zondag 29 mei 2011

29 Mei

De ophanging van het gaasdoekstoeltje voor de Limit bleek wat te zwak. De huidige ophanging is (veel) sterker. Maar omdat er niet veel verschil te zien is kan ik net zo goed volstaan met een omschrijving.
Een van de 4 profielen bleek niet goed verlijmd. De Pattex polymeerkit was na 2 (!) dagen alleen nog maar aan de randen uitgehard en kwam weer los.
Ik heb daar dit keer wat dagen aan toegevoegd. Maar de volgende keer liever met (Bison’s) Polymax…
Verder bleken de ‘trapleuningpluggen’ kennelijk toch wat te klein in doorsnee. Er plopte er éen weer uit. Dat terwijl ik alleen nog maar met de secundaire ketting los een beetje geschakeld heb !
Die ophanging heb ik nu van lichtmetalen 22mm klemmen gemaakt, afgezaagd van resp. een ‘bar end’ en een remgreepje. Maar allemaal niet bijster fotogeniek verder.
Het opsolderen van (schuif-) moeren was netter geweest maar ik wil de stap naar het later uitvoeren van het frame in aluminiumbuis zo klein mogelijk houden.
Positief punt was in ieder geval de plaats van het stoeltje dat goed gekozen blijkt: Echt veel comfortabeler dan wat ik in de Alleweder heb!


Dat wil zeggen de plaats nadat ik het lumbaalgedeelte wat beter op spanning bracht door een schuifknoop-constructie in een dynemadraad. Zoals de armslagkabel op een roeifiets snel aangepast kan worden. Met 2 paalsteken.

Hoewel ik hoger in de fiets lig (meer achterover dan in de FAW) is er een behoorlijk grote ruimte voor me die ik niet kan overzien, ook naast de fiets.
Omdat bij gebruik van de bijbehorende kap ik met m’n voortanden haast tegen de rand aanzit en omhoogkomen dus ook niet mogelijk is, plus dat ik node een hoofdsteun mis in deze liggende houding, kan een zelfgemaakte afsluitkap op mijn maat eigenlijk niet wachten.
Als proef heb ik wel even een 'hoofdsteun' aan het stoeltje vast geklemd… Maar ondanks de enorme instapopening van de Limit kon ik daardoor (en de naar voren geplaatste zitplaats natuurlijk) praktisch niet meer instappen...

Ik blijf dus bij mijn plan een naar achteren scharnierende kap te maken met ingebouwde hoofdsteun. Dat voorkomt ook dat ik bij het openen water over m’n broek krijg is de gedachte. En stelt me tijdens het rijden nog in staat een situatie (bijvoorbeeld het passeren van fietspaaltjes) beter te bekijken. Een knop in te drukken zonder dat me het zicht ontnomen wordt.

Het behoud van je fiets af en toe..

zaterdag 21 mei 2011

Planking the Limit


Marcel van Quest 342 vond een atletische manier om de trainingsmogelijkheden met zijn velomobiel wat uit te breiden , door daar buik- en rugspieren aan toe te voegen. Het grote dragende vermogen van het instapgat van een composiet-romp is mij ook al opgevallen.
Ik ben bezig daar de bovenkant van het gaaszittingstoeltje op te laten steunen.
De –orginele- instapgatafdekking laat dat gewoon toe namelijk.
Ik heb daarom de (ijzeren) afsluitpen B vervangen door een lichtmetalen L-profieltje. Ook die past nog door de zitting.









Met een trapleuningbevestiging in de uiteindes kreeg ik m6 verbindingen, sterk genoeg.


De uiteindes van mijn ‘plank’ worden gevormd door onderdeeltjes behorend bij duplo-muurbeugels, zoals toegepast in de centrale verwarming.



Het frame van het stoeltje bekijkende zou het misschien meer voor de hand gelegen hebben om de rugbeugel hiervoor te gebruiken zoals op de Basic/Relaxx.
Maar omdat ik het stoeltje naar voren wil laten klappen en dit slechts beperkt zal gaan zal ik daardoor een ongunstig moment krijgen op de onderophanging van het stoeltje als die plotseling naar voren zou schieten bij het losklikken van de fiets.
Op deze manier kan ik de hoek beter in de hand houden die het stoeltje maakt en hoef ik geen gaten te boren.




