vrijdag 24 december 2010

rekstok oefeningen

Omdat volgens de voorspellingen de vorst en de sneeuwduinen het betere fitnesswerk (per fiets) nog wel even zullen belemmeren heb ik thuis een rekstok opgehangen. Oost, West...
Het komt daarvoor mooi uit dat tussen mijn woon- en slaapkamer een doorgang is van twee deuren breed.
De ‘deurpost-rekstokken’ die men je graag verkoopt zijn namelijk zo-wie-zo te kort voor ’n brede stand van de chinning oefening.
Omdat ik natuurlijk liefst helemaal geen bouwkundige verrichtingen uitvoer in het huurhuis heb ik eerst de eenvoudigste opstelling beproefd die ik bedenken kon: Een bezemsteel liggende over de geopende kastdeuren!


Dat ging op zich niet onverdienstelijk, de deuren vielen er niet uit of zo.
Wel stootte ik zo m’n kop. Ook zou de bezemsteel niet bestand zijn tegen een smalle handstand, waarbij de nadruk op de biceps komt te liggen.
En op het doorbuigen van de steel.
Ook het stuur van any Thys is natuurlijk niet zo breed.

Daarom heb ik van onder een (eigen fabrikaat) vloerluik m’n oude halterstang tevoorschijn gehaald. Type “Chrome won’t take ya home”.
Voor het terugschakel-projekt had ik ook wat nodig dus heb ik gelijk korte tafelpootjes gekocht bij de bouwmarkt. Waarin rubber doppen zitten met inwendig M10 draad.
Stukjes alu L-profiel voorkomen dat ik de stang op m’n hersens kan krijgen.


Omdat ik me niet gelijk realiseerde dat ik ook in de smalle grip persé m’n voeten niet aan de grond wil kunnen krijgen (dat traint erg irritant) zitten er nu dus vier gaatjes in de post…

Maar as je maar gezond bent zeg ik altijd maar!


maandag 20 december 2010

Remedie tegen Drontenitus?

Grappig toch hoe nationale sentimenten in ieder land uiteindelijk de scepter blijken te zwaaien. En ik heb het dan niet eens over de politiek in den Haag…
In het nieuwe on-line te lezen blad Bicicletas Reclinadas zone (BRzone) staat in het eerste nummer te lezen “We beschikken nu over een groots eigen merk ligfiets (Metabikes) en ook over een uitstekende trike (Montseny) en buitenlandse bedrijven die iedere keer betere produkten maken”.
Ik vind zo’n zinsnede erg komisch!
Zeker als dan al in het eerste interview blijkt dat de importeur van de eerste recumbents in Spanje een Duitser was, Guido Lindener in 1998. Dan even verderop de eigenaar van fiets/ligfiets-handel ‘Bike tech’ in Barcelona aan het woord. Zijn naam? Koos... Dat vind ik wel lachen ja! :)
Maar in wezen denken wij over Nederland in dat opzicht natuurlijk precies hetzelfde over ons land als de ‘spil van de ligfiets- en velomobielproduktie’.
Toch kwamen de voorlopers van de huidige velomobiel uit Belgie (Bart Verhees met zijn Alleweder) en de Leitra uit Denemarken

Ook waar het de wereld- snelheidsrecords betreft speelt Nederland eigenlijk geen rol. Dat is meer een Amerikaanse en Duitse hegemonie.
“Maar Nederland heeft wel de snelste voor dagelijks gebruik geschikte vm’s ontwikkeld” hoor je dan veelvuldig, “de Limit, Mango, Quest en Strada”.

Dat is maar hoe je er tegenaan kijkt natuurlijk. Persoonlijk krijg ik het spaans benauwd in een afgesloten fiets waarmee ik vanuit stilstand niet terug schakelen kan!

Ik heb daarover ook met Ymte S. gecorrespondeerd en deze was wel met mij eens dat dit een voordeel zou zijn: “We hebben wel eens nagedacht over een schakelbaar freewheel op onze (zelfgemaakte) cassettenaven maar dat is complex en op kleine schaal lastig te maken, voorlopig verkiezen we daarom eenvoud en robuustheid”.

In het diepste geheim en alle stilte werk ik aan een manier om deze achilleshiel van de vaderlandse VM-industie te ondervangen.
Zonder gebruik van een (al dan niet gemodificeerde)versnellingsnaaf.
Ik hoop daarvan binnenkort iets te kunnen laten zien.

Maar eerst nog een foto’tje van zonniger tijden, genomen tijdens de Fortentocht !

donderdag 16 december 2010

Vorstelijk voortbewegen

En hoe slaat een krakkemikkige fitness-ligfietser zich door de winter?
Omdat het dit weekend vorst- en neerslagvrij was kon ik na een veel te lange onderbreking nmm weer eens met de bankdrukfiets 40 km afleggen; Dat voelt gelijk weer heel anders aan!
Maandag j.l. daarop ben ik ondanks de beschreven schouderklachten met de Thys revolver naar het werk geweest.
Dat was erg koud maar de weg was tenminste nog schoon. Ik was Amsterdam nog niet eens uit of m’n achterremkabel was vastgevroren!
Ik heb de fiets wel in een droge schuur staan achter het huis. Om hem te pakken moet ik door het huis en mogelijk bevatte de keuken meer vocht van het koffie zetten?
Dat vocht is dan misschien zo in de kabel terechtgekomen en gaan kristaliseren.

Ook was m’n rechterhand niet warm genoeg geschoeid. Alleen voor m’n linkerhand had ik een want en dat maakt een heel groot verschil!
Er was eigenlijk maar 1 manier om bevriezing te voorkomen en dat was door het ‘aanklikken’ van de handenwarmer. Die ik van te voren in heet water vloeibaar had gemaakt. Ja de inhoud ja.
Ik was nauwelijks het veilinggebouw in en voilá m’n achterrem deed ’t weer!
Natuurlijk kun je meer remvermogen halen uit je voorrem dan uit de achter- maar ik had juist ’t plan opgevat om ’t voorwiel rond een (SA) trommelrem te gaan spaken!
Toch nog maar even mee wachten dan, don’t change a winning team en if it ain’t broken…

De fietsbroeken van de Lidle zijn best warm, zeker met een nauw-gepijpte trainingsbroek eroverheen. Alleen sluiten ze volkomen af! Of ik nu uit de FAW stap of van ’n ligger, iedere keer ben ik volkomen nat van m’n eigen transpiratie…Niet fris dus! Gelukkig kan ik op ’t werk douchen maar…

En hoe komt het nu over op je -minder sportieve- chef als je ondanks gezondheidsklachten ‘smorgens roeiend naar het fietsenhok oversteekt?
Ik zag de ‘blauwjassen’ geregeld babbelend mijn kant op kijken de eerste dagen…
Nu ik weer wat meer op ‘speaking terms’ ben aangeland (ook omdat ’t werk weer goed gaat)heb ik proberen uit te leggen dat fitness met kleine gewichtjes de ‘spiepien’ in de nek goed leek te doen. Zoals ik in ’t verleden vaker ontdekte dat dit dat deed.

