handgreep. Hoewel dat er wat vreemd zal gaan uitzien, twee verschillende handvaten. Maar lezers van mijn blog zullen weten dat ik daar niet zo mee zitten kan.

De voorrem kan ik proberen te verbeteren met een Jagwire binnenkabel. Hoewel ik die eigenlijk voor de FAW had gereserveerd. Een mini V-brake of 2 dezelfde bijvoorbeeld Vuelta remgrepen. Maar dan dus wel weer geregeld afstellen…:(.

Of/en het inspaken van een Shimano-rollerbrake…Maar die dingen zijn nóg weer zwaarder dan de SA trommelrem!

donderdag 26 januari 2012

Wat zullen we nou krijgen?







Omdat Woensdagochtend mijn laatste derailleur met boutophanging kapot ging aan de pat van de Hafa heb ik dit eens op een andere manier opgelost. En kosteloos.
Ik heb namelijk nog wel een aantal van die dingen liggen maar alleen type ‘asophanger’ ...

Dat zijn meestal wat oudere type derailleurs met veelal een kleinere kooi en voor hooguit 7 versnellingen. Ik vind die nogal eens aan afgedankte frames. En sleutel ze er dan als recycleur iedere keer braaf van af. Maar zonde om daar vervolgens nooit eens iets mee te doen!
Alleen omdat ligfietsen/vm-en meestal uitgevoerd worden met ‘incompatible’ achterpatten... Hoezo incompatible?


Aan de vleugelmoer zit de snelspanpen van de uitvalnaaf. Een tweede M5 boutje voorkomt verdraaiing. Het gaat door het veel grotere gat van de boutbevestiging aan de pat naar de door door mij van een gaatje voorziene Shimano ‘wide range’ derailleur.
Van binnen naar buiten gestoken trouwens omdat de ketting in het hoogste verzet vlak langs de pat schraapt. Het boutkopje is dan ook van het verzonken model, vergroot met 'n carrosseriering.
Om het boutje heb ik voor de zekerheid ook een stukje kunstof buis gestoken om de schroefdraad in de pad niet te beschadigen. Van een muurplugje S6 geknipt.


Om het wiel uit te nemen kan de derailleur aan het onderste boutje vast blijven zitten. De snelspanpen moet dan wel van de vleugelmoer ontdaan worden en een stukje terug worden gehaald.
Maar dat kan allemaal nog steeds met de hand, zonder gereedschap gebeuren.

Vandaag aan de praktijktest onderworpen naar Aalsmeer: Schakelen as een zonnetje M’neer!

maandag 16 januari 2012

Nieuwe kap bevalt goed

Ik ben nu 2 keer weg geweest met de nieuwe kap op de Flevobike Alleweder. De kap bevalt me beter dan alles wat ik hiervoor als "Winteraanpassing / Gezichtsbescherming” heb uitgevonden en geprobeerd.

Omdat het wachten op Maandag me eigenlijk wat te lang duurde maar ik wel ’n imaginaire ‘drive’ nodig had, heb ik net gedaan of ik verwachtte dat er iemand op het Museumplein zou staan om 10:00 om de Alf-tocht mee te rijden. Zelfs gesmeerde boterhammetjes had ik bij me!

Zondag was het al wat frisser dus had ik verwacht dat het vizier wel snel zou beslaan. Maar omdat de kap nu heerlijk opgehouden wordt en niet meer op mijn hoofd drukt biedt dat ruimte aan de lucht om vrijelijk achter uit te stromen. En gebeurde het bewasemen niet!
Het grote voordeel van de onafhankelijk van het zeiltje op- en af te zetten kap is dat ik bij de overgangsknopjes kan in de stad. Zonder mijn gelaatsbeschermer te verwijderen.
Maar ook een gesprekje kan ik voeren door m’n dakje achterwaarts te cabrio’en zonder dat dan weer gerits nodig is!
De ventilator is zwaar genoeg om de constructie neer te houden met een scharnierpunt zo ver naar achteren.

Waar ik trouwens met m’n hoofd niet bij komen kan …
Maar met een draaiende / achterwaartse beweging heb ik totaal zicht op alles wat zich terzijde en zelfs achter me afspeelt!







De open achterzijde zou ik ook kunnen sluiten voor de stroomlijn heb ik me bedacht. Zo’n stroomlijn zou flexibel moeten zijn door koordjes of elastieken zoals ik op de foto heb bijgetekend.
Daarover zou ik dan lycra kunnen spannen dat ik bij Tema Turn heb besteld (om de voetengaten mee dicht te maken eigenlijk). Maar voorlopig niet. Omdat ik, ook met de snelheid, al dik tevreden ben!

