zondag 29 augustus 2010

Het Dekselse Dekzeilschermpje

Omdat de vader van alle moderne velomobielen de Alleweder vooraleerst door een belg (Bart Verhees) is gebouwd een Suske & Wiske achtige titel dit keer.
Dat zij bovendien de nederlandse taal meestal beter beheersen zal wel toeval zijn…?

Ik ben klaar met het viziertje om morgen de regen te trotseren! Wel beef de ritsluiting van het tentzeil bij het nemen van de foto iets omlaag. Ik had wat ruimte nodig om mijn arm met de camera naar buiten te houden namelijk.
Ik werk liever aan zoiets als niemand me afleidt, vandaar.

Bij het ontwerpen was het hebben van een aparte sokkel voor de uiteindelijke vorm erg makkelijk.
Zo kon ik de andere helft van het deksel, zónder klittenband, goed gebruiken om het een en ander uit te proberen zonder ‘verkleving’.
Ook een overbodige rand die ik met een u-vormig stanleymes wegsneed kwam goed van pas om samen met het raampje in het deksel te klemmen.
Om alles definitief maar toch nog demontabel vast te zetten schroefde ik 3 schroefjes in met ’n miniatuurboortje gemaakte gaatjes door de rand om alles bij elkaar te houden.
Van opzij 1 en 1 van voren, om de 45" dus.




Het gaat me om een functionele constructie: Ware schoonheid zit vanbinnen!

zaterdag 28 augustus 2010

terughappen

Vanmorgen heb ik gelijk de klittenbandjes aan elkaar gezet. De kit leek uitgehard. Het deksel zat vast maar ad zijkanten verscheen een uitsparing tussen deksel en doek waar de wind onder zou kunnen slaan.
Er is ’n weinig kracht voor nodig om de aansluiting goed te krijgen en zelfs vlakker te krijgen tov de glasfiberstok met 2 extra klittenbandjes.
Bij ’t weer weghalen vh deksel kwamen de bandjes alleen al weer los waarbij het achterlaten van kit aan beide delen me doen denken dat de hechting wel goed is maar ik beter 24 uur geduld kan hebben alvorens de delen op klittenband-trekkracht te belasten…
Daardoor heb ik wel de mogelijkheid gehad wat aan andere malheur te doen tijdens m’n regentocht Vrijdag. Zoals de -eveneens door Quemo ondervonden- ‘happende remmen’ die daardoor af en toe tijdelijk blokkeren (tot stilstand). Wat ergerlijk tijdverlies, een mogelijk gevaarlijke situatie maar ook onnodige spaakbelasting met zich mee brengt.

Ik kan –zoals verwacht- geen slecht draaien van de asjes vaststellen. Ik heb die ingesmeerd met kopervet nog niet zo lang geleden. Ook is er nog voldoende remvoering aanwezig.

Daarom heb ik bij “Volksrijwielhandel Tornado” op de Albert Cuyp 2 trekveertjes gekocht om het terugveren van de hefboomarmpjes te bevorderen.
Het vastzetten bleek kinderlijk eenvoudig; een gleufje in de grof afgezaagde (bouwpakket-) veerarmophanging met de haakse slijper en ’n Tai-ripje.
Zo kan het veertje gemakkelijk losgehaald worden maar toch niet zoekraken (90ct p. stuk!).

Een drukveer om de binnenkabel was natuurlijk ook ’n mogelijkheid geweest maar dan heb je bij ’t vervangen van de remkabel gelijk met de veer te maken en nu kan die gewoon op z’n plaats blijven.

Tenslotte kwam er in diepe plassen water binnen en dat zal door de grote uitsparingen komen in het aluminium rond de stuurstangen.
Ik heb daarom aan de bovenkant aan de linker- en rechterkant van de aluminiumspant vast een zijde vd klittenband gekit om mijn spatrubber aan te brengen.