Ik ben nu eenmaal niet van plan me te richten naar wat de publieke opinie met me voor- en in petto heeft (met alle respect) !
Uiteindelijk offer ik de Oliebollentocht ook nog op voor die gasten…

woensdag 15 december 2010

kunstige kopsteun

Ik heb de afgelopen weken weer n's een akkefietje gehad aan dat krakkemikkige lichaam van mij. Een zere nek en schouder. "In elk geval geen nekwervel, eerder de spier links" volgens de huisarts, "Kom over 14 dagen maar terug". Voor die tijd kon ik me echter al nauwelijks meer bewegen.
Gelukkig kan ik via m'n werk fysiotherapie krijgen en dat hielp me dit keer goed op weg. Door...m'n nek- en een rugwervel los te laten kraken!
Hoewel de pijn hiermee niet van stel op sprong verdwenen was gaat het nu wel een stuk beter en heb ik m'n bewegingsvrijheid id vorm van hoofddraaien weer terug!
Ik kon zo m'n gedachten eens laten gaan over hoe het gekomen moet zijn. Mogelijk is het door trekker-aankoppelingsactiviteiten geïnitieerd. Omdat ik me daarvoor ook steeds extreem verdraaien moet. Maar kou op m'n nek en het rijden zonder hoofdsteun in de Alleweder kan het net zo goed zijn...
Omdat het eigenbouw stoeltje zeker niet extreem liggend staat voor een velomobiel rijd ik dus al sinds jaar en dag zonder hoofdsteun. Dat is niet slechter dan in de Fiat Panda waar ik zonder opvulling ook niet bij de hoofdsteun kom...
Nog voordat ik deze blog begon, de tijd dat Bram Moens nog tentkappen idvv een banaan op zijn fietsen knutselde maakte ik al hoofdsteunen met glasfiber als verend bestanddeel (en ophanging). Ook heb ik wel veertjes uit side-pull velgremmen gebruikt hiervoor.
Maar dat waren dan ook met recht LIG-fietsen, waarop dat nodig was.
Ik heb de zelfbouwpagina's weer n's doorgenomen op het oude LF-Plaza. Maar wil aan mijn kunstof buro-stoeltje in de FAW geen metaaldelen schroeven. Bovendien moet het zo plat mogelijk zijn om bagage achter me kwijt te blijven kunnen.

In eerste instantie gingen m'n gedachten uit naar een rondgebogen kunstof vorm, uit gerecyclede kunstof, weer een donor-stoeltje of zo.
Ik kwam daardoor op de terugweg van werk bij de Boemerang waar ik dit artistiekerige dingie vond. Een Italiaans ontwerp uit 1991, Zilver overgespoten maar vast wel geschikt als donormateriaal.


Ik weet zeker dat het de goedkeuring van dit kabinet kan wegdragen dat ik daar de decoupeerzaag ingezet heb. En gezagsgetrouw als ik ben...


Het is een meeverende kopsteun geworden die m'n nekwervels ontlast zonder de bewegingsvrijheid helemaal te beperken. Want daar ga je ook weer verkrampt door bewegen.



Omdat ik toch steeds met met een bedekte nek rijd sinds de klachten heb ik nog geen schuimbekleding om de hoek aangebracht. Bovendien kan ik er m'n gevoerde stoelhoes overheen trekken.
Het instappen valt mee omdat de steun zich opzij laat drukken. Erachter blijft de ruimte mooi vrij.


Zodat als er kampeerspullen ingeladen moeten worden of boodschappen meegenomen de laadvloer en het bagageluikje helemaal toegankelijk blijven!

vrijdag 10 december 2010

indrukken bedriegen

Ik woon in Amsterdam Zeeburg, voorheen eerder aangeduid als de ‘Indische buurt’. Daardoor kan ik nu als uitvalsweg naar ’t Noorden de Zeeburger- en Schellingwouder-brug gebruiken.
Vooral met de Alleweder en thys 220 (revolver) vind ik dit prettig: Tenminste niet op de neus gedrukt te worden van toeristen die nogal eens op de ponten over het IJ te vinden zijn.
Met de bankdrukfiets vaar ik liever over want dat is een slechte klimmer.

Omdat ik net met de FAW terug kwam van een bezoekje aan m’n moeder en ik nog vol was van de vermeende kwaliteiten van m’n 2’hands Nikon Coolpix camara’tje ‘Met optische zoom!’ een foto’tje van over de brugrand.

De ruine van een boot die er al ligt zolang ik me kan heugen. En zag ik het nu goed? Er leek rook te komen uit het wrak als aanwijzing voor bewoning!


Hoewel deze eerste foto nog redelijk lukte blijkt bij de volgende positie dat de rook uit een daarnaast aangemeerde woonboot kwam. Die in een veel betere staat verkeert. Helaas werden de foto’s hiervan onscherp…


Als je op zó’n boot woont met ook nog eens het krot erachter als opslagplaats hoef je je natuurlijk niet te beklagen!
Of en wanneer ik nu precies met de lensjes ingezoemd heb weet ik niet meer maar lijkt precies het verschil in scherpte te verklaren.
Ook wordt de lens vaak niet goed afgesloten door ’t motortje als ik het toestelletje uit zet, dus mogelijk is de lens gewoon smerig.

Maar in elk geval laat ik het op zolder rondsnuffelen toch liever aan een ander over in dit geval: Die komt me namelijk bouwtechnisch niet als erg stabiel over!

maandag 29 november 2010

vloertje gelegd in de Alleweder

Vrijdag vond ik al dat er aardig wat koude omhoogtrok uit de voetengaten van de FAW.
Nou ja, voetengaten...Eigenlijk kun je beter zeggen dat de aluminium sigaar helemaal geen vloer heeft aan de voorkant!
Omdat het raakvlak met de be-ijzelde weg tevens het koudste punt is om lucht te scheppen -om nog maar te zwijgen over het negatieve effekt hiervan op de stroomlijn-
heb ik dit dichtgemaakt.

Ik sneed dit uit een stukje 'oogst van de straat'.

Dankzij de korte 155mm pedalen en daarin toeclips te hebben gedraaid kan ik m'n voetenstand net iets gestrekter kiezen zodat ik het wat naar onder uitbollende isolatiemateriaal niet raak.



Het is hetzelfde type celschuim als waar we jaren onder leiding van Ab T. van boksschool Albert Cuyp onze buikspieroefeningen op deden.

Nog steeds actief dus (als je er nog bent) Ab!

zaterdag 27 november 2010

niet vd zwakke maag

WAARSCHUWING:
Mensen die last hebben van autoziekte of in het algemeen moeite hebben met het zien van autowielen kunnen bijgaande videoclip beter overslaan!



