woensdag 28 september 2011

slotkabeltje Revolverring vervangen

Toen ik de 222 Revolver in Belgie ging overnemen vertelde Jacques al dat hij korte tijd daarvoor de bedieningskabel over de boegspriet nog had vervangen. Hij maakte duidelijk dat dat de nodige moeite gekost had.
Deze was weer aan de beurt vlak voor m'n ziekenhuisopname. Omdat ik op dat moment wel iets anders aan m'n hoofd had besloot ik hem -als alternatief ambulance voertuig- maar even te gebruiken zónder de mogelijkheid tot schakelen...

Vandaag heb ik de slotschakelkabel dan toch vervangen, voor het eerst dus. Dat is idd nog niet zo makkelijk als het lijkt.
Een van de redenen is dat het schakelpookje aan een vastgelast draaipunt aan het stuur zit. Terwijl het kabeltje er van onderaf in aangebracht moet worden.

Nu vind ik mezelf niet voor 1 gat te vangen natuurlijk. Uit mijn brommertijd (ook benzineverslindende sportwagens doen het immers zeer goed op de blogs momenteel) heb ik nog een paar borgmoertangetjes. Misschien zou ik daarmee heel voorzichtig het asje los kunnen maken van het stuur om zo het van de gevlochten kabel afgebroken loodbusje er van boven af uit te kunnen steken? Helaas, geen van beiden pasten.
Ongetwijfeld ben ik handig genoeg om met (geweld...en) een combinatietang het platronde veertje te lichten. Maar er zwerft al genoeg ruimte-afval door de dampkring.
En ik heb geen ambulance-service wagen vol reserve borgringetjes vd deur.

Het bovenste stuurdeel kun je gemakkelijk met een inbussleutel loshalen. Maar de overige kabels laten het afschuiven van de onderste stuurbuis niet toe. Ook geen methode dus.



Het volgende wat ik geprobeerd heb is een van de 2 bevestigingsboutjes los te draaien (het linker) waarmee het RVS duimdraaiertje aan het kunstof rondje met de gleuf vastzit.
Maar -zoals hopelijk zichtbaar is- stuit dat op het asophangingkje. Die vlieger gaat dus ook niet op.



Extra complicatie vormt het feit dat de kabel onder de snekblokkeer-kabel ligt, in éen en hetzelfde geultje dus. En die andere kabel is (gelukkig) nog níet gebroken...
Ondertussen had ik de roets buiten gezet om de nazomer wat sjeu aan het prutsen te laten geven...

Ik heb eerst de snekblokkeer-kabel losgehaald bij de achtervork om ruimte te krijgen om het oude busje er met een priem uit te peuteren. En eerst weer een nieuwe koppelingskabel er onder in te leggen.

Voor de rest goed de kabel overgangetjes in de gaten houden en met wat olie een nieuwe binnenkabel door het slotgrendeltje gestoken. Wat dan uiteindelijk niet zo moeilijk meer is.

Wel is belangrijk om die kabel dan zo strak mogelijk in de grendel af te korten. Omdat dit anders de zachtere (aluminium) revolverring in gaat kerven bij het roteren.

Met een kniptang zou er nog te veel overblijven is mijn inschatting. De (imitatie) dremel met een slijpschijfje zou waarschijnlijjk een optie zijn. Maar daarmee slijp je vrijwel zeker ook een stukje grendel mee weg was mijn inschatting...

Ik deed het met een 4mm staalboortje. Dat viel ook niet helemaal mee omdat de kabel om het boortje wilde wikkelen.
Maar zo lukte het wel, door het doorstekende stuk binnenkabel streng (maar rechtvaardig) naar éen kant op te trekken met m'n andere hand.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook daarmee wat staal uit het centrum van het slotje mee boorde...

Iemand nog andere manieren :) ?

zondag 18 september 2011

Eerste trike-ritje...mislukt

Ik ben een echte Alleweder-rijder: Juist als het stormt en regent verkies ik het de weg op te gaan!
Zo ook vanmorgen, Zondag.
Proefzitten in de FAW hadden me, na provisorisch instappen met mijn afgelopen Maandag geopereerde heup, al aan het verstand gebracht dat het nog niet raadzaam is daar al mee te rijden.
De schoen wringt hem bij het optrekken van het rechterbeen met de ritssluiting...


