zaterdag 30 april 2011

stoelophanging lijmen


Tegen mijn gewoonte in heb ik de bestaande toestand, in dit geval rond het stuur in de Limit, niet eerst gefotograveerd voor hem te veranderen.
Ik heb namelijk ¼ deel van de ophanging van de ophanging van het stoeltje al verlijmd.

Hoe de andere delen van de voorste ophanging van het gaaszitting stoeltje komen toont de tweede foto.
Door de alu hoekprofielen komt een M8 bout in axiale richting.
Daardoor kan het stoeltje nog wat scharnieren voor het plaatsen van bagage.




Dat eerste deel lijkt al bijzonder goed vast te zitten met de polymerenkit !

De wat groene kleur van de gebruikte rail ligt niet aan de instelling van uw toestel: Het heeft een tijd lang op het -door mij van een dakgoot voorziene- golfplaat op het kippenhok in de tuin van mijn moeder gelegen!

donderdag 28 april 2011

steampunk detail



Bijgaande deelfoto van de bankdrukfiets toont een stukje van het destijds door Derk persoonlijk opgestuurde 1mm zwart dynema aan het stuur. Er zit een nylon rolletje aan dat de lengte van het verstelbare elastiek naar de boegspriet verdeelt.

Het doel van dit elastiek is het gewicht van het stuur wat te neutraliseren en druk op de onderdelen te houden.

Ook doen mijn rugspieren zo stiekem wat mee met de aandrijving…

Maar niet te veel natuurlijk want “ik wil niet te gespierd worden!” :-)

dinsdag 26 april 2011

Paasjolijt


Het was heerlijk warm dit keer op het Paastreffen !
Ik had de bankdrukfiets zowel als de roets bij me.
Deze spelen –ook zonder Treffen- nu eenmaal een belangrijke activiteitenrol voor me als het niet regent of behoorlijk vriest.
Tracing in de tent bleek dan ook niet nodig. Het luchtbed over m’n (dikste) isomatje wel, ivm comfortabel liggen.

Het was dus ook fijn dat ik ’t ding op 12 volt kon oppompen met ‘n (Lidl)blowertje ipv oraal. Dat wordt men wel eens zat…
Veel bekenden gezien, helaas wilden de namen me maar slecht te binnen schieten.

Het was ook ‘drukker’ in mijn beleving dan andere jaren. Maar getalsmatig klopt dat niet (89 personen).
Het zal aan het mooie weer liggen waarbij men veel langer de neiging heeft te socialiseren tot in de kleine uurtjes, niet mijn sterkste punt.


Door middel van mijn bouwvak-gehoorbeschermer heb ik toch mijn veiling-bedtijd aan kunnen houden.
Omdat de benchpresser langzamer is dan een standaard ligger had ik de ‘handen vrij’ om op eigen kracht in een lager tempo boodschappen te gaan doen in Kootwijk.
Verbrand door de zon ben ik niet omdat een ligfietster uit Weesp met factor 4 zich over mijn rug ontfermde.


Heerlijk de gezamelijke maaltijden mee gedaan en ook de Thys Revolver leek wel een goede keus voor de puzzeltocht op Zondag.
Ik koos een slimme groep uit die voor mij besloot dat het sneller zou doorrijden door eerst alle vragen te beantwoorden en daarna pas de knooppuntenroute af te fietsen. Bijgaande foto is van Peter
Meer van zijn foto's zijn hier te vinden.
Helaas zat er in het trajekt wel een flink stuk kiezelsteen-fietspad waar ik me met het 6 bar harde Primo Comet 451 voorbandje allerminst veilig op voelde!
Tot de groep behoorde ook een rug-aan-rug-tandem waarvan de achterwaarts kijkende berijder eveneens een snor droeg/draagt. Dat schept gelijk een band natuurlijk, snorrendragers onder elkaar…
Ik vond dat dus ook prima dat hij me van achter z’n zonnebril kon zien, behalve op genoemde deel van het trajekt.
Dat moest ik namelijk erg onflateus en hyper-gespannen afleggen met mijn hart in de keel.
Mijn linker (nog niet gebroken) been al uitgestoken om de val op te vangen.
Na een hekwerkje passeerde ik de tandem dus terwijl zij nog bezig waren met opstappen op het smalle grindpad. Dat leidde tor enige –terechte- irritatie bij hen. Mijn excuses alsnog, ik stond in de ‘overlevingsmodus’…
Vreselijk om aan terug te denken dat gedeelte. Ik zal die puzzeltocht dan ook echt nooit meer overdoen met de roets!
Ten slotte wel aardig dat ik de aandacht van Ymte Sybrandy trok door (toeterend, “geintje meneer Zonneberg”) met de Fiat Panda het camping terrein op te rijden.
Daar bleek de gigant namelijk zelf ook nog in gereden te hebben.
Motorkap omhoog dus en als buurman & buurman temidden van de dennenappels over autotechniek staan te bomen met hem :-)!