Wel moet ik nog wat rubber en opengesneden benzineslang aanbrengen om te voorkomen dat m’n lak naar de Filistijnen gaat…
Want zó hard zullen de buikspieren van Marcel niet zijn zelfs!

woensdag 18 mei 2011

“Moet in”

Maandag & Dinsdag ben ik met de Alleweder naar het werk gereden vanwege de regen. Dat ondanks dat ik de Hafa voorbereid had voor een video-opname. Van het afrijden van de trekkerhellingen aan het eind van een werkdag; is weer eens wat anders voor sommigen misschien. En voor mij eigenlijk een kleine moeite om vast te leggen.
Maandag ging dat ook vlekkeloos maar (al) Dinsdag verloor ik –gelukkig bijna op de plaats van bestemming- bijna volledig de macht over het stuur.
Het bleek dat er rechts een m6 boutje uit de as gekomen was waardoor het wiel op alleen nog het binnenste lager liep. Dat wordt zo een bijzonder instabiele toestand kan ik je verzekeren!
Deze trommelremnaven had ik al eens willen vervangen door de grote remtrommels maar ik kreeg de conische assen niet los. Daarom heb ik het toen gelaten bij Jagwire-kabels en heb de grote remtrommelnaven in de JE-trike gebouwd.
Dat het regelmatig afnemen van je wielen, zelfs bijvoorbeeld voor een eenvoudige bandreparatie, de ophanging geen goed doet bleek...
Ik kon namelijk het wiel niet meer goed terug op de as krijgen.
Daarmee kon ik het m6 boutje dat ik bij de technische dienst had afgebedeld dus ook niet aanbrengen. De as leek te blijven hangen vlak voor de rand van het buitenste lager!
Wat er gebeurd was was dat het lager met het grootste gat (vanwege de conische as) naar buiten was geschoven (richting fiets zeg maar). Dus eigenlijk vast was blijven zitten op de as terwijl het wiel verder weg schoof.
Met gereedschap –ik heb geen hamer op het werk- uit het kluisje van een regel-collega (Thomas) heb ik in de kleedkamer eea hersteld. Onder toeziend oog van enkele belangstellend toekijkende collegae.
Bij gebrek aan dop of pijpsleutel heb ik met een schroevendraaier zo goed mogelijk op de buitenrand van het lager gemikt.
Mijn werkmakkers uitleggend dat zo’n lager helemaal niet zo sterk is als het er misschien uit ziet.
“Ja, ja” zegt Achmed, “Moet in, laat mij doen!”. -“Nou nee, bedankt hoor Achmed maar zeg dat maar aan je vrouw”
“Hé, hé!”-laat Achmed dreigend horen. Maar gelukkig, hij lacht erbij. En niet onbelangrijk: grote Richard ook.
Toch lukt het mij ook niet zonder dat de plastic pakkingsring loskomt: In ieder geval blijft het lager verder intakt.
“Zie je hoe lastig, en dat zo’n lager helemaal niet zo sterk is?” leg ik uit, “Kijk als het stuk gaat heb ik het liever zélf gedaan want anders moet de rekening naar Marokko!”.
“Hé dat is 2 !” protesteert A.A. terecht -maar dan moet ‘ie ook maar niet zo opdringerig doen altijd.

Ik weet dat hij gelukkig wel van ’n geintje gecharmeerd is…

zaterdag 14 mei 2011

inhangen en vast

De week beschouwende ben ik helemaal niet ontevreden over de ('gewone') Hafa.
Heb ik de ‘ordinaire strekker’ nogal eens afgekraakt vanwege z’n “rondjes met de voeten” aandrijving. Deze week –waarin ik weer ruim 10 overuren heb gemaakt- heeft deze me nog de minste oververmoeidheid bezorgd.
Hoewel ik wel wéér 2 vd 5dagen met de auto ben geweest.
Oververmoeidheid opgelopen op de langste dag van de week (Dinsdag) toen ik overmoedig met de roets van huis ging en een bijzonder slechte nachtrust (Woensdag op Donderdag) waren daar debet aan, en been/voet-klachten.
Ook de Vrijdag moest ik me verzetten tegen de aanvechting maar door de ligfiets die ik ook Maandag gebruikt heb hernam ik me.

Ondertussen heb ik daarop wat verbeteringen aangebracht zoals een ander verstellertje (met een langere kabelslag) waardoor echt alle 7 kransjes worden meegepakt. Dat houdt toch al niet over voor moderne maatstaven.
Om de trekkerhelling op te komen leg ik de ketting met 1 voet ingeklikt rijdend op het kleinste voortandwiel. Ik wil nog een voorderailleur aansluiten.