Dat rubber breng ik ook in 2 delen aan, links en rechts van het omgezette deel. Het wordt door mij uitgeknipt uit een rubberen legertas dat ik n’s mee mocht nemen van m’n schietgrage broer…

vrijdag 27 augustus 2010

Vrijdagavond-bericht

Ik heb bijna precies dezelfde natte Alleweder-ervaring gehad als Erwin vandaag. Met ongeveer dezelfde configuratie natuurlijk: Het Allewederzeiltje met daarbij slechts een bril en pet om m’n gezicht te beschermen. Waarbij de regen de glazen al weer genoeg afkoelt om condens te laten vormen.
Daarom ben ik wat gaan uitpluizen om tot een soort Botter/Schermer-achtig ruitje te komen voor op de grillige vorm van het glasfibertentje van de FAW.

Het is het idee wat ik eerder wel n’s gesuggereerd heb aan W.S.: Het dunne transparante materiaal van het schermpje een wat steviger voet te geven id vorm van ’n halve verfemmerdeksel.


Mooi vind ik het (zelf ook) niet maar ik hoop zo iets te maken dat ik makkelijk verwijderen kan mocht het m’n zicht te veel gaan beperken.
Zonder het gevaar dat ik ’t materiaal (polycarbonaat?) per ongeluk scheur bij ’t verwijderen / verplaatsen in de consternatie…
Want omdat ik ’t materiaal eerder gebruikte voor m’n ‘roulerende ruitje’ weet ik nu dat het gemakkelijk scheurt. Het grootste nadeel van dat ruitje vond ik evenwel dat het tegen condens (in de winterkou) aardig voldeed maar bij flinke regenval alle druppels op mijn (nobele) inborst liet belanden!

Ik heb het lijmen van de klittenbandstukjes gedaan met Pattex 'Super Montage' polymerenkit.
Dat wil ik eerst wat rust gunnen en de stevigte checken voor ik het raampje uitknip en in de rand van het halve deksel schuif/lijm.

Misschien wel ’n aardige anekdote –omdat het ‘n ‘Vrijdagavond-bericht’ betreft is: Dat ik op het werk met de compressor een explosie veroorzaakte in mijn achterband. Uit het kantoor waar ook de veilingmeester zit kwamen hierna de een na de ander kijken wat er te beleven was. Het bijpompen van de FAW op zich daar is allang geen nieuwigheidje meer.

Het pareren van de vragen (ik was zelf ook wel geschrokken eigenlijk) ging me evenwel steeds makkelijker af: “Staat dit op de band? Anders doe ik ’t nog een keer!”.
Ter lering ende vermaak uiteraard. De oude vos heeft reserve-spullen bij zich namelijk…

donderdag 19 augustus 2010

triker op sail

Ik ben vandaag tussen de bedrijven door (bezig met kastruimte te creëren thuis) even naar het Java eiland geweest ivm Sail. Mensenmassa's liggen me niet erg en ik had dan ook gemengde gevoelens...
Ik ben eigenlijk meer een steampunker.


Wel heb ik -helemaal voor de gelegenheid- m'n cranks van verschillende lengte (165&170mm) vervangen door de 155's van de Hafa. Die laatste fiets gebruik ik namelijk toch recentelijk niet.
Het verschil is aanmerkelijk in positieve zin. Ik heb zo geen last meer van m'n rechterheup. Zelfs niet als ik 't speciale lumbaalsteunkussentje (gekocht bij een grote fiets/auto-benodigdhedenzaak) thuis laat. Daar heb ik eerst nog wat mee geëxperimenteerd omdat het thuis op de bank ook zo lekker zit...


Terugkomend op Sail. Het enige leuke moment (behalve het fietsuitje zélf) vond ik eigenlijk toen een klein motorbootje met een aantal muzikale vrienden rond een zingende/swingende fatso achter een electrisch orgeltje een rock& roll-act weggaf: En ze vroegen niet eens geld!
Echt een ovatie viel hen ten deel van het zich vervelende publiek op 't terras op de kade.

Ik heb dat optredentje proberen te filmen maar 't geluid valt daarop helemaal weg helaas.
Daarom heb ik 't ook niet geupload.