Door m'n vouwfietsje in de fietstrainer te plaatsen wist ik óok dat ik vanuit een gestrekter houding beter pedaleren kan.
Ik besloot dan ook mijn JE-trike van de muur los te halen (die staat tegenwoordig in de hal met 2 dynema-koorden ad spaken naar schuin boven tegen omvallen).
Daar kan ik manueel m'n rechtervoet op leggen, net als in bed komen eigenlijk!
Pas toen ik de voordeur open deed, ovetuigd van mijn kunnen, zag ik waarom ik zo onrustig was deze ochtend: Het regende pijpestelen!

Daar bestaat echter regenkleding voor. Die ik na zoveel dagen niet gefietst te hebben er graag bij voor lief neem!
Een geslaagd proefritje langs de grofvuil containers kwam daar uit voort. Maakte me zó tevreden (wél kijken, niet betalen) dat ik eigenlijk wel zin had in iets meer dan een rondje Flevopark!

Ik pakte er de gele fietstassen bij en wist 1 kruk vast te haken in de achtervork. De steel ervan met m'n cijferslotje ad bagagedrager.
Omdat ik een kleiner achterwiel inbouwde is daar ruimte voor achter het scharnierpunt vd vork.

Zoals te zien op deze foto genomen op de pont naar Noord steekt die kruk sullig naar achteren uit. Zoals je nog wel n's vlaggestokken ziet bevestigd zijn.
De moeite hier iets reflecterends aan te hangen heb ik me bespaard...Wegkomen was mijn drijfveer!




Daar werd echter door andere sporters een 'stokje' voor gestoken!
Ik kwam oog in oog met een doorkruizende 'Dam-tot-Dam loop'. Net tijdens dit voor mij zo belangrijke trike-tochtje naar Purmerland op persoonlijke titel!

Maar mijn toorn droogde op als sneeuw vd zon toen ik daar (bij haar moeder) een jong punkmeisje zag staan voor de hekken. Alles wat eerlijk is komt terug, of dat vind ik tenminste een fijne gedachte om aan vast te houden.

Ik benaderde haar -wat minder flateuse- moeder met de vraag om de foto te nemen van mij op de trike.
Als mijn opzet geslaagd was zouden jullie haar dochter naast mij op de foto kunnen zien. Die steelse blik en daar gaat Mick...
Dat we gelijk een leuk contact hadden is me wel toevertrouwd. Maar bij de aanblik van het beugeltje over haar (al mooi rechtstaande) tanden verraadde ik - in alle eerlijkheid- mijn snode plannen. En nam zij zélf de camera in handen...Zodoende.

Bij de dijk van Tuindorp-Oostzaan strandde mijn tweede poging naar het Noorden door te rijden. En daar slechts een baanwerker in fluorhemd. Die ik al van verre besloot niet om een doorgang te gaan verzoeken.
Ik doe dat 'werk' sinds kort ook zelf af en toe maar smeekbedes heb ik onlangs in het Lukas-Andreas ziekenhuis al genoeg moeten houden.
Om zulke simpele zaken als de gordijnen s'nachts dicht te krijgen bijvoorbeeld, met het raam op een kier svp. Of een extra deken want temperatuur en frisse lucht zijn nu eenmaal 2 verschillende dingen...No me digas!

Met de foto's op zak aanvaardde ik de terugtocht. Want de ontvangst in Purmerland door een (ex-)verpleegkundige A, mijn moeder, zou toch wel n's tegen kunnen vallen...
Na het gewaarworden van mijn stoutmoedig initiatief minder dan een week na de operatie (fietsen staat 6 weken voor).

Maar een prettig uitje was het wel!

vrijdag 9 september 2011

Laser-licht op de ligfiets?