Ik heb de leverancier van het geadverteerde bandenspannings monitor systeem enkele vragen gesteld. Zijn korte antwoorden hierop zet ik er gelijk onder:

Ik zou graag een TPMS systeem bouwen in mijn velomobiel, dat is een gestroomlijnde driewielige ligfiets. Het systeem waarbij ik de sensors op de ventielen draai.
Nu heb ik daarover de volgende vragen:

-Krijg ik problemen als ik maar 3 ipv 4 sensoren gebruik?
neen
-Het systeem werkt op penlights/knoopcellen, klopt dat?
ja
-kan ik de druk ook continu aflezen of krijg ik alleen een waarschuwingssignaal?
Hangt van systeem af
-kan ik de hoogte van het signaal zelf instellen?
Hangt van de sensor af
-kan het kwaad als de druk hoger is dan 6 bar, bijvoorbeeld 7?
-hoelang gaan de knoopcellen mee?
1-2 jaar


Dat ik dus een antwoord mis en af en toe nogal vaag is komt doordat hij me er helaas ook niet aan kan helpen:
De sensoren die ik heb gaan in de velg op de plaats van het ventiel, dus
geen een dopje.


Tja da’s dus maar hoe je leest “in de velg” of “om de velg” ! En had hij het niet zelf over 2 systemen?
Maar goed, teleurgesteld als ik ben blijft het in z’n algemeenheid natuurlijk een goede zaak, ook voor auto’s!

Natuurlijk heb ik verder gespeurd, maar behalve positieve geluiden op fora van motorfietsrijders ben ik nog niet. De gebruikte links naar dealers lopen jammer genoeg niet meer door en de posts zijn dan ook al van 2008.

Merkwaardig toch, kom je iets na jouw weten zeer moderns tegen maar lijk je gelijk al te laat te zijn om het (in Nederland) aan te schaffen!

donderdag 25 november 2010

draadloos DRUK monitoren

U zult misschien menen dat ik met mijn oude velomobiel moeilijk interessant kan zijn voor iemand met een moderne(re) kunststof fiets als de Mango, Quest of Strada. Toch blijven sommige aspecten precies hetzelfde.
Ik zou er graag éen aspect van veraangenamen, namelijk het op druk houden van de banden en het moeiteloos monitoren ervan. Want dat scheelt een slok op een borrel!
Je kunt nog zo’n goed gestroomlijnde lichtgewicht race-raket hebben maar zonder voldoende druk op de velgen behaal je niet eens het punt waarop de aërodynamische voordelen van je fiets een rol gaan spelen.
Of je zou ook kunnen zeggen dat dit bij m’n alleweder de voornaamste factor is om nog een beetje mee te komen!
Ik vind het dan ook erg storend als pas achteraf blijkt waarom het allemaal ‘niet soepel liep’.
Doordat ik ’s ochtends de buren niet wilde wakker maken en immers de banden ‘nog zo lekker hard aanvoelden’.

Als ik af en toe een verhalende blogschrijver lees ben ik wat dit betreft kennelijk niet de enige.
KAN DAT IN DEZE TIJD VAN GPS’EN EN ELECTRONISCHE TIJDWAARNEMINGEN NU NIET WAT MODERNER?


Opgoogelen van ‘draadloze electronische banddrukregistratie’ leverde precies dat op.
Zowel voor de auto (maar dan niet de Fiat Panda uit 2001)

En…De motorfiets!



Eigenlijk zou je een combinatie van die twee systemen willen want de auto (zoals de Citroën) gebruikt een systeem dat in de tubeless velg is gemonteerd. Dat is voor ons fietsers dus niet bruikbaar.




Het –van later datum en hiervan afgeleide- systeem voor de motorfiets werkt met 'n knoopcel dat je gewoon op het autoventiel draait. Dat is dan niet eens groter dan een ventieldopje dus eigenlijk al toepasbaar voor onze velomobiel. Waarbij de wieldoek hiertoe normaal niet echt aanmoedigt. Om nog maar te zwijgen in geval van een gesloten wielkast!
In elk geval niet iets dat ík graag doe ’s morgens vroeg…


Maar een motorfiets-systeem heeft natuurlijk maar 2 sensors. En zo’n band hoeft maar op 3 bar ipv 6 tot 9 waar de (race) fietser op voorbij schiet.
Uiteindelijk leidde mijn zoektocht naar een advertentie van een bedrijf in de Zaanstreek (vlakbij!)dat het goedkoopste systeem levert tot een druk van 6 bar tot wel 12 bar.

Of ik daar het geld voor over heb?
Voor een systeem dat me inzicht geeft in of het zin heeft een racefietser voor te proberen blijven of een gevaarlijke bocht te zien aankomen (door een lekke band) heb ik dat zeker over ja.
En wat te denken als preventie tegen overbelasting van voeten en knieën?!

Mijn Garmin gebruik ik uiteindelijk minder en was duurder, maar ik zou ‘m niet meer kwijt willen.

Wat het systeem ook aantrekkelijk maakt is dat je ’t mee kunt nemen naar je volgende driewieler bovendien…

woensdag 24 november 2010

Het verhaal achter spatborden

Mijn trike heeft geen voorvering en daarom rijd ik daarmee –net als met de FAW- de prettig brede HPV’s op (van 3 euro per stuk uit Dronten).
De door mij rechtgeslagen en daarna geel geschilderde velgremophangingen staan helaas niet toe brede/lange spatborden te monteren voor deze banden.
Maar omdat ik de ophangingen niet meer nodig heb nu ik trommel heb ik dus de handen vrij een nieuwe oplossing te zoeken voor omhoogspattend water en modder.
Daarom reageerde ik gelijk enthousiast toen ik op Plaza 2 gebruikte 406 trike spatbordjes aangeboden zag staan voor 10 euro!
De eigenaar Gerard van de Steeg woont helemaal op zee, namelijk het eiland Texel.
Gelukkig was hij zo vriendelijk ze me te willen opsturen.

Dat ik niet de enige ben die het leuk vindt met weinig middelen zijn rijdend materiaal te upgraden bewijst hij met het verhaal achter de kunststof bordjes: Ze komen van een trike van de welbekende bouwer Meindert Valenteyn.


Gerard echter heeft van de 20” wieltjes 26” voorwielen gefikst !
Hij schrijft me een tekst waar de direkteur van Eigenfiets.nl helemaal achter kan staan:
“Gewoon uitproberen, sommige verklaarden me voor gek omdat ik 26 inch voorwielen eraan ging zetten, maar het rolt en rijdt fantastisch en ook nog comfortabel. Je mag mijn mail gebruiken.”