Met de 170mm pedalen heb ik op deze fiets geen enkel probleem. Dat zal komen omdat ik veel meer achterover lig dan in de FAW mogelijk is.
Die grotere hefbomen zijn natuurlijk erg prettig voor mijn voeten!

Wel heb ik de witte telescoopvork (afkomstig uit een kinderfietsje) vervangen door een serieus exemplaar, ‘JSF’. Het door mij contrasterend gewitte ding zocht steeds meer zijn eigen weg. Bij het remmen leek ik over het voorwiel heen te gaan kukelen!
De fiets is met de -ik meen- polymeergeveerde vork ook iets omlaag gekomen waardoor ik makkelijker opstap (er zijn nogal wat stops meer op de terugweg). Ik herinner me niet hoe dat in de winter was maar bij dit weer is de invering ieg comfortabel genoeg.

Aan die zwarte vork leek ik aanvankelijk geen andere rem te kunnen monteren dan een (verlaagd opgehangen) side-pull velgrem. Maar dat remt met een V-brake handgreep dus voor geen meter meer!
De hefboom in zo’n greepje is namelijk langer dan voor voorgaande typen remmen (cantilever o.a.).
Ik ben dus blij dat ik de ‘te dikke’ asjes waar de V-brake segmenten niet om leken te willen passen met de nodige moeite heb kunnen ‘vermageren’.
Door ze te ontdoen van de ingevreten overschuifdeeltjes van een kapotgegaan stelletje brakes. Dat eerder op deze vork een droevig einde moet hebben gevonden.




Ik zette er Vuelta’s op. Een goede (V-)brake voor weinig geld.






Hefboomverschillen bestuderend tussen de verschillende remgrepen die ik verzameld heb viel me het bijzonder vernuftige systeem op bij een Shimano-Nexus versteller (7 speed).
Door een rood kunstofje in een gleuf die twee gaatjes verbindt zijn alle remsystemen te bedienen met dit universeel uitgevoerde remgreep/draaiversteller handvatje!

Op dit inhang principe wil ik ook de (boven)ophanging van het gaasstoeltje voor de Limit gaan uitvoeren: Zonder in de Fiets noch het frame van de stoel te hoeven boren of lassen.

Als er morgen niemand verschijnt op het Museumplein (en ik een stukje alu T-profiel kan vinden) kan ik daar morgen Zondag mooi aan verder werken!

maandag 9 mei 2011

stoeltje couperen

Ik ben niet erg tevreden over het aantal dagen dat ik vorige week naar het werk gefietst ben. Maar drie van de vijf. Dat was wel de drukste week van het jaar welliswaar maar dit is ook nog steeds niet echt een topjaar in de plantenverkoop.
Ook kan ik het afschuiven op mijn steeds zere rechtervoet. Maar dat kan mede zijn omdat ik geen licht circulair aangedreven ‘gewoon’ ligfietsje meer gebruikte. Daarom heb ik de 2’hands Hafa weer berijdbaar gemaakt.
Het komt me voor dat ik de pedalen zo dicht mogelijk bij elkaar wil hebben dus heb ik de rechtste 170mm pedalen uitgezocht. Maar ook de bracketas was nog die van het mislukte bankdrukfiets-experiment waarop een sperlager-verbreding zit.
Die heb ik er dus uitgebouwd en terug in de handbike-aankoppelconstructie gezet waar hij uit komt. Mogelijk –als de klachten in de voet zich uitbreiden- bouw ik daar later een (drie wielige) handbike van met koffiemolen aandrijving.

Als achterwiel heb ik een pré CVT Thys-wiel gebruikt met hoge velg. Dat draait om een Shimano ‘Silent-clutch’ cassette naaf waar ik ooit een moord voor deed (in overdrachtelijke zin). Maar tijden veranderen!
Hoe mooi deze holkamervelgen er ook uitzien, een buitenband is er niet dan met extreem geweld omheen- of af te leggen…
Zelfs nadat ik een kant van de velg een keer of 4 met schuurpapier bewerkt heb absoluut niet te doen zonder bandenlichters, waarbij je gemakkelijk de binnenband kapot steekt. Ik hoop dus niet dat ik ver van huis ben als ik ’n lekke band krijg.
Zo wel dan zal ik de linnen velglint vervangen door dunne ‘Schwalbe hogedruklint’. Dat is veel dunner en misschien dat dat de velg toegankelijker maakt...Want het zijn natuurlijk wel wielen waar je niet snel een slinger in krijgt.

