woensdag 31 augustus 2011

Crankbrothers versus Time Atac

Waarschuwingen vooraf: -Ik schrijf hier geen eenzijdige propaganda voor enigerlij schoeisel of pedalen. Ook een eenvoudig verhaaltje is dit niet.
-Politici die wel komen met dit soort 'simpele oplossingen' doen dit meestal op jacht naar eigen gewin.

Geinspireerd door het stoutmoedige initiatief van Cor besloot ik via Marktplaats ook 'n stel Crankbrothers pedalen aan te schaffen. Ik wil ook wel eens weten of de grotere zijdelingse draaimogelijkheid van deze 'halve freefloat' pedalen mij zo goed bevallen...

Hetgeen aangeboden werd, de Candy SL's, hebben bovendien een carbon composiet frame die steun kan bieden aan de gescheurde zool van mijn Lidl ATB-schoenen.
Ik zocht/zoek daarmee een goedkoper alternatief voor de freefloat-pedalen; de Speedplay (die me bovendien niet helemaal bevallen) en de Bebops.
Toegegeven, als ik maar 1 ligfiets of velomobiel had zou ik vermoedelijk 'gewoon' voor de Bebops gaan.
Maar aangezien ik na een komende heupoperatie (12 Sept.) weer afwisselend 5 van deze voertuigen door elkaar heen hoop te gaan gebruiken -zonder steeds pedalen over te hoeven zetten natuurlijk- zou me dat een te begrotelijke aangelegenheid worden: Ik zie de ligfietssport namelijk als een mogelijkheid waarmee je op verschillende manieren je lichaam kunt trainen ipv alleen het behalen van hoge snelheden met wegcijfering van bewegingsmogelijkheden. Maar dat terzijde.

Ik heb ook nog twee paar Speedplay Zero pedalen met bijpassende (Aldi) race schoenen. Die vind ik goed genoeg voor in de Velomobiel omdat ze daarin niet voor ieder stoplicht uitgeklikt hoeven worden. Inklikken gaat nogal zwaar met de U-vormige veren in de schoen namelijk vind ik. Ondanks pogingen tot het lubrificeren hiervan.
Een ander nadeel, dat je er niet goed op lopen kunt, speelt ook iets minder dan: Enerzijds omdat ik met een vm meestal minder tussenstops inplan, anderzijds omdat het mee- en uitnemen van een paar gewone instappers minder voeten in de aarde heeft dan met een tweewieler met fietstassen.
Wel slijten de plaatjes van de SP-Z nogal met flinstonen, maar daar schijnt ook wel iets aan te doen te zijn. Dit type pedaal is zonder moeite (2dehands) te vinden.

Terug naar de Eggbeaters. De superlichte pedalen klikken prettig in zolang de breedste klem vooraan staat. Dat moet hetzelfde zijn als de eenvoudige kooi-loze uitvoering van Cor. De kooi draait namelijk los van de veren (!).
Het extra gewicht van de composiet-kooi vind ik ook allengs acceptabel omdat het pedaal nog geen 150 gram weegt!
Maar als je het 50/50% ongelukkige lot treft dat de smalle klem vooraan staat wordt het inklikken ineens een bijna ondoenlijk gehannes...!
Nalezen op internet van andere gebruikerservaringen leert me dat ik niet de eerste ben die daar over valt. Ook lees ik -dan pas- dat de pedalen niet erg solide zijn. De kooi is hard maar kan kennelijk gemakkelijk breken. De messing schoenplaatjes zouden in no-time te verslijten zijn en mountainbikers schrijven over doorbuigen en zelfs afbreken van de in hun ogen niet solide uitgevoerde goedkope Crankbrother pedalen.
Ik heb ze dan ook (ondanks de prettige voetroteer-mogelijkheid) gelijk weer op Marktplaats gezet: En gisteren voor een tientje meer weer verkocht! Maar gefietst ermee heb ik er dan ook niet (moet dat dan? :-).

