zondag 28 februari 2010

Ruimte maken

Oude gedachten worden verworpen, nieuwe worden geboren.

Zo ben ik er achter dat het wiggenhuis ter hoogte van het achterwiel aanbrengen via een flexibele ophanging aan de voetenwagen nooit een goed idee is geweest: 't Ding is eenvoudig veel te zwaar om door de spaninrichting (via de staalkabel) omhoog gehouden te worden!
Maar is dit nu een forse streep door mijn plannen?
Geenzins, het wiggenhuis heb ik nu namelijk direkt star aan de slede gemaakt en aan de linkerkant komt dan een lichtgewicht alu roede die star naar achteren steekt als aanknooppunt vh bankdruk/inversiegebeuren.
Daarmee wordt het bankdrukconsept dan in 1 keer compatibel met zelfs het dynema aangedreven revolversysteem!
Nooit weg natuurlijk...

Behalve het opruimen van problemen van praktische aard zal ik ook ruimte moeten maken voor de stoffelijke aanwezigheid van een Jan Eggens Trike.

Deze blijkt bij navraag het BSA-draad voor mijn eerder op de Hafa toegepaste sperlagertrapas te hebben en heeft een ivt de trappers vrij hoog stoeltje dat genoeg ruimte moet scheppen tot m'n knieën om de armen- en borstspieren te trainen.
Over een paar uur ga ik m'n nieuwe aanwinst ophalen!

zaterdag 20 februari 2010

Roets des Invalides

Na het traditionele familiebezoek vorig weekend –40km met de FAW- begon ik mijn werkweek eigenlijk niet goed. Steken in mijn onderbeen waarschijnlijk voortkomend uit ’n botvliesontsteking onder m’n voet (hielspoor) maar op röntgen- of echofoto’s niet aantoonbaar al aan het begin vd week lieten me voor de auto kiezen Maandag en Dinsdag.

Daar werd ik Dinsdagmiddag heel chagrijnig over en in 1 middag heb ik m’n Thys (pré-CVT) aangepast om aan de drang vanuit m’n lichaam ‘weer iets met de armen’ te kunnen gaan doen gehoor te geven.
Een gezonde aandrang trouwens van ’n ex-fitnesser die ik evenwel net zo min kan uitleggen als aan de hond van Marcel “waarom muziek van Bach zo goed is”.

Ik weet dat Derk Thijs dit ook al n’s gedaan heeft en de fietser ermee vervolgens aan de EK op Neeltje Jans heeft meegedaan. De technische uitvoering heb ik nooit goed kunnen bekijken maar is anders dan die van mij.

Ik gebruikte ’n open aluminium profiel dat gebruikt wordt als ophanging van schuifdeuren. Voor zette ik dat vast aan de m8 ophangbout vd geleidewielen.Achter aan ’n haaks omgezet alu stripje met drie gleufjes en een m6 gaatje vd bevestiging aan resp. boegsprietboutjes en profiel.












Woensdag ben ik er mee naar ’t werk gereden en dat ging met ongeveer ik schat tussen de 60-80% vd snelheid ivt normaal. Ik kwam net op tijd om in te klokken maar had geen tijd meer om te douchen…Excuus nog!

Ik hoop natuurlijk dat de constructie tijdelijk is en het SPD-pedaal weer snel terug kan in de voetenslede –als vanzelf.

woensdag 17 februari 2010

Crankverkorters

In de tijd van ome Mick ging een kinderfietsje over naar je jongere broertje, daarna naar de jongste enz. enz.
En zelf heb ik ook 2 broertjes.
Een andere mogelijkheid uit de tijd van de stalen cranks met inslagspie was dat je een fietsje ‘op de groei’ kreeg. De pedalen werden dan ingekort met crankverkorters.

Dat zijn metalen voorwerpjes met twee keer schroefdraad voor het op maat stellen van de trapper op je lichaamslengte. Er zit een bout bij met dezelfde draad als de betreffende trapper waarmee je ze tegen de trapper schroeft. In de overgebleven gaten zit dat draad om de trappers op 1 vd 2 lengten te schroeven.
Omdat tegenwoordig de spieloze cranks meestal van een aluminiumlegering worden gemaakt is de crank breder om dezelfde sterkte te behouden. En passen de aloude crankverkorters ook niet meer.