maandag 18 april 2011

back to Basic

Waarom een ander stoeltje in mijn nieuwe velomobiel?

Als ik het prachtige epoxy/carbon stoeltje uit de Limit afbeeld kan de vraag zich aandienen waarom ik dat door een spanzitting wil vervangen.
Het stoeltje is inderdaad prachtig gemaakt en licht: 1370gram weegt het (bij benadering). Als je daarbij de lendensteun en het hoofduitsteeksel rekent weet je dat men in Nederland ook kan/kon lamineren!
Dat hoofdverlengsel dient om het stoeltje middels klittenband wat over de wielkast te kunnen verstellen voor kortere personen dan Allert. Maar het voldoet beslist niet voor iemand van 1m70 ! Bovendien sluit het dan de vrijgekomen bagageruimte af.
Daar komt bij dat de rugwelvingen ook te hoog uitkomen voor mijn geval...

Daarom heb ik Zaterdag op Schiphol een prachtig "Flevobike Basic" stoeltje ontvangen van Bert M. die met zijn vrouw daar de aankomst van hun zoon af wachtten.
Het model 'Relaxx' van Batavus kwam gelijktijdig op de markt en ze werden gelanceerd als het 'opstapmodel ligfiets' voor het grote publiek en gelijk ook al goed betaalbaar ivt de 'echte' ligfietsen.
Hoewel Bert anders zei lijkt me het stoeltje eerder van de Batavus versie af te komen(?)Het komt mij voor de velomobiel alleen maar goed uit ieg. Dan kan m'n hoofd tegen een toekomstige kap met spoiler gaan leunen. Een hoger stoeltje zou ik maar moeten inkorten...

Dit soort stoeltjes hebben me altijd al comfortabel geleken omdat de gaaszitting perfekt ventileert natuurlijk en niet doorweekt kan raken of zo.
Het comfort kan ik me goed voorstellen door in de tuin te gaan zitten op een klapstoel met spanzitting, heerlijk!
Welliswaar zijn ze in de ligfietswereld omstreden om hun rendement ivm de vermeende invering.
Maar als ik vertel dat een 2,5mm (dynema-) draadje ruim 1000kg kan hebben vraag ik me allochtoons af: "Wat is jouw probleem?!".


Het hebben van stevige bilspieren ipv een dikke eh.. levert dan veel spectaculairdere verschillen op dunkt me!



Hoe langer je rug koel blijft hoe minder zal de noodzaak zich laten voelen
rijwind toe te voeren. Middels de voetensleuven of de schouderkap (die trouwens in elkaars verlengde liggen qua toe- en afvoer) hetgeen verstoring van de stroomlijn betekent.
En was dit geen "heiligschennis" bij velonauten? :-)
Ik ga er vanuit dat ik in iedere velomobiel rechter op moet zitten dan ik op een ligfiets kan doen. Om over de gesloten neus uit te kijken.
Het is bijzonder prettig er dan daarna niet uit te hoeven klimmen met een stijve rug (als die opgesloten heeft gezeten tegen een onwrikbaar stoeltje) en een houten gat.

Natuurlijk roep ik hierbij reacties op van enthousiaste ventilatiemat gebruikers.
En die gun ik natuurlijk graag hun oplossing. Maar de comfort elementen van die kussens worden bereikt door, behalve doorluchtigheid ....invering!


Bij de foto:

A- Gaaszitting. Deze is geheel van het frame te schuiven door B te verwijderen.
B- Breedte en afsluitstang. Deze wordt op z'n plaats gehouden door indruk-plugjes.
C- Deze houden het onderste en voornaamste afzetgedeelte van de gaaszitting onder spanning. Die zijn in principe aan te passen. De alu staven vormen de verbinding met het gaas.
D- Het zitje is gevuld met een soort staalwolvulling vd ventilatie en kan losgemaakt worden van het gaasdoek zowel als opengemaakt om bij de vulling te komen middels klittenband.