Van een minder enthousiaste gebruiker las ik de tip beter naar Time Atac pedalen uit te kijken. Die zouden veel degelijker zijn en het gebruik van een 'reparatie kit'-zoals Crankbrothers steeds aanbiedt- "binnen een jaar" overbodig maken.
Die hebben ongeveer dezelfde eigenschappen als de CB's maar veren die niet rond de trapperas draaien zodat altijd de goede veer voor staat.
Deze nu heb ik besteld bij Futurumshop en in gebruik. 45 Euri inclusief verzenden is natuurlijk ook niet te duur!
Deze pedalen klikken prettig en in iedere stand in. Wel gaat het verdraaien van de voet iets zwaarder dan bij de CB. Maar een van de klachten over de eierkloppers betrof dan ook dat je voet er na verloop van tijd uit zou schieten. En de Atac-pedalen zijn natuurlijk nog helemaal nieuw...
Beide pedalen hebben trouwens geen instelbare veerdruk.
Een belangrijk nadeel van de massief aluminium Time pedalen vind ik wel het grote gewicht; Ruim het dubbele van een CB pedaal!


Nu maakt dat nog niet veel uit omdat ik me met een nieuwe uitvoering van de Revolver 'Roets des invalides' toch maar met éen been en dus éen pedaal voortbeweeg maar straks met een niewe hoog rendements (want niet-inverende) ceramiek heupprothese...



Ik kan dan ook in alle eerlijkheid niet zeggen dat ik het ideale pedaal gevonden heb. Alle onduidelijkheid die dit voor de lezer moge opleveren ten spijt.

dinsdag 2 augustus 2011

‘onverklaarbare voetklacht’ begrepen


Toen ik bij de in voetklachten gespecialiseerde kliniek van dokter Zeylemaker in Heerhugowaard onderzocht werd kwam bij de echoscans meerdere keren naar voren dat ik littekenweefsel door de spier had lopen. Dat niet goed opgeruimd was en zo calcium resten had achtergelaten.
Dat gebeurt vaker en ook op andere plaatsen in het lichaam vertelde hij.
De grote en voor mij denk ik nu niet goed begrepen vraag was “Hoe is dat littekenweefsel daar gekomen?”.
Zijn suggestieve opmerking dat “het in de vorm was van een fietspedaal” heb ik steeds wat te gemakkelijk gevonden.
En ook helemaal niet waarschijnlijk want ik fiets bijna uitsluitend woon-werk, nooit wedstrijden, daar heb ik ook de aanleg niet voor…
Bij een campingtocht was de Alleweder wel wat zwaarder maar ik kan daarvoor terugschakelen en ben echt niet het type fietser dat tot bloedens toe…
Mijn mogelijke verklaring was tot nu toe dat dit tijdens het ongeluk met de roets gebeurd zou kunnen zijn. Een soort trauma van de voet omdat de heup ook rechts brak.
De klachten zijn pas ontstaan na de operatie.

Maar wanneer heb je nu niet in de gaten wat er met je voeten gebeurt zodat er schade (tot over de pijngrens) wordt aangericht? Als die voet verdoofd is!
Toen na ruim een jaar de schroeven er uit mochten, omdat ik nog veel last had van de heup, werd ik met een ruggeprik plaatselijk verdoofd.
De chirurg moest toen met een enorme kracht de 3 schroeven weer uitdraaien. Met mijn nog gevoelige bovenlichaam kon ik de enorme moeite die dat kostte voelen.
Nu ik erover nadenk is het voor mij duidelijk dat mijn pijnklachten, die ook met cortisol-injekties niet op te lossen bleken, tijdens deze narcose moeten zijn aangebracht.
Door het met veel kracht vasthouden of -snoeren van de voet (die voor mij trouwens uit het zicht werd gehouden).

Geen prettig vooruitzicht omdat het gewricht onrond is geworden door de operatie en me dagelijks veel pijnklachten bezorgd.
Eind vorige week blokkeerde de heup zelfs een aantal keren helemaal en moest ik het bot met een riem weer terug trekken om nog te kunnen lopen.

Morgen ga ik terug naar het Andreas voor röntgenfoto’s en zal ik om vervanging door een kunstheup verzoeken.
Mijn dilemma is dat ik gelijk wil dat ze m’n rechtervoet dit keer met rust laten.

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat zoiets voetzool-beschermends als een fietsschoen wordt toegestaan op een steriele operatiezaal…