Nu wil het feit dat mijn moeder in Purmerland -n.b. via een stichting die zich bezig houdt met de gezondheidzorg voor ouderen- zich een dure (Kettler) hometrainer heeft laten verkopen met veel te lange pedalen voor haar 1m53…
Pedalen van 17cm veroorzaken dat zij haar knieeen veel te hoog moet optrekken bij ’t pedaleren en moeilijk in een vloeiende doorgaande beweging kan trappen omdat ze ter compensatie een zijdelingse beweging moet maken en een groot dood punt vd trappers heeft.
Eén gelukje heeft ze: Een zoon met fietsinzicht die constateert dat er op deze trappers toevallig nog wél de crankverkorters gemonteerd kunnen worden. Omdat er kennelijk –dan wel weer- bezuinigd is op het materiaal vd trappers. Verchroomd ijzer ipv de meestal bredere aluminium cranks.

Wie wat bewaart die heeft wat (voor zijn moedertje)!


















Mevrouw zit voortaan ontspannen op het zadel en haar commentaar: "Ik ga veel harder nu!"

zaterdag 13 februari 2010

Vaarwel boegsprietrubber?

De Thys 220 deed in één opzicht terugdenken aan de sporter Derk Thys als meervoudig wereldkampioen windsurfen: Het surfplankrubber (waar de vin mee uitgeklapt wordt) aan de voorkant. Om tuinhekjes mee te openen.
Het is dan ook niet zonder trots dat ik kan verklaren dat ik dat orginele rubber nog steeds heb!

Bij de transformatie van de Thys 220 naar de 222 werd dat ’n soort indrukrubber, eigenlijk alleen nog’een pijpdichtstopper… En voor de overgang van pré-CVT naar de CVT moest er ’n geleidewieltje ingebouwd worden voor de snelbinder door de boegspriet, die de kooiconstructie voor de CVT-kabel op spanning hield.
En was er voor zachte rondingen helaas geen plaats meer …

Zou dit dat toch het definitieve afscheid van het rubber worden waarmee ik lief en leed gedeeld heb al die jaren?
Ik dacht ’t FF niet dus!

Omdat de binnenkant vd boegspriet onbereikbaar is bij de 220 –want vast onderdeel vd fiets heb ik de spanner onder de spriet doorgeleid. Tussen de, immers hoger gelegen, onderste geleidebanen.
Het ronde voorbuisje heb ik van onderen opengezaagd en uitgebogen. Daar is een nylon geleidewieltje gekomen.
Er boven op staat de constructie met het kogeldraadeind voor het bankdrukinversie-gebeuren.
Het spanhuis maakte ik van platte aluminium (lichter dan staal met lagers) en steekt achter iets door naarboven om me ’n idee te geven in welk verzet de fiets staat.

En het rubber is –met oog voor het vrouwelijk schoon- terug op de boegspriet van de bankdrukfiets!

Rehabilitatie HPV's

Vanwege aanhoudende kou en gladheid ben ik deze week –onderbroken door 1 griepdag- weer met de Alleweder naar Aalsmeer geweest.
Sinds enkele weken heb ik daar als voorbanden de dikke 20x2 HPV’s onder gezet. Hiervan heb ik destijds ’n zestal opgekocht via Marktplaats en zijn afkomstig van het lunar zonnevoertuig projekt.


Omdat ik toch wat negatieve kritieken over deze banden las op Plaza ivm lekbestendigheid ging mijn beschuldigende vinger dan ook al iets te snel uit naar de banden toen ik praktisch gelijk links- en rechts lek reed.
Enig eerherstel is echter op z’n plaats omdat i.e.g. links de lekken door de velg veroorzaakt werden.
20” Wielen zijn erg klein om kruis over 3 gespaakt te worden (hoewel ze dit wel extra sterk maakt) en de grote nippels die ik heb gebruikt komen daardoor erg scheef in de velg te staan. Ze vormen zo grote best scherpe bobbels.