E- Dit 'steekkarretje' achtige frame is simpel maar erg doordacht. Jammer genoeg wat zwaar (2700gram) maar dat kan ik later van aluminiumbuis 22mm proberen na te maken.


Kortom: Erg blij met mijn nieuwe aanwinst!

zaterdag 16 april 2011

NIET in Ligfiets& deze maand (1)

klapperende spieren

Gestroomlijnde fietsen en hoge snelheden, allemaal fantastisch. Maar waar is het nu menselijkerwijs ook om begonnen?
Wat mij betreft om een gezond en evenwichtig getrained lichaam.
Dat zorgt namelijk behalve voor lage ziekenzorgpremies voor een hogere kwaliteit van welbevinden.
Wat ik ook bij ligfietsers/velonauten nog zo vaak tegenkom zijn in verhouding ongespierde armen, buik en bovenlichamen.
De ontdekking van Derk Thys' roeifiets was voor mij dan ook een enorme 'eye-opener'. Maar vanuit zijn lineaire aandrijving bleek het me ook niet moeilijk om niet alleen de buik- en rugspieren te trainen maar met behulp van een zgn. 'inversie-' (of 'omkerings-') constructie ook de triceps en borstspieren (pectoralis).
Anders dan bij de roeifiets (waarbij je bij iedere haal uit het stoeltje komt) drong zich als op te lossen debacle aan het verschil in lengte van de arbeidsslag van de arm- in verhouding tot de beenslag.
Dat loste ik in eerste instantie op door een geleidewiel aan een soort schuiftrompet-achtige buizenconstructie naar voren te laten steken bij de bankdrukslag. Terwijl het koord vast zat aan een vast punt ten opzichte van het frame. De afgelegde afstand van het aandrijfkoord van de armen werd daardoor 2x zo lang.
Te veel van het goede natuurlijk maar door de inversieconstructie gewoon wat lager aan het klapstuur te bevestigen vond ik vanzelf de juiste verhouding tot de afgelegde weg van de voetenslede.
Tot zover het instapmodel (voor beginners).
Ondertussen heb ik dankzij het pionierswerk van een andere door Derk Thijs geïnspireerde bouwer, Warren Berger, het rendement van de aandrijving verbeterd.
Door toepassing van zijn 'Berger-block' kan ik het verschil in lengte van de arbeidsslagen oplossen waarbij arm- en beenkabel eigenlijk éen geheel vormen.
Snelheid (30km/u max.)en rendement zijn hiermee verbeterd.

Het is daardoor alleen niet meer mogelijk even uit te rusten met de armen door alleen met de benen aan te drijven zoals aanvankelijk kon. Het is dan ook van belang je eigen kracht goed te kennen en de afstand die je wilt afleggen.

Precies waar ik de fiets voor gebruik dan ook: woon-werk éen keer per week. Als afwisseling van roei- en roulerend gebeuren.
Het is een training waarvan het effect lang aanhoudt en bijzonder goed voelbaar is in je armen en (nobele) inborst.

Met als 'doping' slechts müesli verrijkt met wat lecitine, creatine en soja-eiwit voel ik zo, op een leeftijd van bijna vijftig nu, nog steeds trillende groeiprikkels door m'n armspieren spelen!

zondag 10 april 2011

excuus aan ligfietswinkel

Hierbij mijn excuus voor mijn onterechte klacht over het vermeende lange uitblijven van antwoord van de Ligfietswinkel.
Ik verstuurde 1 E-mail vanaf mijn providers E-mailadres en heb slechts met m'n standaard postprogramma op antwoord gelet. Verder alleen m'n antwoordapparaat gecontroleerd.
Ondertussen heb ik mijn andere E-mailadres van MSN niet gechecked. Terwijl Gerhard me al 4/3/2011 schreef:
Hoi Mick,


Hierbij een reactie van Flevobike


Een Versatile zitting kunnen we niet los leveren, waar is het voor bedoeld?
Wel kunnen we een GreenMachine zitting leveren, deze kost 237,50 incl. BTW klantprijs.


Ik zit nog even op Ice te wachten.


groet,
Gerhard

en


Hoi Mick,


De Ice komt op 225 euro.