Dat is natuurlijk ook een manier om het caster (dus het rechtuitrijden vd trike) te vergroten alsmede de brackethoogte en een liggender houding te bekomen, grotere voorwielen spaken!

maandag 22 november 2010

ratio versus gevoel

Ik kan me niet herinneren dat ik zo uit m’n ‘gewone doen’ was als na ’t zien en lezen vd specs bij de Leiba X-treme. Toch probeer ik m’n verstand erbij te houden.
Niet alleen ga ik dan zélf meedoen met het aanschaffen van een nieuw gemaakt stuk plastic eigenlijk alleen maar voor de show: Alsof ik haar zelf gemaakt heb!
En de snelheid t.o.v. anderen met een velomobiel: terwijl ik fysiek toch geen schijn van kans heb bij wedstrijden en dat ook helemaal niet m’n ambitie was.
Voor woon/werk heb ik ‘m niet nodig, zelfs niet in de winter want de FAW voldoet redelijk, met wat aanpassingen uitstekend…

De breedte van de Leiba blijft een probleem met de getintglazen tussendeur.
De koude staat voor de deur en ik heb aan de woning (en schuuraanbouwtje) nog genoeg te doen dan om me meer werk op de hals te halen !
Ik wil zwz geen afstand doen van de FAW en dit zou ook niet hoeven want die kan ik in de schuuraanbouw stallen.
Maar de Leiba zal ik nooit verder kunnen krijgen dan de centrale hal.
Ik probeer ‘het kado’tje’ voor nu uit m’n gedachte te verbannen en voor later te bewaren.
Eerst maar eens kijken of ik van die spierkramp in m’n nek af ben morgen en dus weer gewoon aan ’t werk zal kunnen.
Misschien zelfs wel met de Alleweder. Waar ik Zondag kramp-of-geen-kramp een brede velg onder heb gespaakt.
En in principe de Quest veer nu eindelijk de juiste lengte zou moeten hebben. Zodat er geen ketting meer ratelend aan zal lopen(?).

Maar waarom had ik dan niet eens zin om dat vandaag al uit te proberen? Ik lijk wel ’n klein kind met m’n Leiba!

woensdag 17 november 2010

De Leiba x-treme

Wie mijn correspondentie met Peter gevolgd heeft of mijn mening omtrent de meeste velomobielen al kent moge menen dat ik een ‘schaap met vijf poten’ zoek.
Inderdaad ben ik van mening dat een uitgave aan een nieuwe velomobiel van 6000,-E zorgvuldig afgewogen moet worden. Voor mij zijn niet alleen uiterlijk, gewicht en draaicirkel van belang, ook de kettingtransmissie zie ik graag zonder tussenas (met tandwielen) geschieden.
Ook een tweezijdig opgehangen achteras is dan onontbeerlijk om met de door mij beschreven dualdrive-naaf probleemloos op- en maar vooral ook af-schakelen te garanderen. Ook vanuit stilstand.
“Ja, ja” hoor ik u denken “en dan zeker ook nog met ‘n 26” achterwiel zoals de Quest en de Strada, “nou die zijn er niet met een geveerde achtervork”

Mis.De Duitse ‘Leiba x-treme’ heeft het allemaal. Inclusief een WAW achtige stroomlijnkap, gewoon zo bijgeleverd!


Ik houd nog één slag om de arm maar ik neem aan dat deze fiets ook rondom telescoopvering heeft.

De schoonheid van WAW en Quest verenigd, goed bereikbare hardware. Tjemig, wat een schoonheid!
Daar kan zelfs ík wel een beetje opgewonden naar kijken…



Het kan dus wél!

zaterdag 13 november 2010

spaanse buitenwielen getrommeld

Nederlanders zijn dol op overbodige toevoegingen. Zo flaneren zij graag met hun nog naar epoxy ruikende velomobiel maar als hun rechterband lek raakt wordt daar verwoed over geblogd als "rechts voor". Alsof er meer dan 1 rechterwiel aan een driewieler zit!
En natuurlijk, als je de (d/t) vervoeging niet leert beheersen van je eigen taal zullen -itt tot het spaans- de persoonsvormen er nog iedere keer bij geschreven dienen te worden: anders blijft de betekenis van de zin immers grotendeels zoekende!


Ik heb de grote 90mm remtrommels aan de voorwielen van de JE-trike aangesloten.
Daarvoor heb ik eerst de orginele JE-ophanging van de handremkabel-verdeling proberen aan te houden.





Deze bleek echter te zwak (zelfs zonder het aanbrengen van enig hulpveertje zoals de velgremmen er 3 nodig hadden!) en de deeltjes bogen vervaarlijk door.





Daarom heb ik een 2x zo dik alu L-profiel gebruikt. Ook heb ik die al voorbereid op het aanbrengen van een tweede remhandvat aangesloten op de voorremmen, dat nu nog aan de achterrem zit.

Zoals waarschijnlijk bekend is het bijremmen met die achter (trommel-) rem riskant ivm blokkeren van het wiel en stuurloos worden van de fiets. Dat gebeurt bij m'n trike als ik weinig bagage bij me heb in de fietstassen. Maar dat is ook logisch.

De fiets trok hierna naar rechts, zelfs nadat ik een tweede HPV-band opgezet had (van dezelfde maat).
Mogelijk was een niet precies dezelfde lengte remkabel daarvan de oorzaak. Ipv dit met een veertje op te lossen prefereer ik het gebruik daarvan uit te stellen tot de trommels gaan 'happen'.



Wat ik deed was een vaste verbinding maken ipv het cantilever-schuifje. Mogelijk is dat ook iets veiliger wanneer het laatste kabeldeel naar de linker- of rechtertrommel mocht breken.... Zodat ik dan niet helemaal zonder (voor) rem kom te zitten!.




Het vastmaken van de rembodem deed ik door 2 stripjes naar aangelegen boutjes bij de fusee ophanging ('Kingpins').






Het was nu nog een kleine kwestie van bijregelen van de stelschroef die ik aan de rechterhevel heb gebracht om de remmen te balanceren.

Om het moertje van zo'n stelschroef op z'n plaats te houden is een stukje ducktape erom al voldoende.

Weer zo'n gouden tip bij 100 zegeltjes op Eigenfiets.NL ! :)-

maandag 8 november 2010

gemodificeerde dualdrive-naaf II

Naar aanleiding van mijn beschrijving van de omgebouwde dualdrive-naaf met vrijloop kreeg ik van Rob Bearda uit Marssum 2 mails. Mijn antwoord aan hem volgt hieronder:

Beste meneer Bearda,

Bedankt voor uw mail, ik probeer hem hieronder te beantwoorden. Ook heb ik een foto bijgevoegd van een proef-afslijping. Dit werkte al en was me genoeg bewijs 'dat 't werkte'.
De eigenlijke 3X7 (Sachs, maar volgens mij identiek ad 'Spectro E') heb ik wat verder en gelijkmatiger afgeslepen.

Op 22-10-2010 schreef Rob Bearda
> M. Leemans,
>
> Allereerst hartelijk bedankt voor een zeer goed idee.
> Ik wil de door u beschreven modificatie aan mijn 3 x 7 Sachs ook doorvoeren. >Daarmee is mijn grootste bezwaar van een derailleursversnelling weggenomen.
> Ik heb hier over een vraag:
> Hoe moet ik de nokken afslijpen: - gewoon de helft?

Ik zou zeggen de helft maar dus in diagonale richting (!). Maar ik heb steeds even 'proef gedraaid'. Als u akkoord bent zal ik een filmpje van dat 'proefdraaien' met de onderdelen in m'n blogartikel bijvoegen.