In de tijd dat mijn FAW werd gemaakt werden daar standaard halogeenpeertjes in de neus gedraaid. De richtingaanwijzers waren zelfs nog gloeidraadbuisjes, aangestuurd door een clignoteur (met bi-metaal!).
Omdat dit een behoorlijke (6V) accu vereiste is men veelal overgegaan op LED-verlichting (de Light Emitting Diode) en electronische knipperlichtschakelingen.
Als ik het laatste wetenschapsnieuws mag geloven gaat ook dat station gepasseerd worden.
Het probleem met witte LEDs is dat ze alleen reflecterende materialen werkelijk doen oplichten, een kuil in de weg voor je bijvoorbeeld valt daar niet onder...
Dat verlies aan spectrum wordt meestal geprobeerd op te vangen door de intensiteit te vergroten .
Alleen wordt dat door tegenliggers niet altijd gewaardeerd. En gaan ook LEDs met een groter vermogen warm worden en dus meer stroom verbruiken.

Ook heb ik wel eens iets gelezen over het 'bijmengen' van andere kleuren LED-licht.
Maar omdat ik zelf in de randstad alleen maar een lichtje gebruik om zélf gezien te worden...

Auto's gebruiken de LED's als rem- richting- en stadsverlichting maar bleven de
halogeenkoplamp toch meestal als grootlicht gebruiken, en niet voor niets denk ik...

Via Noorderlicht Wetenschap heb ik echter licht, eh lucht gekregen van een nieuwe, nóg krachtiger en ook nog weer zuiniger lichtbron: De laserkoplamp.

Uit het land van de Milan en de Evo-K, u misschien wel bekend, Duitsland. Wer meldet sich an? Autoproducent BMW met de i8 Concept met laserkoplampen.

Niet zozeer om als de 'snelwegschutter 'autoruiten aan diggelen te schieten maar als beter alternatief voor alle eerdere vormen van verlichting volgens BMW.

Ook de vormgeving (het oppervlak van de lampen) zou met deze techniek grondig kunnen veranderen. De grootte van de laserdiodes zal namelijk slechts een honderdste van de grootte van een (1mm) LED meten , 10 microns.
Dus kan daar op termijn de ligfiets/velomobiel waarschijnlijk ook van profiteren!

Het laserlicht wordt ongevaarlijk gemaakt door het eerst om te zetten in de zender via fluorescerend fosfor materiaal in puur wit licht. Dat geschikt is voor het belichten van het wegverkeer.
Ook zou dit pure witte licht minder verblinden en dus minder agressie opwekken bij andere weggebruikers.
De lichtstraal zal veel beter gericht kunnen worden en per Watt energie ipv 100 Lumen (LED) 170 Lumen lichtopbrengst sorteren!

Hoewel daar voor de ligfiets of velomobiel koplampen van gemaakt kunnen worden die met gemak in een achteruitkijkspiegel weggestopt zouden kunnen worden bijvoorbeeld, is dit niet wat BMW gaat doen.

Zij willen het implementeren in een grotere vrij conventionele behuizing om meerdere hoeken
op te kunnen stralen.
Het eerste voertuig van BMW met de nieuwe laserlichten komt in 2013 uit.

Waar ik zelf geen centjes voor heb trouwens...

En er zijn mooier dingen:




dinsdag 6 september 2011

nuchter zaken doen

Vandaag heb ik de Bebop pedalen ontvangen via een advertentie op Ligfiets.net: Ik was gewoon de eerste!
Ik moet bekennen dat ik na het succesvol zaken doen met de Eggbeater pedalen ik ook wat moediger ben geworden met het uitgeven van geld aan zo iets..

Het was een flink pakket waarvoor ik vanmorgen mocht tekenen voor ontvangst!
Marcel T. had dan ook voor een zeer solide 'bolletjesschuim' gekozen: 9 lege
mineraalwaterflesjes:-)

Zelfs als het aangetekende pakket door windvlagen te water zou zijn geraakt had ik zo nog een kans gehad!


De plaatjes klikken zelfs in zonder een schoen er nog aan, vanuit de vrije hand. Dat hoef ik met de Speedplay Zero's echt niet te proberen!
Wel zijn de schoenmechanismen wat aan de dikke kant met 8mm (op de nagelverbinding gemeten).
Maar met een stel (bijna) nieuwe mountainbikeschoenen als de Northwaves is het wel mogelijk die weg te werken.

Ik kan dus momenteel zeggen dat ik welhaast een clipless-specialist geworden ben!