Dat ik de waaierventilator ondanks de kennelijke overbodigheid ervan nog niet demonteerde daar was ik vanochtend toch wel erg blij om.
Bij 2/3 graden vorst vannacht bleek namelijk toch het raampje nog weer te gaan beslaan.
Dat kon ik er iedere keer met de ventilator van af blazen middels het drukknopje op het stuur!

De kritische kijker ziet misschien dat ik de soldeeringen in de voedingsdraden simpelvoudig heb afgetaped met isolatieband ipv krimpkous te gebruiken (!).
Uit armoede, daarvoor heb ik het geld namelijk niet. Tenzij ik erbij in de prostitutie zou gaan werken ;)

vrijdag 13 januari 2012

scharnierende kap

Nadat ik met een nogal artistiekerige ophangbeugel, gezaagd & gebogen uit alu U-profiel, eindelijk de grote ventilator in de kap had hangen bleek het geheel wel wat zwaar geworden om op het hoofd te torsen…
De 175 gram zware waaier had duidelijk ondersteuning nodig. En hoewel lastig te realiseren, zou dat gelijk de noodzaak wegnemen de ritsluitingen van het zeiltje voor dit doel te blokkeren.
Dat voelde namelijk wel aan als een vrijheidsberoving. Die bijvoorbeeld het uitsteken van een hand naar een verkeerslichtknopje belette. Het losgespen is een extra ongewenste handeling omdat ik ook de regenkap dan nog eens naar links moest wegwerken…

Meer actie was nodig voordat ik de werking van de ‘superblower’ testen kon.
Ik koos voor een naar achter scharnierend masker met een ‘inpandig’ scharnier. Daarvoor heb ik 2 aanwezige gaten in de achterwand (van de hoofdsteun van de eerste eigenaar) gebruikt.
Het simpele maar stevige scharnier wordt gevormd door draadeind M6 door blokjes uit de loodgieterij. Eén zelfs van kunststof dat ook de prettigste geluiddempende werking heeft.

Het gewicht van de kap komt op de glasfiber-boog van het zeiltje te staan.Als de peilers van een brug. Middels 2 dunwandige 12mm gordijnroede buisjes. Die ik met een pijpenbuiger uit de tijd van het HPVC-logo gemakkelijk buigen kon. Goed gereedschap is het halve werk!
Ik verwacht niet dat de kap nog snel zal opwaaien met het vizier zo veel mogelijk gesloten maar ieg links toch nog maar even vastgespen…Of een klittenbandje of 2 naar onder het zeiltje.
Ik moet het geheel nog fijn-afstellen maar denk wel dat ik Maandag proefrijden kan. Dan belooft het ook te vriezen dus gelijk een goede test ook voor de ventilator!

zondag 8 januari 2012

Reichswehr ist nicht mehr…



Ik heb mijn lasmasker-regenkap aan de voorkant wat meer ruimte gegeven met de decoupeerzaag. Aftekenen deed ik met het Lexan vizier op de kap gedrukt. Waarbij ik (om geen krassen te krijgen) even 4 handen nodig had!
De kap lijkt zo minder meer op een helm uit het Derde Rijk en geeft uiteraard meer zicht nu.

Stap 2 was een andere luchtbron te creëren tegen wasem op het vizier. Ik heb daarop een 12volts propeller-koelertje geprobeerd van een oude pentium 233 processor. Ik bewaar die nog altijd om er eventueel een videokaart mee te koelen. Die hebben tegenwoordig echter standaard een eigen koeler bijgeleverd…
Ook om het verband in de kap zo goed mogelijk te bewaren heb ik wat groene bovenrand laten zitten. Daar nu kon ik gemakkelijk de platte ventilator met M3 boutjes aan ophangen.

Het comfort van het lichtgewicht ventilatortje bleek gelijk veel beter dan de slang over het zeiltje van de FAW, Dat continu in aanraking kwam met m’n gezicht en ik steeds wat bij moest richten. Ook kon ik er nog genoeg door-, langs- en onderdoor kijken.
Maar was de werking van de centrifugaalpomp door het plaatsen van een slang erop al behoorlijk minder geworden , dit was weer een verslechtering dáár op…
Het hielp minimaal tegen het beslaan, soms zelfs helemaal niet meer.
Niet zo erg zolang je het masker af kunt zetten en mee kunt nemen. Maar daarvoor zat de vm bijvoorbeeld naar de OBT toe al te vol. Dus moest ik besluiten om hem thuis te laten…

De pentium 4 processoren hebben tegenwoordig echter ook (minstens) zo’n sterke waaierventilator als die van de Tronic.
Zo een heb ik er nu teruggevonden van een kapot mobo (moederbord) en doet het uitstekend op het 9,6 volts accu-pack!

zaterdag 7 januari 2012

Langzame en snelle velomobiel


De bankdrukfiets zit weer in elkaar. De rvs-strook zit er rechter op dan me zonder geleidemateriaal lukte. De passing (met nu 5) opgelijmde stroken is matig tot redelijk. Wel heb ik enkele grote lagers voor de kleinste maat moeten vervangen. Op de vlakke aluminiumspriet hoop ik met epoxylijm ipv polymerenkit een nog wat betere passing te krijgen.
En een wat lager gewicht dan de 3100gram (met voetenslee en pedalen) die deze combinatie weegt.