Ik heb de oude velglintresten er uit getrokken en behalve versmalde ducktape tweezijdig plakband aangebracht om de ongelijkheden af te dekken met een zacht materiaal.
Dat tweezijdig plakband is al bij ‘alles voor een euro’- zaken te koop en heeft ’n soort schuimmateriaal als kern. Vullend en goed plakkend.
Wel is ook dat iets te breed maar de randen in de velg waar de hieldraad moet komen te zitten heb ik daarna alsnog vrij kunnen maken.
Door er met ’n schroevendraaier overeen de klei-achtige massa naarbinnen te schrapen.
Hiervoor had ik de (toch al loslatende) binnen-folielaag dus reeds verwijderd en heb tegen het plakken van de binnenband (zodat deze zich makkelijker verdelen kan) bijna alles ingesmeerd met zonnebloemolie.
Het is dus mede de Zonnebloem die fietsen zo lekker maakt!

Ik hoop dat ik nu voorlopig even van leeglopende banden verschoond blijf want in topsnelheden ben ik zwz niet geïnteresseerd maar de ballonbanden rijden heerlijk!

zaterdag 6 februari 2010

Hoe herken ik...?

Deze keer in de vanaf heden vaste rubriek 'Hoe herken ik...?' het gebroken wieldoekhoepeltje.


Vooral bij velomobielen met een open wielkast speelt het wieldoekje een belangrijk aerodynamische rol. Het houdt de rijwind enigzins uit de wielkasten.
Als de wieldoekjes ipv een hoepel ineens meer de vorm hebben gekregen van een vallende ster (wat eigenlijk een komeet is) dan is er wat aan de hand.Het glasfiber stokje is uit het (messing) koppelbuisje gekomen of -waarschijnlijker- gebroken.
Dat gebeurde bij mijn FAW vlak achter het koppelstukje.
Misschien ben ik mijn vorige en veel mooiere reflecterende wieldoekje ook wel op deze wijze kwijtgeraakt.Zo een heb ik nu alleen nog links tegen het wiel en ben ik van plan ook rechts weer te maken.Uit 'n 'Pech-onderweg'-vest met zo'n opvallende oranje of gele reflecterende kleur en zilver metalliek strepen.




Maar eerst maar eens een nieuw hoepeltje zien te bekomen!
Ik herinner me dat ik bij de Ligfietswinkel alleen een compleet wieldoekje kopen kon in dezelfde zwarte kleur.Maar dat doekje wil ik juist vervangen door een opvallender kleur en glasfiberstok kan ik ook (zonder bestellen) direct los bij 'n vliegerwinkel kopen, tegen een redelijke prijs.Ook de koppelbuisjes verkopen ze.
Enige nadeel daarvan is dat ze vaste lengtes verkopen waarvan ik elke keer een stuk overhoud dat te kort is om nóg 'n 20" wielhoepel van te maken (ongeveer 120,5cm).
Omdat ik niet wist wat ik ging doen met die stukjes gebruikte ik die al eens als 'analoog aanwijsstokje' vd de (nieuwe) kettingloop!

Ik heb dat stokje nu dus weer gebruikt om een nieuw hoepeltje van te maken door een -groot model- ontmantelde kroonsteen te gebruiken waar de twee stokje over elkaar inpassen. Zonder vlieger- of ligfietswinkel te hoeven bezoeken.







Waarbij ik zoveel mogelijk rekening hield met de balans van het wiel door het orginele koppelbuisje precies tegenover het kroonsteentje te laten liggen. Daarvoor koos ik dus voor ieder van de twee delen de lengte van 1/2 X 120,5 cm + 1/2 X de overschuiflengte = 60,75cm.
Misschien bekend misschien niet: Glasfiber kun je beter niet doorhalen met bijvoorbeeld 'n ijzerzaag want hij vervezelt dan snel. Met een haakse slijper of miniboor (dremel) heb je daar geen last van. zwz Erg handig om te hebben zo'n machientje !