Nog een reactie van Flevobike:


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Zo'n twee maanden geleden heb ik een GreenMachine stoel verkocht aan een meneer met hetzelfde idee. Ik heb hem zojuist een e-mail gestuurd met de vraag of en hoe het hem gelukt is om de GreenMachine stoel in de Limit te zetten. Ook heb ik gevraagd of hij hier foto's van had. Ik laat het je weten zodra ik een antwoord van deze klant heb ontvangen.


______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


Groet,
Gerhard


Ligfietswinkel Amsterdam
Schellingweg 13B
1507 DR Zaandam
tel: +31(0)75 6124815
ligfietswinkel@hetnet.nl
www.ligfietswinkel.nl

zaterdag 9 april 2011

Het gat van de deur


‘Het gat’ heeft een andere betekenis als ‘de gat’. Daarom is het, zelfs als je de oorspronkelijke geslachten van de verschillende woorden niet kent (zoals in een echte taal, het Duits wel bekend is) het daarom van belang is het juiste lidwoord te gebruiken.
Je kunt trouwens wel spreken van “het kontje”. Maar altijd even populair maak je je daardoor niet…
Vandaag heb ik de limit weer op de wielen gekregen. En blijken mijn draadstang-verrichtingen gelukkig niet voor niets: Ik kan de Limit nu net als de Alleweder door het hele huis verplaatsen !
Dat is prettig om te weten omdat ik van een feilloos in éen keer goed functioneren van zo’n gecompliceerd uitgevoerde fiets als de Limit beslist niet overtuigd ben.
Ik kan nu onbeperkt sleutelen, zelfs in de tuin als 't lekker weer is. Maar toch in principe ten alle tijden een velomobiel tot m’n beschikking hebben.
Om te gaan kamperen bijvoorbeeld, of gewoon als regenfiets.


Ik heb de spatlap gemonteerd zoals gepland. Wel bleek dat ik het overschuif buisje waarvan ik dacht dat het van een tweede veer was (maar wat waarschijnlijk een demper is) behoorlijk moest inkorten. Dat deed ik met een stukje korte bouw loodgietersgereedschap uit mijn arbeidsverleden.

De spatlap kan ik volledig op de tast aanbrengen of losmaken. Sterker nog: het kan alléén maar door deze zintuigelijke waarneming!












Jammer dat ik 2 emails en 2 telefoontjes verder nog steeds geen reaktie heb van de Ligfietswinkel op mijn verzoek om een spanzitting-stoeltje van een Ice-trike of een Greenmachine/ Versatile.
Tenminste, dat dacht ik maar zie volgend bericht!
Een aluminium tuinstoel van de Action is 12,95. Misschien ga ik maar eens meten hoe breed die zijn…

woensdag 6 april 2011

opstekertjes

Zoals ik nogal eens trachtte te beschrijven heb ik wat klachten aan m’n rechterbeen.
Deels komen die uit m’n rug, waarschijnlijk gevolg van een eerder tijdens werkzaamheden aan ’n airco installatie in Spanje opgelopen rugletsel (fractuur van de L1).
Dat heet een ‘hernia’ maar die heb ik gelukkig redelijk onder controle nu.
Dan heb ik enkele jaren terug m’n rechter heup gebroken met de roets. En dat is ondanks de ‘kopbesparende operatie’ toch niet helemaal goed meer gekomen.

Als je daarbij dan ook nog iets in een (trouwens chronisch onderkoelde) rechtervoet hebt kun je je lol op!
Maar opgetogen ben ik vandaag in Heerhugowaard bij dokter Zeijlemaker vandaan gekomen. Ik heb een cortizonen injektie gehad die me direkt van de pijn heeft afgeholpen!
Met een echo-scan kon hij zien dat er kalkresten vastzaten/ zitten in de voetspier. Dat kon hij zelfs voelen zei hij.

Fantastisch! Alleen nog even afwachten of de pijnstiller die bij de geïnjecteerde vloeistof is ingebracht niet een te rooskleurig beeld schept…
Maar dat is ondertussen al 8 uur geleden dus ik heb goede hoop!


Ook heb ik vandaag dezelfde dag nog voor de rest van mijn aardse leven (waarschijnlijk) Viton en polymax ringen van Wim Schermer ontvangen:
Dus ook nog letterlijk opstekertjes !





Ik ben blij dat Wim en ik tegenwoordig door een deur kunnen en hij mijn blog en activiteiten steunt (zoals op deze manier).
Onze afkeer van schreeuwerige fora type ‘veel woorden weinig wol’ hebben we zeker gemeen!

zondag 3 april 2011

Gelukt Wim!


