Paastreffen ergernis en ontspanning

Voor het eerst ben ik probleemloos, ik kan eigenlijk wel zeggen met groot succes, wezen kamperen met de C-alleweder. Ik vertrok alleen uit Amsterdam dus kon heerlijk mijn eigen tempo aanhouden.
Het meeste oponthoud veroorzaakte eigenlijk mijn kleine, niet meer zo jonge Garmin Legend. Langzaam reageren, verbinding verliezen onder bomen, een track die opgaat in de lijntjes van de City Navigator kaart op de achtergrond, dat soort dingen.
De snelheden lagen dan ook ontzettend uiteen. Met als hoogtepunt 57 km per uur vanaf de Utrechtse heuvelrug...kicken! Maar het was een pak van m'n hart dat ik de Limit nog voor het naderende kruispunt met de haaientanden beneden tot stilstand wist te brengen.

De eerste nacht was nog rustig en ik had mijn kwaliteits-koepeltentje helemaal achterin het veld neergezet. Het reflecterende isomatje op een 30(?) jaar oude rubberen luchtbed hield me prima warm.

Zaterdag had ik me eigenlijk als rustdag voorgenomen maar ik ben eerst naar het dorpje Woudenberg gereden om brood, beleg en een paar biertjes te kopen. En dat dan heerlijk bij de tent verorberen met het gezelschap van een charmant roofdier: de kat van het 'Boerenerf'. Die blijkt echter een gewiekst rover van het kaas van mijn brood ;-)

In de bijkeuken van de camping ging ik toch op een uitnodiging in om nog 'even het dorp in te gaan'. Tenminste dat nam ik aan. Het bleek helaas nogal een lange en trage tocht te worden met veel oponthoud. Die uiteindelijk letterlijk verzandde in een onverharde weg. Waar ik, zonder GPS bij me niet anders kon dan lijdzaam volgen.

De velomobiel tientallen meters door het zand duwend op mijn fietsschoenen werd mijn humeur er niet beter op. Tot in mijn sokken zat het en ik meende het zelfs tussen de tandwielen en de ketting te kunnen horen.
Maar goed, een goede les voor de toekomst: NOOIT onvoorwaardelijk achter iemand aan hobbelen!

De nacht daarop kreeg ik gelijk alle kans ergens een eigen standpunt over te ontwikkelen.

Toen ik zaterdagmiddag, weinig voor de pastamaaltijd terug het veld op fietste stond er strak naast mijn tentje een bestelwagen geparkeerd.
Des nachts bleek dat ding er niet alleen nog steeds te staan maar ook nog als 'nachtkastje' te moeten fungeren. Wat een naar geluid geeft naast je hoofd. Waarvan de bezitter bovendien de kinderschommel, een gemeenschapelijke voorziening lijkt me, er waren meerdere kinderen, bezette met een hangmat-tentje. En dan ook nog een aanhangwagen met haar Quest erop.
Een obstakel op het kampeerveld waar ik zelf al niet graag tegenaan zou lopen in het donker zoekend naar mijn tentje. Laat staan een kind!

Vreemde plek voor een auto dacht ik nog maar ik herinner me ook dat ik zelf wel eens met de Panda naar de Harskamperdennen gereden ben met 2 fietsen er in en de kampeeruitrusting bij me.
Toen ik al op 1 oor lag om het aandeel ontspanning van de vakantie toch nog wat uit te breiden werden er vlak naast mijn hoofd autoportieren geopend en dichtgeslagen alsof er bouwvakkers bezig waren.

Niet echt bevorderlijk voor mijn ontspanning want dan had ik net zo goed in de voorkamer van mijn benedenwoning in Amsterdam kunnen blijven slapen met de ramen open. Gegarandeerd dezelfde geluiden!

Om mijn ergernis te uitten riep ik maar eens door het tentdoek of  "het gekutklooi buiten niet eens afgelopen kon zijn".

De juistheid van mijn woorden kon ik op dat moment nog niet bevroeden want de eigenaar van de auto was geen bouwvakker maar bleek de bekende Questrijdster Marjon vd K. te zijn.

Nadat ik tegen verschillende mensen mijn beklag hierover gedaan had kwam zij gelukkig wel naar mij toe wat me uiteindelijk enigszins begripvoller stemde.

Desalniettemin vind ik dat de organisatoren zich hier te liberaal en laconiek opstellen.



De tocht op zondag verliep prima hoewel het tempo voor de Limit wat laag lag. Maar ik wilde dan ook liever niet te veel kilometers maken terwijl de meeste velomobielen voor de lange afstand gekozen hadden.

Omdat het inmiddels al zondag was kon ik de resterende tijd mooi besteden aan een prachtige wandeltocht over het meertje met strand. Het was zo warm en zonnig dat ik daarbij in mijn korte broek door het water kon lopen :-)

Daarna nog via twee loopbruggen het eilandje op- en af-. Dat ontspannen wandelen leverde voor mij eigenlijk nog wel de mooiste momenten van de kampeervakantie op.