>- de helft met schuine stukjes?
Ik heb geen afschuining extra gemaakt, misschien zou dit wel beter zijn...


>- kan ik er ook teveel afslijpen?

Natuurlijk, en je gaat dan z'n tweede versn. missen, dus in dit nieuwe geval de hoogste en 1 op 1 verhouding.
Het gevaar hiervoor is echter niet zó groot omdat er 4 uitsteeksels ('nokken' zou ik zeggen) zijn af te vlakken en het materiaal tamelijk hard is.


> Ik heb een duidelijkere afbeelding van mijn Sachs 3x7 bijgedaan (montagehandleiding Nr 189.81 NL) .

Ik heb die helaas nog niet kunnen openen (mis 't progje nog)

> Verder, Ik rij zelf ook in een Flevo Alleweder en 't bevalt mij prima. De versnelling die ik nu gebruik is een Sachs Spectro E 12. De door u gegeven oplossing zal heel wat minder interne weerstand opleveren. Als ik daardoor wat sneller en makkelijker kan fietsen zou dat heel mooi zijn.
>
Ja ik heb 't idee dat de FAW vaak te snel wordt afgedankt terwijl er nog niet alles is uitgehaald wat er in zit. Ik denk dan ook aan de kettingloop.

> De veranderingen / verbeteringen die ik aan mijn fiets heb doorgevoerd zijn:
> - Luchthoorn voor onderin met een ventiel aan het stuur.
> - Koplamp kan op en neer (dimmen / groot licht) .
> - Koplamp draait met de richting die je stuurt.
> - Bagagevak naast het achterwiel.
> - Stoel van gaas.
> - Aanpaasing / verkorting bagagecomprtiment i.v.m. met mijn lengte bijna 2 meter.
> - Kogelkopjes met siliconen (velombiel.nl) scheelt veeeeeel herrie.
> - De hele fiets van binnen beplakt een soort van noppenfolie (isolatiefolie parket van ikea) scheelt ook veeeeeeel herrie.
> Als je hierover vragen hebt dan stuur ikje nog een mail met foto's.
>
> Met vriendelijke groten en
> alvast hartelijk bedankt,
>
> Rob Bearda
> Marssum
>
>
U ook bedankt voor uw uitgebreide mail! Ik begrijp dat ik iemand heb getroffen met innovatieve en creatieve ideeën, dat doet me deugd!

>Nogmaals echt een prima idee deze modificatie.
>De fiets "loopt" stuk lichter, het fietst nu een aantal kilometers sneller. lk wil >er nu ook een groter (75) tandblad voor op zetten, ook omdat ik nu de derde >versnelling "mis".

>Sorry voor het niet eerder reageren of je mijn mail mocht gebruiken op je site. >Natuurlijk kan en mag je dat van mij.

>Groeten Rob Bearda.

zondag 7 november 2010

“Ik heb al weer zó lang geen nieuwe Quest besteld…”

Van de week heb ik maar liefst 2 keer de Alleweder gebruikt w-w (=woon-werk) daarbij is de achterveer opnieuw in het ongerede geraakt. Volgens Gerrit van Tempelman juist omdát ik ‘m weer gangbaar had gemaakt met WD 40.
“Dat vreet alles aan!”.
Daar zou hij best wel n’s gelijk in kunnen hebben natuurlijk. De schokdemper is weer gaan ‘happen’, dwz in z’n meest ingedrukte stand blijft hij vastzitten. Een vreselijk gehoor!
De oplossing met de opgestoken veren was dus van tijdelijke aard. Maar omdat ik ’t ding zwz niet meer uit elkaar kreeg (samen met de kruipolie) ’t enige wat ik nog proberen kon.

Ik ben dus weer in Dronten geweest Zaterdag, eigenlijk om banden te kopen. En dan maar weer terughobbelen met een pak strak ingetaped rubber achter je stoeltje over de betonplaten in de Flevopolder. Voor zover er nog een fietspad te zien was door de bladeren dat is.
N.O.waarts rijdend en moeilijke situaties herkennend van mijn vorige tocht bedacht ik me dat ik nu beter gelijk een ‘echte’ nieuwe achterveer zou kunnen kopen nu ik toch het Mekka vd velomobiel-industrie in zou rijden.

Dat Tempelman –die nog met de HPV’s adverteert- zó dichtbij VM.nl zou zitten wist ik alleen niet en ik was best enigszins beschaamd toen ik bij die laatste de plaats van de ‘concurrent’ moest vragen…En dat dan ook nog tijdens hun lunch!

“Gerrit” die ik verder alleen van de blogs ken maar wel vanaf huis gebeld had zei mijn blog ook wel eens gelezen te hebben. Wat een eer!
De banden kreeg ik, voor een nieuw veerelement verwees hij me door naar velemobiel omdat Alligt gesloten was (Zaterdag).
De deurpost van de voordeur vertoont bij Tempelman op precies dezelfde hoogte beschadiging als bij mij!

Bij VM.nl waren ze ondertussen weer aan het werk gegaan.
Omdat de roldeuren nu dicht waren kwam de epoxy-lucht me als een muur tegemoet. En dat Ymte met zijn crew daarin werken en eten… Dan moet je toch wel érg veel voor de gestroomlijnde 3wielers over hebben!
Hoewel ik toegeef dat voor een ‘tochtje’ als deze de snelheid van een (kleine) Quest mij niet onwelkom zou zijn geweest.

Ik kwam daar ook Eva Navratilova tegen. Ik nam tenminste aan dat zei het moest zijn. Voor de zekerheid sprak ik haar maar aan met “mevrouw Navritalova I presume?” , om niet gelijk de pin op de neus te krijgen.
Die behoedzaam uitgevoerde kennismaking deed ik bij het instappen (ik had de FAW naar binnen gereden voor het opmeten van de veer) helaas weer dik teniet door mijn Eigenfiets.nl* garmin-nekbeugelhouder toe te lichten. Haar kant op kijkend met “isse fietshh-tomtom”.
Die onhebbelijkheid van mij om binnen een gezelschap zonodig grappig te moeten gaan doen….!


Heel geschikt van Ymte om even te polsen of de prijs voor de –in lengte verstelbare veer- niet te duur voor me was. Daar kan menig APK-garage nog een voorbeeld aan nemen!
“Vijftig euro is prima, ik heb uiteindelijk al weer zó lang geen nieuwe Quest besteld…” – En ik zag weer de goedlachse Y. zoals ik hem ken.
Als een ‘volslagen loodgieter’(het woord heb ik niet bedacht) kromp hij er ook nog een krimpkous voor me omheen.
Omdat ik wel weet hoe er over me wordt gedacht een laatste vraag “Ik zal hem maar niet omgekeerd monteren hé?”