Leuk, dat partikuliere initiatief. Zoals m'n bankdrukfiets, waarmee ik naar t werk steampunk!
Stroomlijn kan me wat tegenwoordig.Als de temperatuur maar goed oploopt.


vrijdag 13 augustus 2010

Onderschatte ideeën



Was de oorspronkelijke naam van de HPVN de ‘mens aangedreven voertuigen vereniging’, in werkelijkheid bestaat deze al lange tijd bijna louter uit mensen die zo snel mogelijk van A naar b willen.
Dat mag verder dan zo weinig mogelijk energie kosten. Dat de beweging daartoe altijd op hetzelfde neerkomt en het lichaam een weinig afwisseling brengt deert hen daarbij bitter weinig.

Vandaar dat ik mijn kans waar zag misschien buiten het ligfietscircuit mensen aan te spreken met mijn bankdrukfiets toen ik de oproep las voor “Onderschatte ideeën” op ‘Noorderlicht Wetenschap’.
Zoals de roets van Derk Thijs wat belangstelling heeft gekregen uit de roeiboot-wereld vind ikzelf de bodybuild of – fitnessgroep nu typisch een potentieel belanghebbende!

vrijdag 6 augustus 2010

Banen scheppen

Ik zal aantonen dat het creëren van banen lang niet zo moeilijk is als dat er wel over gedacht wordt. Dat klagen en kijken naar anderen die nóg minder kunnen en doen bedoel ik...
Het is gewoon een kwestie van niet langer achterover hangen maar handen uit de mouwen!

Toen ik nog op 4 hoog op een flat in Amsterdam-West woonde, met mijn fietsen in een krappe box daar ver onder, heb ik het al eens klaargespeeld. Om de linker roetsbanen van de thys 222 te repareren.
Ik plakte over de weggesleten chroomlaag van de - gelukkig afneembare- boegspriet eenvoudig 1mm dikke / dunne repen rvs. Die firma de Hoop voor me op maat knipte. Met polymerenkit en boutjes.


Dat is tegenwoordig de firma Aluminiumcentrum geworden na een verhuizing. En ook ikzelf ben ondertussen dichter bij hen in Oost komen te wonen.
Wederom hebben ze me goed geholpen en nog gratis ook: Zelfs dreigen dat ik ze dan "weer op mijn website" zou vermelden mocht daartegen niet baten...!


Dit keer is de rechterkant van de boegspriet aan de beurt geweest. Ik schroefde na het insmeren van de beide delen een kant van de stroken (weer) vast met 3mm pc-schroefjes om het geheel beter recht te kunnen houden in de workmate en klemde de andere baan in onder een hoekprofiel met lijmklemmen.

Ik heb wel 2 dagen gewacht voor ik de uitharding van de kit genoeg vertrouwde. Waarna ik het gaatje in de andere uiteindes tapte en 't laatste schroefje vastzette.

Maar ik vind het resultaat meer dan acceptabel qua 'beroetsbaarheid' van de 'nieuwe' boegspriet. Het geld is bespaard en de eer is bewaard.
En dat met eigenlijk zulke huis- tuin- en keukentechnieken!
Eindelijk van het krakende geluid af dat me werkelijk door merg en been ging!

De siliconen-achtige structuur aan de strip dempt ook nog eens geleidingsgeluid. Zodat ik misschien geen opspringende veulens meer zal hoeven te ontwijken.In ieder geval met de bankdrukfiets! Of misschien nu juist van een andere soort :)?

Mijn hoop is dat ik ook de slede van de Revolver over zo een gereviseerde boegspriet kan laten lopen t.z.t.
Daarvan zijn de chroombanen ook al behoorlijk weggevreten door de lagers.
Het revolver-slotje is namelijk het eerste onderdeel uit de 'Thys-dynastie' dat aan beide delen van de aluminium slede is geschroefd.
Ik zal daarom de grotere breedte helemaal uit de excenters moeten halen (of deze weglaten, andere lagers monteren?)

Komt tijd komt raad.