Natuurlijk wilde ik gelijk proefrijden. Om het aangename toch met het nuttige te combineren propte ik wat oud papier in de banaantassen. Naar de container reed het zo goed dat ik gelijk nog wel een avontuurlijker rondje Ijburg wilde maken.
Daarbij kwam ik een redelijk gedeukte blauwe Alligt-Alleweder tegen die ik….inhaalde!
Niet alleen bij het klimmen tegen de brug van de Zuiderzeeweg maar zelfs bij de afdaling! Hij komt uit Monnickendam vertelde hij, eenmaal aangekomen bij het stoplicht. En rijdt met dezelfde Nexus 8 rond als in m’n bd-fiets. “Dat is dus ook de oorzaak niet”, bedacht ik me.
Misschien de combinatie van geen wieldoekjes, geen zeiltje en een zware loodaccu? Dan nog kan ik die lage snelheid niet echt verklaren eerlijk gezegd, slechte sporing misschien…De jongen kan ook fysiek minder zijn natuurlijk.
Hoe dan ook, nadat hij rechtdoor ging en ik heerlijk rechtsaf de brug van de Ijburglaan op reed kwam een andere snelle lage vm me met een noodgang inhalen. Als om te zeggen “verbeeld je nu maar niets!”.
Wat was er deze Vrijdagmiddag aan de hand?! Zoveel vm’s kom ik anders nooit tegen. Het was trouwens een WAW volgens mij met race-kap en witte striping. Dubbele achterlichten zo fel dat ik eigenlijk niet meer weet of de kleur van de fiets nu blauw of groen was!

Ik voel me weer erg goed in m’n element na dit fitness-tochtje.

woensdag 4 januari 2012

Oh bondage, UpYours !


Vandaag dan de boegspriet gedemonteerd en de lagerstrook opnieuw opgelijmd. Ik kwam er achter dat het mechanisme van een spanband te grof vertand is voor de kleine omtrek van het werkstuk.
Het dikste elastiek uit de Thys dynastie, hetgeen ooit door de CVT-spriet liep lijkt me beter geschikt.
Links zit de strip al vastgedraaid met 'n M3 boutje, rechts houden 2 plaatjes uit de ijzerbak de lijm-mal in het midden vd spriet.

Een mooi moment om even terug in de tijd te gaan met de X-Ray Spex:


dinsdag 3 januari 2012

Aandrukmal RVS verlijming

Voor de aluminium boegspriet tbv de Thys 222 Revolver is de uitsparing van het geleidewiel inmiddels klaar. De bankdrukfiets heeft jammer genoeg niet braaf gewacht op z’n eigen nieuwe boegspriet.
De op de bovenkant geplakte RVS-strook (waar ik al niet erg tevreden over was omdat ‘ie er niet recht op kwam in de workmate) is namelijk los gekomen uit de polymeren kit. Dit in tegenstelling tot de stroken op de zijkant.
De bolheid van het profiel aan de bovenkant zal daarvan de oorzaak zijn. En het door torsie bij het knippen van de dunne strook onrecht geworden zijn van het 1mm dunne materiaal.

Nu kan ik natuurlijk bij de pakken neer gaan zitten c.q. steen en been gaan klagen enz. Maar ik kan er ook een door Osiris gezonden vingeroefening in zien voor het straks verlijmen op aluminium...
Ik heb van aluminium 1cm breed U-profiel een opspan-mal gemaakt die de lager-geleidestroken hopelijk zowel recht als vlak kan houden. Zelfs op rond staalprofiel (?)

Door de uiteinden zitten 2 boutjes m4 waarmee ik de buitenste delen aan kan trekken tbv de rechtheid van het rvs. De middelste ligt er los in maar kan ik er met één en dezelfde spanband in de buitenste persen om de strook te vlakken tijdens het lijmen, is de gedachte

De schade voor 2meter van dit profiel bij de Praxis was 3euro40. Maar omdat de geboute delen 75cm lang zijn zal ik op de terugweg van werk dus nog een stukje bij moeten kopen als inleg-profiel.
Het geheel is precies 3cm breed, de breedte van de (originele) boegspriet.

Ik hoop op die manier net zo snel weer de b.d.fiets te kunnen gebruiken als ik dat met de roeifiets kon doen na het lassen van de spriet.

De buitentemperatuur laat deze vormen van transport gelukkig nog probleemloos toe!