Alles in goede sfeer en harmonie zoals het goed zaken doen is dus!

woensdag 3 november 2010

Camiel Zwart, de alleweder-bouwer

De constructeur van mijn Alleweder-bouwpakket is Camiel Zwart, tegenwoordig een gelouterde sociaal geëngageerde filmmaker.
Middels een infobulletin van zijn vader (mijn voormalige chef) die in Frankrijk met zijn vrouw een goedlopende camping/hotel is begonnen vernam ik dat er een nieuwe film van hem in premiére is gegaan.
Het is een kritische film met als thema de behandeling van vrouwen in de Hindoestaanse cultuur. Weer eens wat anders dan alleen uithalen naar de moslims dus!

Hoe grappig dat deze film OP EIGEN BENEN is genomineerd door de Boeddhistische Omroep Stichting.
Ooit noemde ik me (op een bepaalde ligfietsforum) wel “de boeddhistische ligfietsmonnik”. Om me te distantiëren van de eenzijdige nadruk in het ligfietswereldje op ‘snelheid’ ipv de allround-sport die het kan zijn.

Als ik sommige bloggers lees die beweren zoveel CO2 bespaard te hebben door te ligfietsen, terwijl alle kilometers daarvan pleziertochtjes waren vind ik dat duffe onzin; die zouden ze anders namelijk toch niet met de auto of bus gemaakt hebben. En dan heb ik het nog niet over de kwalijke chemicaliën die er gebruikt moeten worden voor het maken van de –natuurlijk nieuwe- velomobiel!

Want het volle pond wordt daarvoor graag uitgegeven als ‘hij’ (meestal) daarmee maar bewijzen kan “sneller dus beter dan een racefietser te zijn”.

Dan een racefietser als Simon Zwart, Camiel’s vader zo vraag ik u af?
Die als enige leidinggevende, namelijk hoofd afdeling planten, gewoon met ons de kleedkamer deelde. Fluitend binnenkwam met zijn ganzenpas op stokoude (Look) racefietsschoenen…weer of geen weer!?

Van Simon weet ik dat hij Camiel toen deze aan de filmacademie ging studeren de volgende keuze voorlegde: “Of je krijgt een OV-kaart van me of je bouwt je eigen velomobiel en fietst er zelf heen”.



Dat werd dus mijn Flevobike Alleweder!

dinsdag 2 november 2010

Niet op de velgen verplaatsen!

Ik had vandaag als eerste dag van de week geen slecht begin. Ondanks de mist gaf de digitale thermometer / klok in Aalsmeer nog 9 graden aan!
Omdat het verder vrij was van enige nattige neerslag kon ik de week prima met de bankdrukfiets beginnen.


Er wordt bij ons op de vloer een beurs opgebouwd waar ik gelijk middenin belandde toen ik de lift uitkwam. De bankdrukfiets is redelijk snel nu (’n kilometer of 30 max.) maar nog steeds geen goede klimmer. De enige fiets waarvoor ik die lift een keer per week nodig heb.
Ze hadden over de vloerbekleding nog een laag plastic folie neergelegd ook die me deed besluiten te voet, met de fiets aan de hand verder te gaan.
Of zo’n tapijtje in staat is mijn val te breken durf ik te betwijfelen en ik heb zelf al genoeg gebroken in m’n leven!
Zelfs bij thuiskomst voelde ik me nog prettig energiek van de fitness en hoewel ik ’t met klussen ieg niet zo bont meer wilde maken als van het weekend heb ik toch de roetsbanen nog even schoongemaakt en ingevet met WD 40.

Ook de bovenbaan van de Revolver begint echt slecht te worden en wil ik proberen van een RVS bovenstook te gaan voorzien within soon. Zoals de BD-fiets er al 4 heeft.

Ook het voorwiel van die roets (maat 451) met de V-brakes geeft me nogal n’s aanlopers: zonde van de energie!
Om dat op te lossen wil ik dan gelijk van die moeilijk verkrijgbare bandenmaat af en een wiel spaken rond een SA trommelrem met 438 velg. De banden daarvoor zijn makkelijk zonder portokosten verkrijgbaar en heb ik ook in een bredere uitvoering klaar staan. Wat comfortabeler en probleemlozer zal gaan rijden vermoed ik.

Maar m’n handen wilde ik dus even niet meer belasten. Bijvoorbeeld met ’t ontspaken van ’t wiel waar ik de velg daarvoor af wil halen…

Wel heb ik gemerkt dat de JE-trike –die dus op z’n achterkant achter de voordeur staat- bij ’t trommelremmen naar rechts trekt. Maar dat kan al over zijn als ik rechts zo’n zelfde comfortabele dikkere HPV-slof monteer als links ipv de 406-32 natuurlijk!

“Dat dan nog even” doende zie ik dat in de binnenband de littekens van de ongelukkige combinatie van ’n kruis-over-drie gespaakt wiel met op ringetjes liggende nippels al haast de band gepenetreerd hebben!
Een vervelende constatering waar ik meen misschien wel een oplossing voor gevonden te hebben. Al toegepast op ’t rechterwiel van de FAW zelfs maar…Nog niet getest (mee gereden)!
En wil ik met de verwachte regen de Alleweder aanspreken naar ’t werk dan zal ik toch echt de trike moeten verrijden uit de hal.

Dus zo goed en zo kwaad nog niet of –na ’t zetten van een bak sterke koffie en 3 eieren- toch ook daar voor maar van de transparante vel 3mm dikke zacht-PVC zo’n alternatief ‘velglint’ gesneden, ventielgat geboord, en m’n laatste HPV-band gemonteerd….

Need I go on?

zaterdag 30 oktober 2010

spaken zonder buigen

Vanwege de vele reacties na het vrijgeven van de foto van mijn rechtopstaande Jan Eggens trike -mag ik het even samenvatten?- “Waar zijn je velgremmen gebleven, aan die gele dingen?” het antwoord.Ik heb nu trommelremmen.
Daarvoor heb ik de grote modellen gebruikt die ik –gelijk met de Jagwire remkabels- van VM.nl gekocht heb tijdens CycleVision.
Dat werkt prima maar daar ging nog iets aan vooraf en kom ik nog op.

De bijgeleverde spaken waren voor de sterkste spaakmethode: kruis over 3.
Dat deed ik dit keer net even anders dan hiervoor waardoor het niet meer nodig is de laatste 17 spaken zelfs maar een ietsje te buigen.

Ik begon –als gebruikelijk- met door de naaf 9 spaken van buiten naar binnen te steken, telkens ’n gaatje overslaande. Vastzetten met de nippels in de velg en idem dito de andere kant.
Hiermee heb je dus alle spaken aangebracht die 1 en dezelfde richting op komen te staan, nu komt het…
In plaats van met de eerste van de andere helft van de spaken (18) te beginnen en alle eerste spaken een hoek te geven leg ik die vast goed (dus gekruist met 2 spaken, omgehaald met de laatste in het 3’ kruis v.a. de naaf) zoals te zien op de foto. Ik merkte dat het daarvoor wel nodig is de nippels er tijdelijk even op te draaien omdat het zaakje anders uit elkaar gaat vallen…
Daarna is het dus niet meer nodig nog iets te buigen !