Over bandplakken gesproken: Ik vind het prettig om al m’n reparatiespullen en reserve binnenbanden voor m’n tweewielers in 1 (top)tasje over te kunnen hangen.
Inclusief het achterlichtje. Daarom heb ik het brede van ’n trike afkomstige carbonzadel versmald met een decoupeerzaag.
Ik ben tegenwoordig in het bezit van 2 (goedkope) ‘wipzagen’. Daardoor hoef ik niet steeds over te sleutelen van een fijn zaagje, zoals voor dit klusje, naar een groffe, meestal voor houtwerk.
Als mal voor het aftekenen gebruikte ik een gel(atine) zooltje die ik in m’n fietsschoenen stop om de voetspier te ontzien en te koelen.

Toen de linkerkant afgezaagd was klemde ik dat plaatje omgekeerd op de rechterkant als mal voor de bewerking.


Uiteindelijk plakte ik de randafwerking weer terug met polymerenkit. Het was niet te lang noch te kort geworden!

Vandaag betrekkelijk probleemloos op naar het werk gereden. Behalve dat ik een pak neerslag mee kreeg op de terugweg…

Geen hulde, eerbetoon of groepsfoto's vallen me dus ten deel maar wel gewoon aan het werk geweest om het sociale zorgstelsel overeind te houden.

woensdag 4 mei 2011

Customcranks



Al enige tijd ben ik op zoek naar meer korte cranks. Van de twee stel 155mm die ik bij El-fiets bestelde heb ik de trike dus maar de trappers van de Hafa gegeven. Maar anderzijds ben ik over die korte cranks ook niet helemaal tevreden.
Ze hebben een S-vorm waardoor ik voor mijn gevoel te wijdbeens trappen moet. De trappers lekker dicht bij elkaar zoals op de roets vind ik veel prettiger!

Bij de Alleweder leidt dit er zelfs toe dat ik niet eens kan uitklikken met een opgetrokken been omdat ik dan tegen een wielkast kom. Het monteren van 'free-float' pedalen heeft dan geen enkele zin!
Ook heb ik het gevoel dat de cranks wel iets langer mogen zijn hoewel ook weer geen 175mm...

Omdat die korte cranks nogal aan de prijs zijn heb ik bedacht dat ik lange pedalen zou kunnen inkorten door er ‘simpelweg’ een stuk van 2 cm tussenuit te zagen.
Het Aluminiumcentrum vertelde me dat ze de delen –indien lasklaar gemaakt- voor 10-15euro wel voor me willen lassen.
Op eigen risico, maar waarschijnlijk geen probleem volgens hen: Ondanks dat pedalen niet uit zuiver aluminium bestaan maar van een sterkere legering zijn.

Gisteren heb ik één pedaal voorgezaagd: Mijn handen voelen nóg krampachtig aan van de beugelzaag!

Ik bevestigde het moeilijk in te spannen (want nergens rechte) pedaal met een moer en bout door een van de gaten van de workmate voor de grip.
Voordat ik verder ga besloot ik toch even te browsen of er geen formule is behorend bij mijn ‘binnenbeen-lengte’ (van 77,5cm).

Die heb ik niet echt gevonden maar wel een bruikbare tabel.
Daaruit zou blijken dat ik eigenlijk precies tussen de twee uitersten van 17,5 en 15,5 cm zou moeten in gaan zitten. Namelijk 16,5 cm.

Dat is ook wel wat mijn ‘gevoel’ hier over zegt eigenlijk, hoewel ik deze lengte (gemonteerd alleen id Limit tot nog toe) nog niet geprobeerd heb.

Het zagen –nu al- moe begin ik met het opkalefateren van de Hafa met 170mm cranks.

Ik ben het namelijk wat zat ook bij mooi weer de (verder zeker niet langzame) Alleweder de trekkerhellingen van de veiling op te moeten takelen.
Een energie die verder verloren gaat omdat ik enorm moet afremmen aan het eind van de hellingen na de werkochtend.



Het is daar een komen en gaan van elektrisch aangedreven driewielers van zo'n duizend kilo zwaar!