Vandaag waren er races in Sloten. Aangezien ik las op het blog van Wim Schermer dat hij ook aanwezig zou zijn vroeg ik hem of hij me aan vervangende o-ringen voor de kettinggeleidewielen kon helpen. Ik weet dat hij hieromtrent een behoorlijke know-how heeft opgebouwd.
De Limit heeft 2 originele ‘Flevobike’ deelbare geleidewielen in het custom made spanhuis zitten.
Om een daarvan prijkt nu een fors groen ‘Polycord’ rubber. Bedankt Wim!


Hoewel het beslist geen makkelijke aangelegenheid was lukte het me het stugge polymerenrubber over de schijf te wringen door de betreffende helft (met de gleuf uiteraard) steeds iets dieper in de houten workmate te laten zakken en vast te draaien.
Voor de laatste zet gebruikte ik wel een soort bandenlichter….
Zoals te zien kan mijn andere Flevobike-wieltje ook wel een nieuwe o-ring gebruiken…

Ik heb vandaag niet eens een camera meegenomen. Ik verwachtte dan ook niet zo veel nieuws te zien, bovendien ben ik niet zo’n racer natuurlijk.
Maar dat viel toch reuze mee wat er zo allemaal was aan nieuwe dingen.
Jeroen Koeleman bijvoorbeeld die ‘eventjes’ een glasvezel racekap had gemaakt voor zijn gestroomlijnde zelfdragende tweewieler met inklapbare zijwieltjes !
Met een raampje van Wim’s ultradunne polycarbonaat.

Maar ook Yvonne de Muis maakte haar debuut als indoor-racester met haar blonde haar en prachtige gebit.
Dat had niet veel gescheeld trouwens want ze was over de kop geslagen en had haar ribben gekneust vertelde ze.

Wim was toch met zijn Carbon-Quest gekomen uit de Schermer en had dit keer (meen ik) ook geen dure camera’s bij zich, net zomin als ik.

Deze foto is dan ook van de voorlaatste keer. Van een expressieve vedette die net als deze keer weer met haar Jester deelnam.
Maar wie ik nog steeds niet om de naam heb durven vragen…

zaterdag 2 april 2011

weersinvloeden

Ik heb inmiddels een rubberen spatlap uitgeknipt uit een legertas voor de afdichting. Ik wil die op z’n plaats knellen met een in tweeën geknipt rechthoekig dekseltje.
Zo’n simpel gebruiksvoorwerp drukt precies aan waar het nodig is, de buitenrand en werkt gelijk als veer.

Via éen centraal m3 boutje wil ik dat dekseltje namelijk boven de uitsparing in de wielkast bevestigen. Met een vleugelmoertje zodat ik de achtervork later eenvoudig nog n’s kan uitbouwen.
Om een tweede wieldoekje aan te brengen aan de binnenkant van het achterwiel bijvoorbeeld.

Teneinde het gaatje te boren in de wielkast voor de ophanging kon ik goed de haakse boorkop gebruiken die ik afgelopen week bij de Lidle zag.
Daar kon ik op deze heerlijke dag dus mooi even voor op uit trekken met de trike!
De verkoop van die dingetjes was eigenlijk Donderdag al beëindigd maar het filiaal
Tweede Helmersstraat was zo vriendelijk naar dat van Amstelveen te bellen om me er toch nog van een te verzekeren.

Dus even de ‘natuurroute’ genomen door het Amsterdamse Bos en langs veel water in Zuid (jammer van de verkeersheuvels dan…).
Vanwege het prachtige weer heb ik de olijfgroene spatlap niet eens meer aangebracht want dat is binnenwerk.

In plaats daarvan heb ik een werkje gedaan in de zonovergoten achtertuin aan de workmate.
Het bewerken van een alu hoekprofiel met kolomboor en ijzerzaag.

Ook voor het rechterwiel heb ik nu namelijk een kogelkop-ophanging gemaakt voor de A-stang.
Het rubber daarvan zou anders het wiel naarbuiten drukken (niet meer gecompenseerd wordend door een plaat-met-rubberringen aan de linkerkant)…

Bram Moens had gelijk dat hij de besturing van de Quest vond “wringen”.
Maar hij moet het over de oude manier van Mcpherson ophanging hebben gehad!