Wel als nadeel kan gelden dat het enige kracht kost de eerste spaak nu vast te zetten (wel iets meer dan als dat er verder nog niets gekruist zou liggen).
Dat valt echter best te doen door op de spaak even een griptangetje te zetten. Je kunt dan je hele hand gebruiken om de spaak mee te trekken naar het velggat.

Een absoluut recht spaakpatroon werd mijn deel!

vrijdag 29 oktober 2010

het remblokje als voetstuk

Nu het wat frisser wordt heb ik de haldeur liever weer dicht om warmteverlies te beperken. Daar heb ik niet voor niets een (wegklapbare) deurdranger bovenaan gemaakt.
Zoals te zien is kan dit net dankzij het kleinere 451 achterwiel in de JE-trike. Daartoe was ik overgegaan om een lager- en liggender positie te bekomen.
Ideaal is dat alleen niet want op dat moment kan de voordeur niet meer open. Voorheen kon ik ‘m op het achterwiel zetten en dit blokkeren tegen wegrijden. Ieder nadeel heb z’n…
Het nieuwe steunpunt vormde het achterlichtje maar voor glasbreuk ben ik niet verzekerd (alleen WA). Ook de Duitse bagagedrager waarschuwt al ondubbelzinnig: bis 10kg!Dit heb ik opgelost door de verlengde m6 bout aan de achterkant van de bagagedrager nog iets verder uit te vullen waardoor deze verder horizontaal komt. Ik had toen de mogelijkheid een dop met inwendige draad in het frame te stoppen en ’n stuk m8-draadstang met verloop naar m6 dat net de reflektor passeert.
Een V-brake remblokje daarin doet prima dienst om de fiets stabiel tegen de muur te zetten. Boven op het luik waar m’n campingspullen onderliggen.

Uit historisch respect voor de oude woning heb ik over de CV-buizen langs ’t plafond (niet míjn werk trouwens, maar gebeurd is gebeurd…) een laken gehangen om geen bandensporen te krijgen tegen de witte muur.




Dat halletje is trouwens best ’n lekker knus klushoekje, met toch nog wat frisse lucht als ik ’t koekoek-raampje open.
Ik heb dan ook daarna achter de voordeur nog ’n stopcontact bijgemaakt zodat daar de tussendeur ook niet steeds voor gebruikt hoeft te worden.



Een klein atelier met daglicht dus eigenlijk!

woensdag 27 oktober 2010

brede velgen beter

Vanochtend besloot ik om me door de miezerregen niet klam te laten worden. Hoewel het eigenlijk de bedoeling was vandaag met de Revolver m’n rugspieren aan te spreken.
Maar nog voor ik ‘t schuurtje had bereikt bedacht ik me.
Zulke buien zijn niet eens te zien op buienradar.nl.

De heenrit ging ook vrij voorspoedig met de van nieuw velglint voorziene alleweder. Onder de slagbomen door en de rolluiken openden zich als verwacht op het bloemveilingterrein.

Na m’n banden op druk te hebben gebracht op de terugweg kreeg het rechterwiel echter de ene na de andere lekke band. Omdat dat zelfs met tamelijk versleten HPV-banden wel wat érg toevallig was (en er was niets in de buitenband te zien) het Schwalbe plaklint bekeken.
En ja hoor: gescheurd!

Allemaal niet zo lekker in de mot maar gelukkig had ik een rolletje isolatieband bij me dus dat gele band maar als ‘pleister’ gebruikt!

Is dit niet uiterst teleurstellend van dure orginele ‘Schwalbe’ (plak-)velglint? Reden om de reklame die ik van ze voer id vorm van stickers op mijn velomobiel maar te verwijderen?!
Misschien is dat wel wat érg streng. Ik rijd momenteel rond met velgen van maar 19mm breed. Mijn theorie nu is dat bij het remmen door de trommels erg veel kracht moet worden overgebracht met een klein raakoppervlak aan de luchtkamer op 6 bar (waar ik de band nu op probeer te houden).

Als ik velgen van 25mm breed zou gebruiken is het oppervlak dat buiten de nippels valt een stuk groter (24%) en de kwetsende oneffenheden daarvan dus minder eminent aanwezig.
Omgekeerd voor krachten van onderaf op de velg naar boven naar de fiets geldt precies hetzelfde. Een kracht die behoorlijk op kan lopen in kuilen en over klinkerweggetjes.

Volgens mij zijn brede velgen dus waarschijnlijk verstandig in mijn geval waarin ik veel last heb van velgpuncties.

En dat racefietsers wel op 9 bar rondrijden met nog wel smallere velgen is dat niet het bewijs dat ik onzin schrijf?

Dat denk ik niet want het kenmerk van racefietsen is dat ze grote wielen hebben zodat het contactvlak naar de luchtkamer al per definitie een stuk forser is!

zondag 24 oktober 2010

ongelukje en dergelijke

Naar aanleiding van mijn dualdrive-artikeltje kreeg ik een uitgebreide mail van een andere Allewederrijder met wat vraagjes over de modificatie.
Die heb ik beantwoord en een foto’tje extra bijgevoegd.
Omdat ik (nog steeds) geen antwoord heb op mijn vraag zijn brief voor m’n site te gebruiken zal ik dat niet doen.
Dan ben ik afgelopen Dinsdag met de Alleweder naar ’t werk getogen maar had niet echt m’n dag.

s'Ochtends gelijk een lekke linker en verwisselen in de stromende regen!
Gelukkig past de Halfords pomp –net- naast m’n stoeltje dus kon ik de reserve-binnenband gebruiken.
Ik ben van nu af zeker van plan eveneens 40ml Joe’s Sealant, of iets dergelijks in de banden te gaan gooien. Als WfvN (Quemo), Paul Dijs (Simply Red) en ‘gewoon’ Wim Schermer dus.
Maar dan moet ik behalve achter ’t spul ook nog achter ’n uitdraai-gereedschapje aan.
Bovendien bleek bij thuiskomst dat 't lek door de velg veroorzaakt moet zijn. Ook op die velg heb ik nu dus de Swalbe plakvelglint aangebracht over 't zooitje wat er al op zat.

Goed ik rij dus Dinsdag in de vroege middag terug via 't fietspad langs de Amsterdamse weg (Amstelveen) word ik afgesneden door een zwarte personenwagen!
Omdat ik op dat moment zelf even naar rechts keek kon ik een aanrijding niet meer vermijden. Ondanks dat ik ’t stuur extreem naar rechts gooide (haar rijrichting) en uit alle macht in de (Jagwire) remtrommels kneep!
De mevrouw was akelig onaangedaan onder het e.e.a. Ik was in eerst instantie geschrokken en hels.
Ze gaf wel gelijk toe dat het haar schuld was omdat ze ondanks de oprit tot het fietspad me had afgesneden.
Ik werd wat rustiger toen bleek –wat ik niet echt verwacht had- dat haar schade groter was dan de mijne!
Door snel van rijrichting te veranderen was de neuskegel (op z’n plaats gehouden door m6 draadstang en ducktape)eigenlijk alleen maar afgeschoven maar had zelf geen zichtbare (extra) schade. Het verband van het ding (waarschijnlijk ook dankzij de alu reflektor/ versteviging ad binnenzijde) was nog volledig intact!

Zij had evenwel een forse kras op het rechterportier, waarschijnlijjk veroorzaakt door de hoge moer ad draadstang op de neus: Net goed!
Ze parkeerde en wilde wel een schadeformulier invullen met haar “lease auto”.

Omdat ik zelf wel in staat ben de neuspunt opnieuw vast te zetten en het haar schuld was (“u ziet die enorme vlag voorop toch wel?!”)hebben we het gelaten bij een uitwisseling van namen en telefoonnummers.

Dat wil zeggen, ik heb zelfs haar visitekaartje.

Maar laat ik nu als restant uit een recalcitrant verleden nog steeds een wantrouwen hebben tegen 'vrouwen met een lease bak’?

maandag 18 oktober 2010

gemodificeerde dualdrive-naaf

Omdat een velomobiel enerzijds een verhoudingsgewijs zware fiets is om op gang te brengen terwijl anderzijds door haar stroomlijn de topsnelheid weer erg hoog ligt biedt 1 achterpion eigenlijk niet genoeg versnellingsbereik.
Tegenwoordig wordt daarom vooral gekozen voor duplo- of triple- voorkettingbladen.
Dat biedt ook welliswaar het grootste rendement maar is niet prettig aan de voeten na een noodstop. De fiets staat dan immers nog in een te groot verzet.
Ook in twijfelsituaties leidt het tot vaak overbodig terugschakelen 'voor het geval dat' wat niet leuk is voor ketting, tandwielen, O-ringen, verstellerkabel en inzittende...


Daar bestaat een oplossing voor, tenminste als je nog in het bezit bent van een ligfiets met tweezijdige achterwielophanging. Maar ook in een oudere 20" Quest met tussenas is dit nog toe te passen: een dualdrive naaf, of beter nog qua rendement, een gemodificeerde dualdrive naaf.

Op www.sram.com ben ik nu eindelijk een onderdelenafbeelding tegengekomen om uit te leggen hoe ik de derde versnelling onklaar maakte en verruilde voor een -middelste- vrijstand.
Een mogelijkheid dus om zonder de fiets aan te drijven de achtercassette te 'resetten'.
Door de pallen -en gelijk het veertje- uit te nemen krijg je een lichter lopende naaf want deze zouden anders (in de 1'en 2'versn.)tegen het naafhuis blijven slepen.
Met het wegnemen van die pallen heb je de derde versnelling onklaar gemaakt.
Geen reden tot rouw want door de planetaire overbrenging geeft dit wel tot een procent of 20 verlies! Ter vergelijk de derailleur 2 tot 5% !
De eerste versnelling geeft natuurlijk ook verlies maar hoef je meestal alleen maar te gebruiken als je met (te) weinig snelheid een brug op rijdt. Op zulke momenten zul je met je zwaardere velomobiel een lichtere racefietser zo-wie-zo meestal niet bij kunnen houden...Of als je met een complete campinguitrusting een berg of brug op rijdt gebruik je die. In de hoogste versnellingen heb je altijd optimaal rendement.

Je kunt het hierbij laten natuurlijk. Nog interessanter wordt het verhaal n.m.m. echter als je de nokken zodanig wegslijpt (afvlakt) met 'n slijpmachine dat het balkje deze in de 2'stand zal missen.
De aandrijfkop wordt daardoor in de middenstand nergens aan gekoppeld en het is nu vrijuit terugstellen van de derailleurs (eventueel ook de voorderailleur!).Dat vergoedt voor mij ruimschoots het verlies van de derde naafversnelling!
Daarmee heb ik de middelste (voorheen de 2') als vrijstand gecreëerd.
De 'derde versnelling' wordt dan de 2', oftewel die met het hoogste rendement, die je 't meest gebruikt.

Ik hoop dat ik het een beetje uitgelegd heb zo!

donderdag 14 oktober 2010

revitalisatie mono-schokbreker

Zoals ik eerder vermeldde ben ik de campingtocht van het velomobieltreffen aangegaan met een kapotte achtervering.
Daar was haast niet mee te rijden en alleen door alle 'niet kleding' naar voren te verplaatsen kon ik voorkomen dat de 47 mm dikke (406) band de bagagebak -de bovenkant van de wielkast- raakte.
Ook zónder deze -deels overbodige- uitdragerij reed het natuurlijk al niet lekker met een ingeschoven veerarm: Bij iedere kuil of verkeersheuvel een metalige klap die 't basismateriaal als een koekblik ineen leek te stampen.
Een wonder eigenlijk dat de ophanging boven in de achterwand daardoor geen indeuking vertoont!
Ik vertrok eigenlijk met als enige zelf-gerustellende gedachte "De WAW heeft helemáál geen achtervering...!"
(maar die is daar dan ook op gebouwd natuurlijk).

Afgelopen weekend heb ik dan ook een poging gedaan de schokbreker te herstellen.
Het is me niet gelukt de delen nog uit elkaar te krijgen. Dat zal alleen nog lukken met een destructieve methode.

Wel wist ik met WD40 weer een soepel in- en uitschuivende telescoopconstructie te verkrijgen. Alleen helaas zónder veerwerking. Waarschijnlijk is de veer gebroken (?). En de monoveer zit rechts dus met “linkse-hobbylijm” zal ’t ook niet lukken!

In mijn brommertijd ben ik ook wel met brommer- en of motorveren aan het schuiven geweest en bedacht me dus om de onderbevestiging er af te draaien (metrisch m8 draad) en simpelweg drukveren ónder de eigenlijke schokbreker zelf op te duwen. De demping zit dan eigenlijk in de overblijvende inschuifweerstand.

Vandaag ben ik er mee naar het werk gereden en er dik tevreden mee thuisgekomen!
Ik vind het opvangen van klappen zelfs beter geslaagd dan wat ik van de vering gewend was (daar zat een soort 'vrije slag' in, tóch nog een klap...).


Ik kocht bij een filiaal van 'Burger-ijzerhandel' in Noord 3 drukveren. 2 Lichte en 1 zwaardere. Uiteindelijk gebruikte ik ze alle 3 waarbij ik de dunnere met een welhaast bovenmenselijke krachtsexplosie en een griptang onder voorspanning bracht.
Op de foto zijn er nog maar 2 te zien maar dat werd door mij te licht bevonden.

Tot happy end sloot ik de uitwendige veren af met een fragment oude binnenband om daarvan zo 'inwendige' delen te maken. Dat zo hopelijk de soepele veergang zal waarborgen in de besmettelijke wielkastbiotoop.

Op deze manier voor enkele euro's zonder portokosten of restmateriaal mijn probleem opgelost!



Ik weet natuurlijk niet wat er met een volle belading gaat gebeuren maar zo erg als het was kan het ieg niet meer worden!